وصال روحانی
13 سال و نیم پیش و بهتر بگویم در اواخر بهار 1381 و در واپسین روز از فصل نخست لیگ برتر بود که استقلال با در دست داشتن ظاهری عنوان قهرمانی لیگ به انزلی رفت تا با کسب حداقل یک نتیجه تساوی این عنوان را برای خود حتمی و کار را تمام کند اما در روزی که ملوان با در بر داشتن یک پژمان نوری جوان یک بار دروازه هادی طباطبایی را فرو ریخت و دو سه بخت دیگر را هدر داد و ضربات علی موسوی و یارانش در آن سوی میدان به در و دیوار خورد، تیم تهرانی صفر-یک شکست خورد و همین نتیجه برای قهرمان شدن شوکه‌کننده پرسپولیسی که در دیداری همزمان با همین نتیجه فجرسپاسی را در تهران شکست داد و عقب‌ماندگی 2 امتیازی‌اش از آبی‌ها را جبران کرد و یک پوئن جلو افتاد، کفایت کرد.

همان چشم و چراغ گذشته
در این 13 سال و اندی استقلال و قوی سپید انزلی ده‌ها مسابقه دیگر را هم مقابل یکدیگر برگزار کرده‌اند ولی جالب است بدانید از 27 بازیکنی که آن روز خاص در قالب نفرات اصلی و ذخیره در ترکیب دو تیم به میدان گسیل شدند، هنوز یک نفر فعال و در صحنه فوتبال کشور حاضر و همچنان بازیکن ملوان است و او پژمان نوری است که در 34 سالگی نیز مثل 21 سالگی‌اش چشم و چراغ تیم پرطرفدار ولی بحران‌زده گیلانی است.

بدون هیچ اثر بزرگ
ملوان با معرفی ملی‌پوشان جوانی مثل عزت‌ا... پورفاز و محمدحسین کنعانی‌زادگان حتی در این سال توأم با مشکلات عدیده هم خدماتش را به فوتبال کشور پایان نبخشید و استقلال نیز با داشتن نمایندگانی مثل چشمی، اسماعیلی و کریمی در تیم اعزامی «امید» به مرحله نهایی انتخابی المپیک 2016 سهم خود را در جوانسازی بهتر از سال‌های گذشته ادا کرده است. بازی عصر فردای دو تیم در انزلی برخلاف آن نبرد عجیب و بزرگ سال 1381 هیچ اثر ماندگار عظیمی بر جدول لیگ و سرنوشت‌ نهایی مسابقات امسال ندارد اما بی‌تاثیر هم نیست و چون در واپسین هفته رقابت‌ها قبل از تعطیلی جدید و یک‌ماهه لیگ برگزار می‌شود، هر دو تیم مایلند با کسب پیروزی اوقات خود را خوش کنند و با روحیه‌ای شادتر به این تعطیلات مضر تازه پا بگذارند.

فرصت اندک است
برد احتمالی استقلالی‌ها شاید صدرنشینی را به آنها بسپرد و پیروزی ملوان چیزی است که صد درصد به آن نیاز دارند زیر اوضاع دایما سخت‌تر و روزهای باقیمانده لیگ حساس‌تر و مسابقات بعدی کم و کمتر می‌شود و اگر سپیدهای انزلی هرچه زودتر شروع به جبران امتیازات از دست رفته نکنند، از رتبه نازل فعلی‌شان (دوازدهمی) هم پایین‌تر خواهند آمد و شاید برای جبران بسیار دیر شود و در نهایت به «لیگ یک» سقوط کنند.

زرادخانه جوان مظلومی
فردا پژمان نوری که در مدت این 13 سال در پرسپولیس هم عضویت یافت و حتی پیراهن استقلال را نیز به مدت یک سال و نیم به تن کرد، روبه‌روی نسل جوان و مردان کنونی استقلال می‌ایستد. اگر امثال طالب‌لو، حنیف، مگویان، برهانی و حیدری را نادیده بگیریم اکثریت در این تیم با نفرات جوان و در حال شکوفایی است که نه فقط آینده این باشگاه بلکه تیم‌های ملی را تامین می‌کنند. از یاد نبریم که برهانی در این فصل صرفنظر از گلی که روز دوشنبه به سیاه‌جامگان زد، در اکثر اوقات در ترکیب‌های انتخابی مظلومی نیمکت‌نشین بوده و حیدری هم این هفته دوباره مصدوم شده است و غیبت احتمالی آنها زرادخانه مظلومی را در مسابقه روز جمعه لاجرم جوان‌تر خواهد کرد. این در حالی است که ملوان در فصلی این همه مشکل و توأم با خطر سقوط ریسک‌های کمتری داشته و روی کاکل مسن‌ترین‌هایی مثل نوری، زارع و پاشنکو می‌چرخیده و رافخایی هم به رغم مصدومیت‌ها و کم‌تاثیر شدنش از نفرات مورد اتکای تیم است. شاید ماهینی مسن به حساب نیاید اما او هم بازیکنی مجهز به تجربه حضور در ذوب‌آهن و پرسپولیس و عصای دست حمید استیلی سرمربی ملوان است.

دستیار منصورخان به جای «او»
در واپسین روزهای بهار 1381 که استقلال آن باخت بدخیم را در انزلی داد، منصور پورحیدری سرمربی وقت آن تیم بود و آنچنان آزرده شد که از هدایت تیم کنار کشید و جایش را برای ادامه رقابت‌های جام حذفی آن فصل به امیر قلعه‌نویی بسیار جوان‌تر از خود داد. جمعه این هفته مظلومی که سال‌ها دستیار منصورخان بود در ایامی که سرپرست دلسوز و پرسابقه آبی‌ها همچنان در بیمارستان بستری و به درمان بیماری خود مشغول است باید بدون سیدمهدی رحمتی ستون اصلی تیمش، آبی‌ها را از مهلکه‌ای تازه رهایی بخشد و یک بار دیگر به گل‌های احتمالی سجاد شهباززاده، امید ابراهیمی و جابر انصاری فضاسازی‌های دو بال راست و چپ خود همچون میلاد فخرالدینی و یعقوب کریمی امید ببندد.

بعضی چیزها عوض نمی‌شوند
زمان سریعا سپری شده اما استقلال باز در کورس یک قهرمانی احتمالی و ملوان یک بار دیگر درگیر با دغدغه سقوط و درصدد جمع‌آوری امتیازاتی حیاتی برای پرهیز از این سرنوشت است. بعضی چیزها در فوتبال ما به رغم مواردی چون جوانگرایی‌ها با تغییر و مدرن‌سازی تاکتیک‌ها انگار هرگز عوض نمی‌شوند و استقلال دیروز و امروز و ملوان گذشته و حال تا حدی نشانه‌ها و اسناد این طرز تلقی هستند.