به گزارش خبرنگار ایرنا، صبح زود، هواپیمای ملخ‌دار بندرعباس را ترک می‌کند، دریا از همان لحظه همه‌چیز را دربر می‌گیرد و پهنه‌ای آرام و وسیع از آب‌های نیلگون خلیج فارس زیر بال‌های هواپیما گسترده می‌شود؛ چشم‌انداز، نه فقط جغرافیا بلکه داستانی از تاریخ و فرهنگ جنوب ایران را روایت می‌کند.
در مسیر، ابتدا جزیره قشم نمایان می‌شود؛ جزیره‌ای پهناور با خطوط ساحلی طولانی، خلیج‌ها و دره‌هایی که از ارتفاع همچون نقوش کهن بر پهنه آبی دریا دیده می‌شوند. قشم، با طبیعت متنوع و جاذبه‌های تاریخی و زمین‌شناسی‌اش، پیش‌زمینه‌ای شگفت‌انگیز برای ورود به جزیره بوموسی فراهم می‌کند.
لحظاتی بعد، جزیره کوچک بوموسی در افق پدیدار می‌شود و با فاصله‌ای کوتاه، ۲ نقطه سرخ‌رنگ جزایر تنب بزرگ و کوچک نیز همزمان قابل مشاهده‌اند. این منظره حس یک مجموعه استراتژیک و در عین حال زیبا را به مسافر منتقل می‌کند؛ جایی که طبیعت، تاریخ و امنیت ملی در دل آب‌های خلیج فارس به هم پیوند خورده‌اند.
بوموسی در منابع تاریخی و جغرافیایی از دوران باستان تا قرون اسلامی، همواره یکی از نقاط کلیدی مسیرهای دریایی ایران بوده است؛ نام قدیمی آن، بوموسو، به معنای «سرزمین سبز» است که اشاره به طبیعت دل‌انگیز و بارش‌های نسبی منطقه دارد.
در اوایل قرن بیستم، جزایر بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک، به دلیل موقعیت راهبردی در مسیرهای دریایی تنگه هرمز، مورد توجه قدرت‌های خارجی قرار گرفتند. در سال ۱۹۰۸، بریتانیا با استفاده از نفوذ نظامی و سیاسی خود، کنترل موقت این جزایر را در دست گرفت تا مسیرهای تجاری و نفتی خلیج فارس را تحت نظارت داشته باشد.
این حضور به اشکال مستقیم اشغال نظامی نبود، بلکه بیشتر به صورت نظارت و مدیریت راهبردی بود. پس از پیگیری‌های دیپلماتیک ایران و شکایت‌های بین‌المللی، دهه ۵۰ این جزایر به حاکمیت رسمی کشور بازگردانده شدند و از آن زمان تا امروز جزئی جدایی‌ناپذیر از سرزمین ایران باقی مانده‌اند.
بوموسی، با مساحتی حدود ۱۲ کیلومتر مربع، کوچک به‌نظر می‌رسد اما از نظر راهبردی و امنیتی اهمیت بسیار بالایی دارد؛ این جزیره در دهانه تنگه هرمز واقع شده و مسیر عبور کشتی‌های بین‌المللی را تحت نظارت قرار می‌دهد.
زندگی مردم؛ سنت و مهمان‌نوازی در جزیره
در مرکز جزیره، خیابان‌های تمیز، خانه‌های سفید و نخل‌های تکیده در باد، تصویری از زندگی بومیان را ارائه می‌دهند؛ مردم بوموسی بیشتر از قومیت‌های بومی هرمزگان و عرب‌های ایرانی هستند و به زبان فارسی و عربی صحبت می‌کنند.
مهمان‌نوازی و صمیمیت، بخش جدایی‌ناپذیر فرهنگ جزیره است و بازدیدکنندگان سریع این حس را دریافت می‌کنند.
بازارچه کوچک کنار اسکله، مکانی است که فرهنگ و اقتصاد جزیره را با هم به نمایش می‌گذارد؛ زنان با لباس‌های بندری رنگارنگ، خرما، ماهی خشک و صنایع دستی را به فروش می‌رسانند و مردان تورهای خود را برای صید ماهی به دریا می‌برند؛ صیادان جزیره می‌گویند: ما با دریا زندگی می‌کنیم و هر روز با موج‌ها و نسیم دریا بیدار می‌شویم.
زندگی در بوموسی ترکیبی از سنت و مدرنیته است؛ مدرسه‌ها و درمانگاه‌های تازه‌ساز، امکاناتی برای رفاه ساکنان فراهم کرده‌اند اما مردم همچنان با شیوه‌های سنتی صیادی و تجارت دریایی روزگار می‌گذرانند؛ غذاهای محلی مبتنی بر ماهی و غذاهای دریایی، موسیقی بندری و جشن‌های سنتی، بخشی از هویت فرهنگی جزیره را شکل می‌دهند.
جاذبه‌های گردشگری؛ طبیعت دست‌نخورده و ساحل‌های بی‌نظیر
بوموسی، با وجود اهمیت راهبردی، هنوز گردشگری گسترده‌ای ندارد و به همین دلیل بسیاری از جاذبه‌های آن دست‌نخورده باقی مانده‌اند؛ سواحل صدفی و شنی سفید: آب‌های زلال و شن‌های نرم، محلی ایده‌آل برای استراحت و پیاده‌روی فراهم می‌کنند.
جزیره صخره‌ای یا راکی، با صخره‌های منحصر به فرد و فرم‌های زمین‌شناسی خاص، مقصدی جذاب برای عکاسی، غواصی و ماهی‌گیری است. پارک ساحلی غدیر و بوستان دولت؛ فضاهای سبز و آرام برای خانواده‌ها، پیاده‌روی و لذت بردن از چشم‌انداز دریا.
بازدید از مسجد جامع بوموسی تجربه‌ای از تاریخ و معماری مذهبی جنوب ایران ارائه می‌دهد؛ سقف‌های بلند، پنجره‌های کوچک و دیوارهای ضخیم، سازگاری با اقلیم گرم و مرطوب جزیره را نشان می‌دهند و در عین حال، مکانی برای تجمع‌های فرهنگی و اجتماعی مردم محلی هستند.
بوموسی به دلیل ترکیب منحصر به فرد طبیعت بکر، موقعیت استراتژیک و پیشینه تاریخی، جزیره‌ای رازآلود و جذاب محسوب می‌شود؛ سواحل صدفی، آب‌های شفاف، مرجان‌های رنگارنگ و گونه‌های مختلف جانوری، تصویری از بهشت کوچک در دل خلیج فارس ارائه می‌دهند.
از آسمان، منظره همزمان بوموسی و جزایر تنب بزرگ و کوچک، حس حضور در یک منطقه تاریخی و استراتژیک را به بازدیدکننده منتقل می‌کند؛ جایی که هر گوشه‌اش داستانی از تاریخ، امنیت ملی و زندگی مردم روایت می‌کند.
جزیره بوموسی نه تنها یک مقصد گردشگری و تاریخی است، بلکه بخشی کلیدی از امنیت دریایی ایران در خلیج فارس محسوب می‌شود. کنترل مسیرهای دریایی و حفاظت از منابع طبیعی و شیلات، از جمله نقش‌های حیاتی این جزیره است.
اقتصاد بوموسی بیشتر بر پایه صیادی، تجارت دریایی و صنایع دستی استوار است؛ بازارچه‌ها و صنایع دستی محلی، شامل زیورآلات صدفی، پارچه‌های سنتی و محصولات دریایی، ارزش فرهنگی و اقتصادی بالایی دارند.توسعه گردشگری و زیرساخت‌های اقامتی، ظرفیت‌های رونق اقتصادی این جزیره را بیشتر کرده است.
خورشید آرام پشت دریا پنهان می‌شود و رنگ آسمان از طلایی به بنفش تغییر می‌کند. پرچم ایران در باد می‌رقصد و نسیم خلیج فارس، بوی نمک و دریا را با خود می‌آورد؛ در افق، جزایر تنب بزرگ و کوچک همچنان در کنار بوموسی دیده می‌شوند، تصویری از پایداری، تاریخ و زیبایی ایران.
هنگامی که هواپیما جزیره را ترک می‌کند، چراغ‌های خانه‌ها در تاریکی شب می‌درخشند؛ بوموسی از بالا شاید کوچک باشد، اما در دل هر ایرانی، به وسعت تمام خلیج فارس بزرگ و پرمعناست.