«اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ وَ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ الْقَانِتِینَ وَ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ اَوْلِیَائِکَ الْمُقَرَّبِینَ بِرَاْفَتِکَ یَا اَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ».

خدایا قرار ده مرا در این ماه از آمرزش جویان، و از بندگان شایسته فرمان‌بردار، و از اولیای مقرّبت، به رافتت‌ای مهربان‌ترین مهربانان.

شرح و تفسیر:

این دعا در ماه مبارک رمضان، که ماه تهذیب نفس و نزدیکی به خداوند است، سرشار از معانی عمیق عرفانی و فلسفی است. در ابتدا از خداوند درخواست می‌شود که انسان را از جمله «مستغفرین» قرار دهد: «اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ». استغفار، در دیدگاه عرفانی، نه فقط طلب بخشش از گناهان بلکه درک و بازشناسی نقص‌ها و محدودیت‌های وجودی است. این طلب از خداوند، در حقیقت، راهی است برای رهایی از خودمحوری و فانی شدن در انوار الهی.

سپس، از خداوند می‌خواهیم که ما را از زمره «عباد صالحین» و «قانتین» قرار دهد. عبادت صالح، به معنای اطاعت و عمل درست در تمام ابعاد زندگی است و «قنوت» یعنی در تمام حالات و لحظات، توجه و تسلیم کامل به حضرت حق. این درخواست نشانگر آرزوی آن است که فرد نه تنها در ظاهر، بلکه در باطن نیز در مسیر اطاعت از خداوند قرار گیرد. در ادامه، درخواست می‌شود که انسان از «اولیاء مقربین» گردد. «ولی» در اینجا به کسی گفته می‌شود که به حقیقت به خداوند نزدیک است و در همه لحظات، خداوند را حاضر و ناظر می‌بیند. این نزدیکی به خداوند، حاصل درک عمیق از رحمت و محبت الهی است.

در نهایت، با اشاره به رافت خداوند، دعا بر این حقیقت تاکید دارد که همه‌ی این مراحل تنها با عنایت و رحمت لایزال خداوند امکان‌پذیر است. رحمت خداوند به انسان فرصتی می‌دهد تا در مسیر استغفار، عبادت و قرب الهی پیش رود و در پایان به مقام «مقربین» دست یابد. این دعا، دعوتی است برای انسان تا در این ماه مبارک، خود را به دست رحمت خداوند بسپارد و در سفر معنوی خود، از لطف الهی بهره‌مند شود.