پروفسور «رابرت آکریل»^*، استاد اقتصاد دانشگاه «ناتینگهام ترنت»^** انگلیس در گفتگو با خبرنگار بین‌الملل خبرگزاری تسنیم در خصوص همه‌پرسی خروج «پادشاهی متحد»^*** از اتحادیه اروپا، با اذعان به اینکه که شدیدا حامی باقی‌ماندن کشور در چارچوب اتحادیه اروپا است، اما بر این باور است که «اغلب استدلال‌های هواداران خروج از اتحادیه اروپا مبتنی بر دروغ، جعلیات، تحریف و نتایج دروغین و نامرتبط است».

وی بر این نظر است که «اقتصاد‌دانان انگلیسی در این خصوص ابهامی ندارند. در واقع آشکار شده است که هواداران خروج از اتحادیه اروپا، چگونگی عملکرد توافقنامه‌های بین‌المللی تجاری را درک نمی‌کنند - چه در خصوص خارج کردن پادشاهی متحد از توافق‌نامه‌های اتحادیه اروپا و چه در خصوص مذاکره با این اتحادیه بر سر توافقنامه‌های جدید (پس از جدایی). آن‌ها حتی، برای مثال، نه تنها وزن بیشتر اتحادیه اروپا را در مذاکرات بین‌المللی نادیده می‌گیرند، بلکه به این حقیقت که کشورهای جهان به طور روز‌افزونی در حال پذیرش استانداردهای اتحادیه اروپا هستند نیز توجهی نمی‌کنند. ما با خروج از اتحادیه اروپا، توانایی خود را برای شکل دادن به این استانداردها از دست می‌دهیم،‌ در حالی که شرکت‌های ما همچنان تابع معیارها و استانداردهای اتحادیه اروپا خواهند بود، حتی زمانی که با کشورهایی که تجارت می‌کنند که عضو اتحادیه اروپا نیستند».

آکریل با اشاره به اینکه مشخص شده است که مسأله مهاجرت به نفع اقتصاد پادشاهی متحد بوده است، می‌گوید: «مهاجران بیشتر برای کار به اینجا می‌آیند. در نتیجه آن‌ها محصولی را تولید می‌کنند، مالیات پرداخت می‌کنند و ...، اما احتمالا از خدمات عمومی همچون خدمات بهداشت و درمان استفاده کمتری می‌کنند. و این جدای از بررسی این موضوع است که نظام بهداشت و درمان ملی پادشاهی متحد تا چه حد به مهاجران به عنوان نیروی کار - در نقش پزشکان، پرستاران، نیروهای خدماتی، بهیاران و غیره - متکی است».

«هیچ شواهد معتبری مبنی بر اینکه مهاجران فرصت‌های شغلی شهروندان پادشاهی متحد را اشغال کرده باشند، وجود ندارد، و درباره شواهد موجود مبنی بر اینکه حضور مهاجران به کاهش سطح دستمزدها منجر شده است، نیز باید گفت که این شواهد نشان می‌دهند که چنین تأثیری بسیاری محلی، محدود و نسبتا کم بوده است».

این استاد اقتصاد دانشگاه ناتینگهام ترنت در خصوص موضوع امنیت کشور نیز گفت که «اکثر کارشناسان بر این نظرند که امنیت پادشاهی متحد به عنوان عضوی از اتحادیه اروپا بیشتر از زمانی است که از این اتحادیه خارج شود».

وی می‌گوید که «تا جایی که از نظرات اقتصاد‌دانان، اساتید علوم سیاسی و تاریخ آگاه است، اکثرا دیدگاهی موافقِ باقی‌ماندن در اتحادیه اروپا دارند». به گفته وی «هرچند مباحثاتی بر سر دامنه اثرات این اتفاق (خروج از اتحادیه اروپا) وجود دارد، اما در محیط دانشگاهی یک اجماع گسترده درباره جهت کلی تأثیرات (منفی) آن وجود دارد».

آکریل به یکی دیگر از مسائل مطرح در مباحثات دانشگاهی نیز اشاره می‌کند، آنجا که «موضوع به طور خاص بر سر تأمین بودجه‌های پژوهشی است؛ و خروج از اتحادیه اروپا می‌تواند آسیب زیادی به بخش علم و پژوهش پادشاهی متحد بزند. زیرا در وهله اول به کاهش بودجه‌های پژوهشی منجر می‌شود. از طرف دیگر، بودجه‌های پژوهشی اتحادیه اروپا (معمولا) از برنامه‌های پژوهشی مشترک گروهی از محققان چندملیتی حمایت می‌کنید. اگر پادشاهی متحد از این اتحادیه خارج شود و محدودیت‌هایی را بر جابه‌جایی و ورود شهروندان دیگر کشورها اعمال کند، که امر بسیار محتملی است، این وضعیت به طور قطعی بر توان پژوهشگران انگلیسی برای تعامل و مشارکت در این برنامه‌های بسیار مهم (از نظر اقتصادی و علمی) تأثیر خواهد گذاشت».

نهایتا اینکه، به گفته وی «نتایج آخرین پیمایش منتشر شده توسط نشریه "تایمز آموزش عالی" نشان می‌دهد که 90 درصد دانشگاهیان حامی باقی‌ماندن در اتحادیه اروپا هستند و 40 درصد پاسخگویان گفته‌اند که خروج از این اتحادیه احتمالا باعث می‌شود تا کشور پادشاهی متحد را ترک کنند».

رابرت آکریل، در بخش دیگری از این گفتگو با اشاره به تاریخ طولانی و ناپسند شکاف و جدایی درون حزب محافظه‌کار انگلیس بر سر اتحادیه اروپا، که سابقه‌ای 50 ساله دارد، می‌گوید که «چنین بحث و جدل‌هایی در حزب محافظه‌کار منجر به پایان یافتن دوران حکومت مارگارت تاچر شد و دولت جان میجر طی سال‌های 1992 تا 1997 را به یک دولت ناتوان و لنگان تبدیل کرد. اما نزاع‌ و درگیری کنونی، بدون شک، زننده‌ترین نوع خود تاکنون بوده است». وی عنوان کرد که «به شخصه نمی‌دانم که چنین نزاعی چه اثری بر حزب (محافظه‌کار) خواهد داشت، اما به آینده بلندمدت این حزب شدیدا آسیب می‌زند».

«حزب کارگر بر سر این موضوع آشکار دچار اختلاف و شکاف نشده است، هرچند برخی از اعضای ارشد این حزب در پارلمان هوادار خروج از اتحادیه اروپا هستند. آن‌ها بر این باورند که اقدامات مرتبط با حمایت از حقوق کارگران موضوعی در حیطه اختیارات و مسئولیت‌های پادشاهی متحد و نه اتحادیه اروپا است، موضعی که باعث سردگرمی اغلب مردم شده است، خاصه با توجه به قوانین موجود؛ برای مثال، درباره حقوق اتحادیه‌های کارگری و غیره، بسیاری از قوانینی که به نفع رأی‌دهندگان سنتی کارگر نبوده است، توسط دولت محافظه‌کار وضع شده است، در حالی که بسیاری از مقررات و اقداماتی که توسط اتحادیه اروپا وضع و اعمال شده است، افراد طبق کارگر را منتفع کرده است».

این استاد دانشگاه نانتینگهام ترنت در ادامه با اشاره به اینکه «از زمان بحران اقتصادی، یک تغییر به سوی سیاست‌های راستگرایانه در سرتاسر اتحادیه اروپا رخ داده است» می‌گوید که «در میانه این شرایط، اتحادیه اروپا به عنوان نمونه‌ای از (جمع) نخبگان سیاسی به نظر می‌آید که در مقابل سیاستمداران پوپولیست قرار گرفته است». به گفته آکریل «هم‌اکنون چندین کشور در اتحادیه اروپا وجود دارند که بخش‌هایی از مردمان آن‌ها خواهان همه‌پرسی (بر سر ماندن یا خروج از اتحادیه اروپا) هستند. اما تفاوت مهم پادشاهی متحد در این است که دیدگاه‌های منفی نسبت به اتحادیه اروپا در این کشور سابقه دور و درازی داشته و کشور یک حزب سیاسی (حزب استقلال پادشاهی متحده) دارد است که مأموریت اول آن پیگیری خواسته خروج از اتحادیه اروپا است. علاوه بر آن در این کشور رسانه‌های دست راستی داریم که اغلب رویکرد منفی نسبت به اتحادیه اروپا دارند».

آکریل بر این نظر است که از بین دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا «دانمارک همواره بیش از دیگر کشورها رویکردی منفی نسبت به اتحادیه اروپا داشته است و در آن کشور خواسته‌هایی برای همه‌پرسی در این خصوص وجود داشته است». وی می‌گوید «من درک روشنی از سیاست داخلی و رسانه‌های دانمارکی ندارم، اما حدس می‌زنم که نزدیکی آن به سوئد و آلمان نهایتا تأثیر زیادی بر دیدگاه‌های دانمارکی‌ها خواهد داشت».

آکریل به یونان نیز اشاره می‌کند، جایی که «سیاستمداران آن طی دوران بحران اقتصادی می‌گفتند که نه تنها خواهان باقی ماندن در اتحادیه اروپا هستند بلکه می‌خواهند همچنان عضو منطقه پولی یورو نیز باشند». به گفته وی «جنبش‌های پوپولیست روبه‌رشدی در چندین کشور اروپای مرکزی و شرقی وجود دارد» اما بر این نظر است که «بزرگترین نگرانی در خصوص به راه‌افتادن یک دومینوی تجزیه در اتحادیه اروپا، رأی انگلیسی‌ها به خروج از این اتحادیه است؛ و پس از آن است که در چند کشور دیگر اروپایی نیز که خواسته‌هایی برای برگزاری همه‌پرسی در آن‌ها وجود داشت، شاهد روی کارآمدن سیاستمدارانی خواهیم بود که به آن اندازه احساس قدرت می‌کنند که بگویند باید یک همه‌پرسی را در این خصوص برگزار کرد».

وی در ادامه به مسأله اسکالتلند نیز اشاره کرد، اما گفت:‌ «نمی‌توانم با اطمینان بگویم که اسکاتلندی‌ها تا چه میزان هوادار باقی‌ماندن در اتحادیه اروپا هستند. علاوه بر آن، احساس می‌کنم که در اسکاتلند در قیاس با انگلیس، تعداد بیشتری از سیاستمداران ارشد، حامی باقی‌ماندن در اتحادیه اروپا هستند».

آکریل بر این نظر است که اگر همه‌پرسی به خروج پادشاهی متحد از اتحادیه اروپا منجر شود، شاهد شکل‌گیری یک مطالبه بزرگتر برای برگزاری یک همه‌پرسی دیگر بر سر استقلال اسکاتلند از پادشاهی متحد خواهیم بود.

به گفته وی، در صورت خروج پادشاهی متحد از اتحادیه اروپا، ولز و یا ایرلند شمالی به دنبال جدایی نخواهند رفت، هرچند که در ایرلند شمالی، یک مسأله خاص که مرتبط با جمهوری ایرلند است، وجود دارد. ایرلند در صورت خروج انگلیس از اتحادیه اروپا، احتمالا از نظر اقتصادی آسیب شدیدی خواهد دید و در پی آن تأثیراتی بسیار شدیدی بر ایرلند شمالی خواهد داشت. این درحالی است که سخنانی بر سر وضع دوباره مقررات کنترل رفت و آمد در مرزهای ایرلند شمالی مطرح شده است.

گفتگو از امیر خالقیان

===================

پانویس:

* Robert Ackrill

^** Nottingham Trent University

^*** UK, United Kingdom (پادشاهی متحد، متشکل از مناطق انگلیس، اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی)

انتهای پیام/