به گزارش خبرنگار امنیت دفاعی خبرگزاری دانشجو ؛ جنگنده صاعقه ۲، نمونه‌ای برجسته از تلاش‌های جمهوری اسلامی ایران برای دستیابی به خودکفایی در صنعت هوایی نظامی و بومی‌سازی تجهیزات پیشرفته دفاعی است. این هواپیمای مافوق صوت که به عنوان نسل دوم و نسخه دوسرنشین جنگنده صاعقه شناخته می‌شود، با اهداف دوگانه آموزشی-رزمی طراحی و توسعه یافته است.
مهندسان و متخصصان ایرانی با الهام از پلتفرم موفق نورثروپ اف-۵، تغییرات گسترده و اساسی را در این پرنده ایجاد کردند تا آن را با نیازهای عملیاتی نیروی هوایی ارتش منطبق سازند.
بارزترین ویژگی ظاهری صاعقه ۲، طراحی جدید بدنه و به‌کارگیری دو سکان عمودی V شکل (V-Tail) است که موجب افزایش پایداری، بهبود قابل توجه مانورپذیری و کاهش سطح مقطع راداری هواپیما در زوایای خاص می‌شود.
این جنگنده علاوه بر نقش اصلی خود در آموزش پیشرفته خلبانان برای پرواز با جنگنده‌های مدرن‌تر، قابلیت اجرای مأموریت‌های پشتیبانی نزدیک هوایی، حملات تاکتیکی و دفاع هوایی نقطه‌ای را نیز داراست.
در فرآیند ساخت صاعقه ۲، تمرکز ویژه‌ای بر استفاده از سامانه‌های کاملاً بومی صورت گرفته است.
از جمله این موارد می‌توان به نصب صندلی پران ایرانی سریر، ارابه‌های فرود جدید و تقویت‌شده ساخت داخل، و همچنین تجهیز به سیستم‌های اویونیک، راداری و ارتباطی نوین اشاره کرد که همگی توسط صنایع دفاعی کشور تولید شده‌اند. با وجود موفقیت در طراحی و ساخت، تولید صاعقه ۲ به یک فروند محدود باقی ماند.
سیاست‌های دفاعی ایران با ورود به پروژه‌های جدیدتر و پیشرفته‌تر مانند جنگنده کوثر و جت آموزشی یاسین، ظرفیت‌های خط تولید را به این هواپیماهای نوین اختصاص داد و عملاً برنامه تولید انبوه بیشتر صاعقه ۲ متوقف گردید.
با این حال، این پروژه به عنوان یک دستاورد فنی مهم، تجربه و دانش ارزشمندی را برای صنایع هوایی ایران در مسیر طراحی و ساخت جنگنده‌های بومی نسل جدید فراهم آورد.