حقوق ماهانه کارگر ۱۴ میلیون تومان است و نان سنگک در شهرهای بزرگ و تهران دانهای ۵۰ هزار تومان! همین یک جملهی کوتاه نشان میدهد که معیشت طبقه کارگر تا چه اندازه سقوط کرده است.
حداقل دستمزد روزانه کارگران در سال جاری، براساس مصوبه رسمی شورایعالی کار، ۳۴۶ هزار تومان است؛ این حدود دستمزدیست که با کمی افزایش، به بیشتر کارگران فصلی و روزمزد در ازای یک روز کامل کار پرداخت میشود؛ با این حساب، دستمزد مصوب در شورایعالی کار، برابر با پول ۷ نان سنگک خشخاشیست؛ در واقع کارگر یک روز کامل کار میکند تا فقط نان خالی بخرد!
توجیه دولت برای گرانی ۵۲ درصدی نان در تابستان امسال، افزایش هزینههای نانوایان و پایین آمدن سود آنهاست اما علت اصلی این است که دولت حاضر نیست برای آرد نانوایان یا به عبارت درستتر، برای نان مردم «یارانه» بدهد و ترجیح میدهد نان را گران کند به گونهای که هزینه خرید ۷ عدد نان سنگک برابر با حداقل دستمزد روزانهی مصوب در شورایعالی کار بشود.
احتمال تکنرخی شدن ارز و عواقب آن
در چنین شرایطی که براساس دادههای رسمی مرکز آمار، شاخص قیمت مصرف کننده خانوارهای کشور به عدد ۳۶۰.۲ رسیده است که نسبت به ماه مشابه سال قبل، ۴۱.۲ درصد افزایش داشته است و در زمانی که قیمت برنج ایرانی به کیلویی ۳۰۰ هزار تومان و قیمت هر کیلو گوشت قرمز به بیش از یک میلیون تومان رسیده، وزیر اقتصاد از لزوم حرکت به سمت ارز تکنرخی سخن میگوید.
به گفته وزیر اقتصاد، با حرکت به سمت نظام ارزی تکنرخی و مدیریت شناور نرخ ارز توسط بانک مرکزی، میتوانیم نوسانات و جهشهای ارزی را کاهش دهیم و ثبات اقتصادی را برای حمایت از تولید و بهبود زندگی مردم محقق کنیم.
در حال حاضر، حدود ۳۴ درصد واردات کشور از طریق ارز ترجیحی با نرخ ۲۸ هزار و ۵۰۰ تومان انجام میشود و طرح تکنرخی شدن ارز میتواند باعث افزایش قیمت دارو، تجهیزات پزشکی، گندم، روغن، گوشت، و سایر اقلام مهم مورد نیاز مردم شود.
کالاهایی مانند دارو، تجهیزات پزشکی، گندم، گوشت و روغن که در چند ماه اخیر بین ۵۰ تا ۱۰۰ درصد گرانی را تجربه کردهاند، با شوک ارز تکنرخی، دوباره چند ده درصد یا حتی بیش از صد درصد گران خواهند شد. در ماههای گذشته، برخی از داروهای مورد نیاز مردم، از سوی شرکتهای داروسازی ۴۰۰ درصد گران شد؛ این گرانی نیز با مجوز دولت و بازهم به بهانه بالا رفتن هزینههای تولید دارو صورت گرفت؛ یعنی دولت حاضر نشد برای داروی مردم یارانه بدهد!
نتایج آزادسازی
دولت حاضر نیست برای داروی مردم یارانه بدهد؛ دولت حاضر نیست برای نان مردم، همان مردمی که بیش از ۶۰ یا ۷۰ درصدشان مزدبگیر و دست به دهان هستند، یارانه بدهد؛ دولت میخواهد به سمت آزادسازی کامل قیمتها و حذف کامل ارز ترجیحی به بهانهی رانت و فساد، قدم بردارد؛ سیاستهای انقباضی دولت به معنای واقعی کلمه، سفرههای فرودستان را جاروب کرده است....
«مازیار گیلانینژاد» فعال کارگری در رابطه با سیاستهای ضد یارانهای و ضد کارگری دولت میگوید: امروز گوشت را هم قسطی میفروشند؛ خرید یک کیلو گوشت برابر ۳ روز حقوق یک کارگر ساده است. اما فقیرتر کردن مردم به همینجا ختم نمیشود بلکه براساس اعلام وزارت کار، قرار است امسال یارانه ۱۸ میلیون نفر دیگر حذف شود؛ ولی ماجرا بازهم به همینجا ختم نمیشود، حکم دولتی برای گرانی کالاهای اساسی و دارو اوضاع را وخیمتر کرده است؛ ارز تک نرخی نیز یک شوک مجدد خواهد بود....
او افزود: اخیراً مسئول سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی وزارت آموزش و پرورش گفت:«امسال قیمت کتاب های درسی ۶۰ درصد گران شده است». به این ترتیب، نان گران، آموزش گران، درمان گران، این پیامی است که وزیران دولت به جامعه میدهند با این دلیل غیرقابل قبول که «دولت پول ندارد». البته نمیگویند که دولت چگونه ۳.۵ میلیارد دلار دارد که برای واردات خودرو برای ثروتمندان اختصاص بدهد یا ۸ میلیارد دلار برای واردات کالاهای غیر اساسی و ۴ میلیارد دلار برای واردات قطعات خودرو بدهد که فقط ثروتمندان از این تجملات استفاده می کنند! این ثروت عمومی که متعلق به همه مردم است و باید از درد و رنج مردم بکاهد برای خوش گذرانی و خوشحالی ثروتمندان و یک درصدیهای جامعه هزینه میشود آن وقت به مردم که میرسد نان ۵۲ درصد گران میشود، دارو ۴۰۰ درصد و .....
بر اساس جدیدترین گزارش مرکز آمار ایران، نرخ تورم نقطه به نقطه تیرماه امسال، پس از آنکه ۱۸ ماه در کانال ۳۰ درصدی نوسان کرده بود، دوباره یک گام به پیش گذاشت، وارد کانال بعدی شد و به ۴۱.۲ درصد رسید؛ رقمی که بالاترین سطح این نرخ در ۲۴ ماه اخیر محسوب میشود. در واقع تورم تیرماه، قلههای جدیدی را فتح کرده است و تورمی بیسابقه در دو سال اخیر است. در عین حال، نرخ تورم سالانه در تیرماه ۱۴۰۴ معادل ۳۵.۳ درصد ثبت شد؛ رقمی که نه تنها در مقایسه با خردادماه امسال رشدی ۰.۸ واحد درصدی را تجربه کرد بلکه بالاترین رقم از مردادماه سال گذشته به این سو را به ثبت رساند.
در این اوضاع، وقتی که فرمان آزادسازی کالاها از گوشت و حبوبات و تخم مرغ گرفته تا نان و دارو پیشاپیش صادر شده است، تک نرخی شدن ارز، فاجعهای جدید یا به عبارت درستتر، زلزلهی جدیدیست که بر سر طبقهی کارگر و مزدبگیر آوار میشود؛ گذشتهای نه چندان دور، حقوق روزانه کارگران پول یک کیلو گوشت بود، حالا پول ۷ عدد نان سنگک است، با سیاستهای یارانهزدایی دولت، در آیندهای نه چندان دور، چه اتفاقی میافتد؟!