کره شمالی تنها کشوری نیست که ملی گرایی افراطی و اقتدارگرایی را پیشه خود کرده است. در این میان، کشور هایی مثل ترکیه که خارج از اتحادیه اروپا هستند، تلاش می کنند بدون پذیرش مسئولیت هایی که رفتار آن ها را محدود می کند، مسیر خود را به داخل اتحادیه باز کنند. اما ترکیه هر چه بیشتر برای شکل دادن به امور خاورمیانه تلاش می کند، بیشتر از این که شبیه یک دولت - ملت قوی شود، شبیه یک قدرت منطقه ای خودسر می شود که نتوانسته از تاریخ درس بگیرد.به گزارش پراجکت سیندیکیت، آشوب موجود در خاورمیانه معضلی نه تنها در مقابل ترکیه، بلکه مقابل جهانیان است. آن هایی که تصور می کردند اعتراضات عربی می تواند خاورمیانه را وارد دوران دموکراسی کند، هرگز پیش بینی نمی کردند که نیرو های پس رونده - نظیر داعش - چه قدرت و تاثیری می توانند در عقبگرد موقعیت منطقه داشته باشند. حتی کشور هایی که سخت برای حفظ دولت سکولار تلاش کرده اند، در نهایت گرفتار دولت نظامی شده اند. مصر مثال خوبی از افتادن به دام این تله است.تضعیف دموکراسی با یک رویه دیگر نیز همراه بوده است: ظهور دشمنی میان کشور هایی که می توانند از همکاری، به مراتب بیش از رقابت منفعت بجویند. روسیه تبدیل به یک قدرت تجدید نظر طلب شده است. چین، به نوبه خود برای تثبیت دعاوی سرزمینی خود وارد تلاش های یک جانبه در دریای چین جنوبی شده است. این اقدام نه تنها روابط آن کشور را با همسایگانش در منطقه پیچیده تر کرده، بلکه رابطه چین با آمریکا را نیز دچار مشکل کرده است.آمریکا نیز با مشکلات خاص خود مواجه است. انتخابات مقدماتی ریاست جمهوری و به ویژه ظهور ترامپ، شک و تردید ها را درباره توان آمریکا برای مدیریت شرایط جهانی برانگیخته است.کمپین ترامپ با گرایش های ملی گرایانه خشن، حمایت از قوانین ضد مهاجرت و انتقاد از روابط آمریکا با متحدان و مخالفان خود شناخته شده است. ترامپ هم اکنون هواداران وفاداری دارد. این موضوع نشان می دهد که تا چه اندازه نظم جهانی معاصر آسیب پذیر است.خلق و خوی ترامپ نشان می دهد که وی درایت و دانش لازم برای نظارت و رهبری جهان را ندارد. از این رو می توان دونالد ترامپ را با کیم جونگ اون مقایسه کرد. تفاوت عمده آن ها این است که کیم تنها بر کشور کوچک کره شمالی سلطه دارد، اما نفوذ ترامپ در صورت پیروزی تا ورای مرز های سرزمین ایالات متحده خواهد بود.