روزنامه واشنگتن‌پست در یک گزارش تفصیلی ابعاد تصمیم‌گیری «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر اسرائیل برای آغاز جنگ با ایران، انگیزه‌ها و پشت‌پرده‌های هماهنگی با دولت ترامپ شرح داده شده است. این گزارش که بر پایه گفت‌وگو با منابع فعلی و سابق اسرائیل و آمریکایی تنظیم شده، تأکید می‌کند که تصمیم نتانیاهو برای آغاز جنگ با ایران از پاییز سال گذشته گرفته شده بود؛ یعنی پیش از آنکه «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا تلاش‌هایی را برای حل دیپلماتیک مسئله هسته‌ای ایران آغاز کند.
طبق این گزارش، پس از آنکه اسرائیل در مهرماه گذشته حمله‌ای علیه ایران انجام داد و حزب‌الله لبنان را نیز مورد تهاجم قرار داد، نتانیاهو دستور کلی برای آماده‌سازی حمله به ایران را صادر کرد. فهرستی از دانشمندان و فرماندهان نظامی ایرانی جهت ترور تهیه شد و نیروی هوایی رژیم نیز پدافندهای هوایی در لبنان، سوریه و عراق را هدف قرار داد تا آسمان منطقه را برای حملات بعدی آماده کند. نکته مهم اینجاست که به موازات آماده‌سازی نظامی، نتانیاهو به دنبال جلب همراهی واشنگتن بود. رژیم اشغالگر باور داشت که مشارکت آمریکا اثربخشی حمله را افزایش می‌دهد. با این حال، این گزارش تأکید می‌کند که ارزیابی نهادهای اطلاعاتی آمریکا تغییر نکرد: «هیچ نشانه‌ای از تصمیم قطعی ایران برای ساخت سلاح هسته‌ای وجود نداشت».
با این وجود، مقامات اسرائیل به واشنگتن‌پست گفتند که از اسفند ماه، تصمیم نهایی برای حمله به ایران تا پیش از تابستان اتخاذ شده بود، چه با مشارکت آمریکا و چه بدون آن؛ حال‌آنکه اسرائیل نیز مدارک مستندی که نشان دهد ایران به دنبال ساخت سلاح هسته‌ای است، در اختیار نداشتند. ترس از بازسازی سامانه‌های پدافندی ایران دلیل اصلی این شتاب‌زدگی عنوان شده است. حمله ۱۳ ژوئن، نه بر پایه تهدید فوری یا اطلاعات تازه، بلکه بر اساس فرصت‌طلبی اسرائیل صورت گرفت. این گزارش همچنین مدعی است که ترامپ با حمله به ایران مخالف بود و سعی داشت نتانیاهو را نیز منصرف کند.
در دولت آمریکا نیز اختلافاتی میان ارزیابی‌های نهادهای اطلاعاتی و مواضع سیاسی وجود داشته است. ترامپ بارها ارزیابی «تولسی گابارد» مدیر اطلاعات ملی را که گفته بود ایران تصمیمی برای ساخت بمب نگرفته، نادیده گرفت و ادعا کرد که ایران «بسیار نزدیک» به بمب است. در اسرائیل، اکثریت نهادهای امنیتی و احزاب سیاسی از تصمیم نتانیاهو برای حمله حمایت کرده‌اند. با این حال، اقلیتی مانند «دنی سیترینوویچ» رئیس سابق بخش ایران در اطلاعات نظامی رژیم اشغالگر، هشدار دادند که راهکار سیاسی باید در اولویت قرار می‌گرفت. او تأکید کرد که بدون توافق، اسرائیل اکنون نمی‌دانند اورانیوم غنی‌شده ایران یا سانتریفیوژها کجا هستند.
در گزارش واشنگتن‌پست اشاره شده که از زمان فروپاشی برجام در سال ۲۰۱۸، ایران ذخایر اورانیوم خود را به‌طور چشمگیری افزایش داده است. اما اینکه آیا تهران به دنبال ساخت سلاح هسته‌ای بوده یا نه، حتی برای خود اسرائیل نیز مسجل نشده است.
موساد سال‌ها با جمع‌آوری اطلاعات درباره دانشمندان هسته‌ای ایران و عوامل نفوذی در تأسیسات نطنز و فردو، زمینه را برای عملیات ترور فراهم کرده بود. در همین حال، نیروی هوایی اسرائیل نیز با نرم‌افزارها و تسلیحات جدید، توانایی اجرای ده‌ها حمله همزمان را کسب کرده بود.
در آمریکا، شکاف واضحی میان تحلیل‌گران اطلاعاتی و مقامات سیاسی وجود داشته است. «جان راتکلیف» رئیس سیا، ارزیابی‌ها درباره توقف پروژه تسلیحاتی ایران را بی‌ارزش خوانده و مدعی بود «ایران یک قدم با بمب فاصله دارد». ریچارد نفیو، مذاکره‌کننده سابق آمریکایی نیز معتقد است اختلاف اصلی میان اطلاعاتی‌ها و سیاستمداران بوده، نه میان تل‌آویو و واشنگتن. سیاستمداران تفسیرهای اغراق‌آمیزتری از اطلاعات داشته‌اند. در نهایت، اسرائیل با امید به جلب همراهی آمریکا دست به اقدام زد و در نهایت این حمایت را به دست آورد.