به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از هرمز؛ سیزده به در سیزدهمین روزِ فروردین ماه و از جشنهای نوروزی است. در تقویمهای رسمیِ ایران، بعد از انقلاب، این روز روز طبیعت نامگذاری شدهاست و از تعطیلات رسمی است. برخی بر این باورند که در این روز باید برای راندن نحسی از خانه بیرون روند و نحسی را در طبیعت به در کنند. اما برای اثبات اینکه ایرانیان قدیم هم این دیدگاه را داشتند هیچ روایت تاریخی و قابل استنادی وجود ندارد. بعد از سیزده به در، جشنهای نوروزی پایان میپذیرد.
ایرانیان در آغاز سال نو پس از دوازده روز جشنگرفتن و شادیکردن که به یاد دوازده ماه سال است، روز سیزدهم نوروز را که روز فرخندهای ست به باغ و صحرا می روند و شادی میکنند و درحقیقت با این ترتیب رسمی بودن دورهً نوروز را به پایان میرسانند.
روز طبیعت سنت ایرانیان باستان به مناسبت پیروزی ایزد باران بر دیو خشکسالی اَپوش میباشد و در ایران باستان پس از برگزاری مراسم نوروزی سیزدهم که به ایزد باران تعلق داشت مردم به دشت و صحرا و کنار جویبارها می رفتند و به شادی و پایکوبی میپرداختند و آرزوی بارش باران را از خداوند مینمودند.
یکی از سنت های روز سیزدهبدر، علف گرهزدن است.درمورد سابقه این رسم میگویند که مربوط به فرزندان کیومرث یعنی اولین زوج یا اولین پدر و مادر (مشیه و مشیانه)است. زرتشتیان معتقدند چون این دو با هم ازدواج کردند، دو شاخه «مورد» را گره زدند و پایه ازدواج خود را بنا نهادند و از آن زمان به بعد این رسم معمول گردید.
از آئین های سیزده بدر که مانند مراسم چهارشنبه سوری و نوروز، پر شمار، زیبا و دوست داشتنی است، بازی های گروهی، ترانه ها و رقص های دسته جمعی، گردآوری گیاهان صحرایی، خوراک پزی های عمومی، بادبادک پرانی، سوارکاری، نمایش های شاد، هماورد جویی جوانان، آب پاشی و آب بازی بخشی از این آیین هاست که ریشه در باورها و فرهنگ اساطیری دارند.
روز سیزدهم، کمتر کسی در منزل میماند. در ساعت اول روز خیابان ها شلوغ و پررفت و آمد است. پارک ها مناظر طبیعی اطراف شهر پذیرای هزاران زن و مردم و جوان و پیر و کودک است. خانواده ها با صفا و صمیمیت در کنار هم مینشینند و گل میگویند و گل میشنوند. مردمی که در طول سال در هیاهوی شهر پی نام و نان هستند و با هم روابطی سرد و خشک دارند در این روز تغییری در رفتارشان روی میدهد همه مهربان و شادمان هستند گویی بهترین روز سال همین روز است هرچند گروهی آن را نحس میشمارند اما در این روز همه چیز و همه کس رنگ شادی دارد.
پس از اسلام چون سیزدهم همه ماههای قمری را نحس میدانند، به نادرست سیزدهم نوروز نیز نحس پنداشته شدهاست.
انتهای پیام/