فریدقادرپناه که این روزها «بیست‌وهیچ» را در سالن ناظرزاده کرمانی ایرانشهر روی صحنه دارد، در گفت وگو با خبرنگار تئاتر ایرنا درباره جایگاه تئاتر اظهار داشت: همه ما ظاهرمان را خوب نگاه می‌داریم. نوع ادبیات رسانه با نوع گویش مردم ما دو چیز مختلف است و به محض این که دوربین قطع می‌شود به گویش عامیانه خودمان برمی‌گردیم.

فرید قادرپناه

او افزود: مردم ما از فکر کردن و قضاوت شدن می‌ترسند، اما بسیار قضاوت می‌کنند. خیلی ها هم سواد تئاتری ندارند به همین خاطر به تئاتر آزاد می‌روند تا فکر نکنند.

قادرپناه گفت: نمی‌گویم تئاتر آزاد یا شبانه بد است، این هم گونه‌ای از نمایش است که شب برویم ببینیم بخندیم، این گونه تئاترها شو هستند و دیگر فکرکردن لازم ندارند و همانند تئاترهای کلاسیک نیستند که تو را وادار می‌کند دنبال یک چیزی بگردی. مخاطب ما کنسرتی می‌بیند که در آن پلی بک می‌شود، قطع می‌شود و دست می‌زند و همه هم از این اتفاق راضی‌اند.

(آنچه تحت عنوان تئاتر آزاد در مجامع هنری و مردمی شناخته می شود گونه ای از نمایش است که پس از موفقیت در کسب مجوز و جذب مخاطب، نوعا به گونه ای از تئاتر بدل گردیده که به نظر می رسد اصول اخلاقی و خطوط قرمز را زیر پاگذاشته است).

او تصریح کرد: چیز عجیبی که وجود دارد این است که مردم حاضر هستند تا دم سالن تئاتر بیایند، در کافه قهوه بخورند اما نمایش نبینند با وجود این که محیط فرهنگی است. حاضرند هر کاری بکنند جز نمایش دیدن. ساندویچ ۶۰۰ تا ۷۰۰ هزار تومانی در کافه می‌خورند اما حاضر نیستند ۲۰۰ هزار تومان خرج تئاتر کنند.