در روزهای  گذشته خبری در خروجی برخی سایت های خبری قرار گرفت، که اگر نگوییم شگفت انگیز بود، حداقل باید بگوییم در نوع خود یک «پدیده» بود.

به گزارش خبرنگار اعتدال، در حالی که دستگاه قضا رسما از تخلف شرکت پدیده شاندیز اطلاع داده و دستور داده است تا از تبلیغات این مجموعه تحت بررسی قضایی، جلوگیری شود، اما عملا این مجموعه گویا هنوز جایگاه دستور قضایی را دریافت نکرده و هنوز به فعالیت های حاشیه دار اقتصادی خود ادامه می دهد.

این مجموعه در حالی بر ادامه فعالیت های خود اصرار دارد که از سوی نهادهای نظارتی و دولتی به مواردی از جمله زمین خواری، دریاخواری و ... متهم است. در این بین سرمایه گذاران که خبر از نحوه کار «پدیده» نداشتند و از تهدیدی که سرمایه گذاری آنها را به خطر می انداخت بی اطلاع بودند، پس از دریافت آگاهی لازم برخی از انها تصمیم به فروش سهام خود و خروج از این بازی شدند.برخی دیگر نیز که با افت شدید قیمت سهام متضرر شدند، عملا تصمیم به ماندن و انتظار برای روزهای بهتر شدند.

اما روز گذشته بر خلاف تمام وعده‌های رنگارنگی که قبلا داده شده بود، سهام داران پدیده تهدید شدند که اگر طلب خود را مطالبه کنند و خواهان دریافت حق و حقوق خود شوند، پروژه ها متوقف خواهد شد! که اهالی فن و فعالان اقتصادی به خوبی آگاهند این لحن  و ادبیات به چه معنی است و چه کاربردی دارد.

سوالی که اینجا ایجاد می شود این است که با وجود اینکه تمام نهادهای نظارتی و بالا دستی نظام از جمله نهادهای ذیربط در قوه قضاییه و قوه مجریه کشور از تخلف های این «پدیده» سخن به میان اورده اند و برخی برای برخورد جدی با «پدیده» لحظه شماری می کنند، چگونه این مجموعه به راحتی در فضای رسانه ای کشور به روشهای مختلف سعی در نگه داشتن پول مردم می کند.

اولین اصل در اقتصادی و سرمایه گذاری، امنیت سرمایه گذاری است. وقتی که مجموعه زیر ذره بین نظارتی یک حاکمیت می رود و دستگاه های مختلف برعلیه آن اظهار نظر می کنند و در نهایت با ممنوعیت های قضایی مواجه می شود، آیا بازهم امنیتی برای سرمایه های مردم و سرمایه گذاران باقی می ماند؟ آن هم اتهاماتی که اگر هر کدام از آنها محرز شود، به تنهایی می تواند طومار این «پدیده» را در هم بپیچد.