جوان آنلاین: تولید برق از زغال‌سنگ، فرصتی مغفول مانده برای جبران کمبود انرژی صنایع و صادرات برق به همسایگان و بهره‌برداری بهینه از این ظرفیت‌های داخلی راه‌حلی مهم و اثرگذار برای حل بحران‌های انرژی کشور است. 
 
در سال‌های اخیر، ایران با چالش‌های جدی در بخش انرژی، به‌ویژه ناترازی برق، مواجه بوده است. این ناترازی نه تنها بر کیفیت زندگی شهروندان تأثیر گذاشته، بلکه باعث ایجاد خاموشی در بسیاری از مناطق کشور شده است. این بحران انرژی که عمدتاً ناشی از کمبود سوخت‌های فسیلی، به خصوص گاز و همچنین ضعف زیرساخت‌های انتقال برق است، روز به روز حادتر می‌شود و بر رشد اقتصادی و رفاه عمومی تأثیر منفی می‌گذارد. در این میان، معادن غنی ایران در حوزه زغال‌سنگ که سال‌هاست به دلیل مشکلات مختلف نادیده گرفته شده‌اند، می‌توانند یکی از راه‌حل‌های اساسی برای کاهش ناترازی برق باشند. این در حالی است که کشور‌های پیشرفته‌ای مانند چین و کشور‌های اروپایی، با بهره‌گیری از زغال‌سنگ، بخش بزرگی از نیاز‌های انرژی خود را تأمین می‌کنند. ایران، با داشتن ذخایر عظیم زغال‌سنگ در مناطقی همچون طبس، پتانسیل بالایی برای استفاده از این منبع انرژی دارد. این ذخایر نه تنها می‌توانند برای تولید برق استفاده شوند، بلکه می‌توانند به کاهش وابستگی به گاز و دیگر سوخت‌های فسیلی کمک کنند. 
در این راستا، نظرات کارشناسان و مسئولان درباره لزوم استفاده از زغال‌سنگ در تولید برق کشور در حال افزایش است. بسیاری از متخصصان، از جمله نمایندگان مجلس شورای اسلامی، معتقدند، استفاده از زغال‌سنگ می‌تواند به تنوع منابع انرژی و کاهش ناترازی برق کمک کند. در گفت‌وگویی با بهروز محبی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه و محاسبات مجلس شورای‌اسلامی، به بررسی مزایا و چالش‌های استفاده از این منبع عظیم انرژی پرداخته‌ایم. 
محبی در ابتدا به اهمیت توجه به ظرفیت‌های داخلی اشاره کرده و می‌گوید: با وجود معادن غنی زغال‌سنگ در ایران، هنوز نتواسته‌ایم به‌طور کامل از این منبع برای تأمین نیاز‌های انرژی کشور بهره‌برداری کنیم. وی در ادامه به کشور‌های پیشرفته‌ای که همچنان از زغال‌سنگ به‌عنوان منبع اصلی انرژی برای تأمین برق نیروگاه‌ها استفاده می‌کنند اشاره می‌کند و تأکید می‌کند، این منبع هنوز نقش مهمی در تأمین انرژی جهان دارد. به همین دلیل، ایران نیز می‌تواند با استفاده صحیح از این منبع عظیم، بخشی از مشکل ناترازی انرژی را برطرف کند. 
وی ادامه می‌دهد: برای حل مشکلات انرژی کشور، تنها تکیه بر یک نوع منبع انرژی مانند گاز کافی نیست و نیازمند تنوع در منابع انرژی هستیم. ایران باید به سمت استفاده از منابع متنوع انرژی همچون انرژی خورشیدی، بادی، هسته‌ای و زغال‌سنگ حرکت کند. تنوع در منابع انرژی نه تنها به تأمین پایدار برق کمک می‌کند، بلکه ریسک وابستگی به یک منبع خاص را کاهش می‌دهد. به‌ویژه با توجه به ظرفیت‌های بالای معادن زغال‌سنگ در کشور، این منابع می‌توانند در کنار دیگر منابع تجدیدپذیر و فسیلی، به‌عنوان یک راهکار مکمل، ناترازی انرژی را برطرف کنند و امنیت انرژی کشور را تضمین کنند. 
محبی اضافه می‌کند: زغال‌سنگ منبعی با قدرت و ظرفیت بالاست که می‌تواند به‌شکل مؤثری در تأمین نیاز‌های انرژی کشور نقش داشته باشد. اما او به نکته‌ای مهم اشاره می‌کند که در کنار بهره‌برداری از زغال‌سنگ، باید از فناوری‌های نوین استفاده شود تا تأثیرات زیست‌محیطی این منبع کاهش یابد. او می‌گوید: استفاده از تکنولوژی‌های جدید می‌تواند به کاهش آلودگی‌های ناشی از استفاده از زغال‌سنگ کمک کند. 
وی همچنین توضیح داد که استفاده از نیروگاه‌های زغال‌سنگی باید در مکان‌هایی دور از مناطق پرجمعیت باشد تا از آثار منفی زیست‌محیطی کاسته شود. در انتخاب محل احداث نیروگاه‌ها، باید به مسائل محیط‌زیستی توجه بیشتری داشته باشیم. 
محبی در ادامه ناترازی انرژی را یکی از بزرگ‌ترین مشکلات کشور دانسته و بیان می‌کند: ناترازی انرژی باعث خاموشی‌های متناوب و مشکلات تأمین برق در فصول مختلف می‌شود. او تأکید می‌کند، برای حل این مشکل باید از ظرفیت‌های داخلی به بهترین شکل ممکن استفاده کنیم. 
او همچنین به ظرفیت‌های معادن زغال‌سنگ در ایران اشاره می‌کند و می‌گوید: معادن غنی زغال‌سنگ در مناطقی مانند طبس ظرفیت‌های بزرگی دارند که هنوز به‌طور کامل از آنها بهره‌برداری نشده است. اگر از این منابع به‌طور بهینه استفاده شود، علاوه بر کاهش ناترازی انرژی، فرصت‌های شغلی جدیدی نیز در کشور ایجاد می‌شود. 
در پایان، محبی با تأکید بر استفاده حداکثری از ظرفیت‌های داخلی، به‌ویژه معادن زغال‌سنگ، می‌گوید: باید از این منابع ارزان و فراوان استفاده کنیم تا مشکلات انرژی کشور را برطرف کنیم و در عین حال به توسعه اقتصادی نیز کمک کنیم. 
عضو کمسیون برنامه و بودجه و محاسبات در نهایت تأکید می‌کند: تولید برق از زغال‌سنگ، فرصتی مغفول مانده برای جبران کمبود انرژی صنایع و صادرات برق به همسایگان و بهره‌برداری بهینه از این ظرفیت‌های داخلی و راه‌حلی مهم و اثرگذار برای حل بحران‌های انرژی کشور است.