نماد مبارزه با اسرائیل در ترکیه
بعید است که کسی اهل ترکیه یا حتی آذربایجان باشد و نامی از نورالدین شیرین نشنیده باشد چرا که بدون استثناء پای ثابت انواع تظاهرات ضداستکباری و ضداسرائیلی و ضد ممنوعیت حجاب و… اوست! هر جا که دیدی در ترکیه، تظاهراتی هست و پرچمی از حزب‌الله یا تصویری از نصرالله و امام و رهبری نیز بود، می‌توانی ادعا کنی که نورالدین شیرین یا دوستانش در همان حوالی هستند !
مردی که امروز یکی از دشمنان قطعی اسرائیل در ترکیه به حساب می‌آید و به مدد تلاشهای امثال او، امروز، مردم ترکیه ماهیتی ضداسرائیلی یافته‌اند، روزگاری قبل، فقط به جرم برگزاری یک همایش ساده به مناسبت روز جهانی قدس آن هم در یکی از شهرهای ترکیه به ۱۷سال زندان محکوم شد و مردانه مقاومت کرد! در روزگاری که لائیک‌ها هر چه می‌خواستند می‌کردند و کسی جرات اعتراض نداشت، او، در اکتبر ۱۹۹۷به همراه شهردار و کارکنان شهرداری سینکان، غریبانه گرفتار میله‌های زندان شد و تلاشهای فعالان حقوق بشر نیز برای آزادی او راهی از پیش نبرد و هفده و نیم سال را در زندان ماند!
حمایت جهانی از زندانی روز قدس
او در انفرادی محبوس شد و اموالش ضبط گردید. وی همچنین به شدت شکنجه شد. بالاخره در سپتامبر ۲۰۰۱پس از چهار سال، از انفرادی خارج شد ولی اموال ضبط شده‌اش به او بازگشت داده نشد و کسی نیز حق ملاقات با او را نداشت. وی در پیامی که در راهپمایی روز قدس سال ۲۰۰۲انگلستان خوانده شد چنین نوشته بود: «من هیچ تاسفی ندارم جز اینکه چرا بیرون نیستم تا بتوانم برای آزادی قدس شریف تلاش کنم.»
تصاویر او را می‌شد در راهپیمایی انگلیسی‌ها و جلسات اروپایی‌ها دید. او که اینک به نماد مقابله با اسرائیل بدل شده بود و با وجود حضور در زندان، همچنان مردانه بر مواضه خویش پافشاری می‌کرد. وی هم‌اکنون یکی از فعالان ضداسرائیلی ترکیه است تا جایی که اسرائیلی‌ها نام او را به عنوان تروریست در سایت تروریسم نیز قرار گرفته است!
آزادی قدس بسیار نزدیک است
او، پیش از این، نویسنده روزنامه سلام ترکیه بود. وی پیش‌تر درباره خطر اسرائیل، اشغال غیرقانونی جنوب لبنان، روابط ترکیه-اسرائیل و در حمایت از فلسطینی‌ها مطالبی را نوشته بود. وی در یکی از مقالات خود که با عنوان مسوول جمعیت قدس در ترکیه امضا شده است، درباره «روز جهانی قدس» چنین نوشته است:
ما مسلمانان ترکیه، متوجه تمام مسوولیت تاریخی مان و عهدمان با خدا و امت اسلامی هستیم و در روز جهانی قدس بیرون می‌آئیم و بر این باوریم که آزادی قدس از همیشه نزدیک‌تر است. صهیونیست‌ها چهل سال قبل فریاد برآوردند که محمد«ص» مرد! ولی ما امروز بعنوان امت محمد«ص» بازگشته‌ایم. ما ارتش محمد«ص» هستیم و به سوی قدس حرکت خواهیم کرد. ما مقاومت‌ایم و مقاومت را تا پیروزی آخرین قطعه از زمین‌های مسلمین ادامه خواهیم داد … . به فجر قسم که پیروزی قدس خیلی نزدیک است «ألیس الصبح بقریب»
ما در انتهای ماه مبارک رمضان، ماه رحمت و برکت و ماهی که نزول قرآن و شب قدر که بالاتر از هزار ماه است در آن است، هستیم و به مناسبت روز قدس به امت اسلامی اعلام می‌کنیم که ملاقات همه ما در قدس آزاد خواهد بود ان‌شاء الله
برگزاری همایشی که به دستگیری منجر شد
آنچه در ادامه می‌آید بخشی از روایت خود او از ماجرای برگزاری همایش روز قدس و دستگیری اوست که در زندان باندیرمای شهر باکیسیر ترکیه نگاشته شده است.
روز قدس نزدیک بود. شهرداری سینکان (از مناطق شهر آنکارای ترکیه) در آخرین جمعة رمضان هر سال مراسمی را برای این روز برگزار می‌کند. امسال من قرار بود در این مراسم سخنرانی کنم. چند روز قبل از مراسم، یک نوار ویدئویی شامل جنایات اسرائیلی‌ها در فلسطین را با پوسترهایی از شهدای فلسطین، از جمله شهید دکتر فتحی شقاقی و سید عباس موسوی و سید یحیی عیاشی برای برگزارکنندگان همایش ارسال کردم .
روز مراسم فرا رسید. به سالن همایش رفتم. پوسترهایی که فرستاده بودم، بر روی در و دیوار نصب شده بود. شهردار سینکان و سفیر ایران در ترکیه نیز جزء سخنرانان بودند و فیلم هم پخش شد. جمعیت خوبی آمده بودند. جلسه هم با آرامش برگزار شد. اما از فردای آن روز مطبوعات سکولار ترکیه شروع به جنجال کردند. تیترهای «رسوایی بزرگ!»، «گرد پای ایران در سینکان»، «تلاش برای شورش علیه دوست!»، «اینجا ترکیه است یا ایران!» در همین راستا انتخاب شده بودند. چند روز بعد در اقدامی تهدیدآمیز تانک‌های ارتش در خیابان‌های سینکان رژه رفتند!
دستگیری مجری برنامه روز قدس!
هر روز منتظر بودم تا به سراغم بیایند. روزنامه‌ها چنان جوّی راه انداخته بودند که انگار یک کودتا علیه دولت ترکیه صورت گرفته است. دانیل پایپز، نویسنده صهیونیست آمریکایی گفت: واکنش به این گردهمایی جزء وظایف پیمان همکاری نظامی ترکیه و اسرائیل است! بالاخره آمدند. دادگاه امنیت ملی آنکارا، دستور جلب من، شهردار سینکان و همه کارمندان شهرداری را صادر کرده بود و مأموران آمدند و ما را دست بسته به زندان بردند.
نوح ستینکایا، دادستان دادگاه امنیت ملی آنکارا، من را متهم کرد که از طرف سازمان حزب‌الله که آنها آن را گروهکی تروریستی می‌خواندند، مأمور شده‌ام تا در ترکیه اخلال ایجاد کنم و زمینه‌های تشکیل یک حکومت اسلامی را مهیا سازم. او در بخشی از اتهاماتی که به من وارد کرد، گفت: «متهم در سخنرانی‌های قبلی خود در زمان و مکان‌های مختلف، ارادت و وفاداری خود به امام خمینی و حزب‌الله را ثابت کرده است». و بعد هم من را عضو حزب‌الله خواند و مستوجب مجازات دانست!
دفاع از قدس در دادگاه ظالم!
دادگاه ما، در حالی تشکیل شد که هنوز مطبوعات داشتند بر دولت ترکیه فشار می‌آوردند تا حداکثر مجازات را اعمال نماید. من در دادگاه با اعلام حمایت از مردم فلسطین، اسرائیل را مصداق تروریسم دولتی و غاصب حقوق مسلمانان خواندم و این حمایت را وظیفه‌ای دینی دانستم. در بخشی از دفاعیاتم این چنین گفتم: «حمایت از هر فرد یا جامعه‌ای که مورد حمله یا ستم قرار گرفته، وظیفه‌ای اسلامی است و علت علاقه وافر من به سید عباس موسوی، رهبر حزب‌الله، مبارزه او با اسرائیل است.»
با وجود فشارهای بسیار زیادی که بر من آورده بودند، کوتاه آمدن یا مسامحه را روا ندانستم و با اطمینان کامل به آرمان‌های دینی‌ام، از عقایدم دفاع کردم: «من همچنین از جمهوری اسلامی ایران حمایت می‌کنم و پیرو راه امام خمینی هستم؛ راهی که به همه مسلمانان جهان توصیه کردند؛ زیرا جمهوری اسلامی ایران تنها حکومتی است که از زمان رسول‌الله(ص) با انقلاب مردمی تأسیس شده است. اما حمایت‌های من به معنای تقلید از ایران نیست .»
هفده و نیم سال زندان، جریمه حمایت از قدس
آخرین جملاتی را که به من اجازه دادند بگویم، به محکوم کردن اسرائیل اختصاص دادم و اعلام کردم که تا زنده هستم برای آزادی قدس مبارزه خواهم کرد .
در اسنادی که به دادگاه ارائه دادم، ثابت کردم که ترکیه از منافع اسرائیل حمایت می‌کند و آن را «قیمومیت اسرائیل بر ترکیه» نام نهادم. در بازجویی‌ها هم آرمان پیشروی همه مسلمانان جهان را حذف اسرائیل و تشکیل حکومت جهانی اسلام معرفی کردم.
بالاخره دادگاه حکم خودش را اعلام کرد و من به هفده سال و شش ماه زندان محکوم شدم! دیوان عالی ترکیه نیز این حکم را تأیید کرد و من به جرم پیگیری اهداف جهانی انقلاب اسلامی ایران که به گفته آنها سرنگونی رژیم سکولار ترکیه، یکی از آنهاست، زندانی شدم و اینک در زندان به سر می‌برم و البته هرگز از عملکرد خودم پشیمان نیستم و به این مبارزه ادامه خواهم داد.