سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - پروانه رحمتی: امام رضا (ع) هشتمین امام شیعیان و یکی از شخصیت‌های برجسته تاریخ اسلام است. نوشتن درباره امام رضا (ع) نه تنها فرصتی برای آشنایی با زندگی و شخصیت ایشان است، بلکه می‌تواند به ترویج ارزش‌های انسانی و اسلامی کمک کند. امام رضا (ع) نماد محبت، علم و خدمت به بشریت هستند و یادشان همیشه در دل‌ها زنده خواهد ماند.
زندگی در جوار خورشید هشتم و همچنین خراسان بزرگ که مرکز ادبی ایران است فرصتی را برای تقویت ایمان، معنویت و همچنین خلق آثار ناب در این حوزه پدید آورده است. «چهارشنبه‌های امام رضایی» فرصتی برای معرفی آثار مرتبط با امام هشتم و بستری برای آشنایی عمیق‌تر با اندیشه‌ها، آموزه‌ها و روش زندگی امام رضا (ع) است تا در نهایت، به تقویت فرهنگ مطالعه و گسترش آموزه‌های انسانی و دینی در جامعه کمک کند.
ام‌النین ماهر اهلِ افغانستان، متولد و مقیم مشهد است که لیسانس الهیات دارد و همچنین دانشجوی دانشکده پزشکی مشهد است و در مجتمع امام‌خمینی (ره) و دفتر تبلیغات اسلامی مشهد مشغول تدریس ادبیات داستانی و تکنیک‌های نویسندگی است.
اولین جرقه‌های نویسندگی او با حلقه داستانی طوبی زیر نظر دفتر تبلیغات اسلامی شکل گرفت. اما به صورت حرفه‌ای از سال ۹۷ در حسینیه هنر مشهد، عصرانه‌های رضوی و با شکل‌گیری مکتب رمان خراسان در حوزه هنری مشهد، زیر نظر سعید تشکری پا به این عرصه گذاشت و از آن سال به بعد شروع به نوشتن داستان کوتاه، نمایشنامه و رمان کرد. از جمله کتاب‌های مستقل او می‌توان به مجموعه داستان‌های مباهله پیامبر که با عنوان «جمعِ پاکان» روانه بازار کتاب شد نام برد، همینطور کتاب مجموعه داستانک‌هایی درباره امام رضا (ع) و امام جواد علیهم‌السلام با عنوان «ستارۀ رضا» که در تهران و قم چاپ شد.
سومین کتاب نیز او مجموعه داستان «دل‌اندروا» نام داشت، که هشت داستان کوتاه با محوریت فرهنگ رضوی بود که توسط انتشارات وزین به‌نشر به چاپ رسید. او رمانی‌هایی با عنوان «نهان‌خانه»، «آذرگون»، «قزل‌آهو» و «عکاس باشی» دارد که در طی سالهای ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۳ به چاپ رسیده است.
مجموعه داستانی رضوی که دارای ۱۵ داستان کوتاه است نیز با عنوان «گلشید»، در انتشارات به‌نشر در حال چاپ دارد. رمان «نگارِ لاجورد» از این نویسنده هم نوشت اول آن به انتشارات سپرده شده است.
وی نمایشنامه‌های کوتاه، بلند و رادیویی زیادی هم نوشته که تعدادی از آنها پخش و اجرا شده است و تعدادی هم رتبه‌های کشوری کسب کرده‌اند. اقبال به ایران، دل، آینۀ دل، میانِ عطر وحشی سنجد، حماسۀ تمام، با نیکان دویدن و … از این قبیل هستند.
کتاب عکاس‌باشی روایتی خواندنی از زندگی هنری عکاسی است که تمام وجودش را وقف آستان مقدس امام هشتم (ع) کرده است. این هنرمند کسی نیست جز حسن توکلی، معروف به آقای عکاس‌باشی.
کتاب «عکاس‌باشی» دنیایی است که سراسر با رایحه رضوی معطر شده است. خاطرات هنرمندی که تمام تاروپود زندگی‌اش را به شبکیه‌های پنجره فولاد امام رئوف گره زده و هر دم مورد لطف و کرم آقایش قرار می‌گیرد.
کتاب عکاس‌باشی مجموعه‌ای جذاب از خاطرات ناب این هنرمند توانای مشهدی است. این اثر در ۱۴۴ صفحه، ۳ بخش و ۲۹ فصل به رشته تحریر درآمده است.
نویسنده سعی کرده است با توجه به مضمونی که هر بخش را در برگرفته عنوانی مناسب آن بخش در نظر بگیرد. مثلاً بخش نوجوانی با عنوان اوسنه نوجوانی، بخش جوانی با عنوان اوسنه جوانی و بخش میانسالی و کهنسالی با عنوان اوسنه دل‌اندروایی به نگارش درآمده است.
در فصل انتهایی که فصل ۲۹ است، ۸ خاطره ناب این استاد عکاسی با امام رضا (ع) نوشته شده است. که برای هر خاطره عنوان پنجره در نظر گرفته شده است.
باید توجه داشت که در تمام اثر ما با خاطرات حسن آقای عکاس‌باشی مواجه هستیم. خاطراتی که در حرم و مشهد اتفاق می‌افتند اما کار از خاطرات صرف فاصله زیادی گرفته است زیرا ماهر، برای نگارش این کتاب از تکنیک پرتره‌نویسی استفاده کرده‌اند. این تکنیک داستانی کمک می‌کند تا اثر رنگ‌وبوی ادبیات داستانی به خود بگیرد.
درست است که این اثر با واقعیت زندگی این استاد عکاسی سروکار دارد و در واقع خاطرات شخصی است، که در قید حیات است و تمام اتفاقات واقعی‌ست، اما به‌خاطر اینکه اثر، زمینه داستانی داشته باشد و برای مخاطب جذاب‌تر و قابل فهم تر باشد از تکنیک پرتره در این اثر استفاده شده است.
در تکنیک پرتره‌نویسی هر نویسنده باید چند عنصر را کنار هم قرار بدهد تا نوشتن پرتره شخص مورد نظر جان پیدا کند. عناصری چون قهرمان، مکان، اتمسفر، جغرافیا. علاوه بر عناصری که از آنها صحبت شد، نویسنده می‌تواند از همراهی شخصی در کنار قهرمان بهره بجوید. این شخص همراه با کمک قهرمان داستان تمامی اتفاقات و حوادث را با هم جلو می‌برند و اثر دارای اکت و تحرک بیشتری می‌شود. همراه حسن آقای توکلی پسرکی به نام جلال است، دوست دوران نوجوانی و جوانی.