به نقل از phys، این کشف مربوط به فسیلی است که یک نانوتی‌رکس بالغ را نشان می‌دهد؛ موجودی که تا امروز تصور می‌شد تنها یک تی‌رکس نوجوان باشد. اما بررسی های دقیق نشان می دهد که این گونه ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارد و به همین دلیل، پژوهشگران آن را یک گونه کاملاً مستقل می‌دانند.

فسیل کشف‌شده، دو دایناسور را همزمان در کنار هم حفظ کرده است: یک نانوتی‌رکس و یک تریسراتوپس. پژوهشگران می گویند این دو دایناسور احتمالا در هنگام دفن شدن در رسوبات زمین، در حال مبارزه یا برخورد با یکدیگر بوده‌اند. به همین دلیل، به این فسیل لقب «دایناسورهای مبارز» داده‌اند؛ گویی لحظه‌ای واقعی از نبرد میان شکارچی و طعمه را به تصویر کشیده است.

پژوهشگران توانستند با بررسی استخوان‌های نانوتی‌رکس، سن و میزان رشد آن را تعیین کنند. مشخص شد که این جانور دست‌کم ۱۴ سال داشته و در سال های پایانی عمرش، به کندی رشد کرده است. یعنی احتمالا به بلوغ رسیده است. این کشف ثابت می‌کند که نانوتی‌رکس، برخلاف تصور پیشین، یک دایناسور بالغ بوده است.

نانوتی‌رکس، برخلاف تی‌رکس بالغ، بدنی لاغرتر، پاهایی بلند و اندامی چابک داشت و به سرعت می توانست شکار کند. این شکارچی کوچک بیش از ۶۰ دندان داشت؛ دندان‌هایی صاف که برای شکار و بریدن گوشت ایده‌آل بودند، در حالی که دندان‌های تی‌رکس خمیده و اره‌ای بودند و قادر به خرد کردن استخوان بودند.

پژوهشگران همچنین توانستند نانوتی‌رکس را به دو گونه مستقل تقسیم کنند: Nanotyrannus lancensis و گونه جدید Nanotyrannus lethaeus. این یافته‌ها نشان می‌دهد نانوتی‌رکس کوچکتر و چابک تر از تی‌رکس بوده و شکارچی توانمندی محسوب می‌شده است.