نخستین روز از تقویم برجام، روز نهایی شدن بود. در این روز، مذاکرات برجام میان گروه 1+5 و ایران به جمع بندی رسید و کشورهای طرف مذاکره با ایران بی درنگ به دنبال تنظیم پیش نویس قطعنامه ای رفتند که باید به تصویب شورای امنیت سازمان ملل می رسید و تمامی قطعنامه های قبلی آن شورا درباره برنامه هسته ای ایران را لغو می کرد.
این روز را محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه و فدریکا موگرینی هماهنگ کننده سیاست خارجی اتحادیه اروپا در بیانیه ای مشترک اعلام کردند.
23 تیر ماه روز نهایی شدن بود.
قطعنامه پیشنهادی 1+5 ( شماره 2231) هم با موضوع رفع تحریم های مرتبط با برنامه هسته ای ایران روز 29 تیر برابر با 20 ژوئیه با رای هر 15عضو شورای امنیت سازمان ملل تصویب شد.
روز دوم، روز قبول توافق یا روز تصویب بود. 90 روز پس از تایید برجام توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد، یا تاریخی قبل از آن که با رضایت متقابل اعضای برجام تعیین شود. از شروع این تاریخ، اعضای برجام باید فراهم آوردن ترتیبات و تمهیدات لازم برای اجرای تعهدات خود، وفق برجام را آغاز کنند.
روز تصویب را هم ظریف و موگرینی در 26 مهر ماه اعلام کردند.
سومین روز، روز اجرا است، زمانی که در آن، همزمان با گزارش آژانس مبنی بر راستی آزمایی از اجرای اقدامات ایران در زمینه هسته ای ، اتحادیه اروپایی و ایالات متحده تحریم ها علیه ایران را لغو یا متوقف می کنند .
در این روز همچنین قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل ( 2231) که شش قطعنامه قبلی علیه ایران را لغو و تحریم ها را ملغی کردند به اجرا گذاشته خواهد شد.
فاصله روز اجرا تا روز چهارم که « انتقال» است قدری طولانی است. روز انتقال، هشت سال پس از روز توافق خواهد بود، یا تاریخی که مدیرکل آژانس گزارش کند، مبنی بر اینکه آژانس به نتیجه گیری گسترده تری رسیده که تمام مواد هسته ای در ایران در فعالیت های صلح آمیز باقی می ماند، هر کدام زودتر باشد.
در آن روز، اتحادیه اروپا تمامی مفاد «مقررات اتحادیه اروپایی» که مربوط به تحریم های اشاعه است را لغو خواهد کرد. آمریکا هم توقف تحریم های مالی و بانکی را ادامه خواهد داد.
آخرین روز، روز لغو قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد است؛ دو سال بعد از روز انتقال.
در این روز، قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد که برجام را تایید می کند (2231) لغو خواهد شد ، مشروط به اینکه مفاد قطعنامه های قبلی بازگردانده نشده باشد.
1553 /1449