به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نائله پالوچ؛ مسئول کتابخانه عمومی حضرت صاحب الزمان (عج) شهرستان نوشهرکتابدار درباره شعار «بخوانیم برای ایران» گفت: برای ما کتابداران، خواندن فقط یک فعالیت فردی نیست؛ بلکه مراقبت از حافظه زنده جامعه است. کتابخانه جایی است که تجربه‌های زیسته، روایت‌های متنوع و افق‌های فهم در کنار هم قرار می‌گیرند. هر کتابی که در قفسه کتابخانه جای می‌گیرد، بخشی از گفت‌وگویی است که جامعه با خودش آغاز کرده؛ گفت‌وگویی که اگر متوقف شود، فهم از حرکت می‌ایستد.
وی افزود: «خواندن» در کتابخانه عمومی یعنی تمرین گفت‌وگو با دیگری. یعنی مواجهه با صداهای متفاوت، با سنت‌های گوناگون، با تجربه‌هایی که از ما دورند، اما به ما مربوط‌ند. ما کتابداران، هر روز شاهد این مواجهه‌ها هستیم؛ با نوجوانی که دنبال رمان تاریخی است، با مادری که دنبال کتاب تربیتی است و با سالمندی که که برای امانت گرفتن کتابی در زمینه تاریخ شفاهی دفاع مقدس آمده است. این‌ها، قطعاتی از حافظه زنده‌اند که در کتابخانه به هم می‌پیوندند.
پالوچ ادامه داد: در جامعه‌ای که کتابخانه عمومی فعال باشد، خواندن به کنشی پیوند دهنده بدل می‌شود. این خواندن دیگر فقط برای امتحان دادن یا مدرک گرفتن نیست؛ بلکه برای بازشناسی، برای هم‌فهمی و برای ساختن است. کتابخانه جایی است که مردم می‌توانند بدون هزینه، بدون تبعیض و بدون واسطه به روایت‌های گوناگون دسترسی داشته باشند. این دسترسی، پایه همدلی است و خواندن در این فضا، تمرینی است برای ساختن جامعه‌ای که در آن کتاب ابزار و امکانی برای گفت‌وگو است.
این کتابدار در بخش دیگری از این گفت‌وگو درباره تجربه‌های روزمره‌اش اشاره کرد: بارها دیده‌ام که یک نوجوان با خواندن یک کتاب، مسیر زندگی‌اش را عوض کرده یا معلمی با خواندن درباره روش‌های نوین آموزش، توانسته کلاسش را متحول کند. این‌ها هرچند که اتفاقاتی کوچک‌اند، اما در مجموع جامعه را تغییر می‌دهند و کتابخانه، بستری است برای این تغییر.
وی اضافه کرد: اگر قرار باشد جامعه‌ای تاب‌آور باشد، باید حافظه‌اش زنده بماند. حافظه زنده از خواندن آغاز می‌شود. خواندن، نه فقط برای کتاب‌دوستان، بلکه برای همه، تمرین گفت‌وگوست. تمرینی برای ساختن جامعه‌ای که در آن، کتاب نه کالایی لوکس، بلکه ابزاری برای زیستن است.
پالوچ در پایان گفت: کتابخانه عمومی، فقط محل نگهداری کتاب نیست؛ بلکه محل پیوند تجربه‌هاست. ما کتابداران، میانجی این پیوندیم. میانجی گفت‌وگویی که در آن، گذشته با حال روبه‌رو می‌شود، فرد با جمع و روایت با تفسیر. خواندن در این معنا، مراقبت از امکان فهمیدن است. این دقیقاً همان چیزی است که می‌تواند ایران را انسانی‌تر، همدل‌تر و تاب‌آورتر کند.
∎