لیلا ناظرزاده، بانوی هایکوسرا و خالق مجموعه «آوای زنجره‌ها» در این باره به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بوشهر گفت: این سومین دفتر هایکوی من است که با مقدمه محمد لوطیج در ۱۱۷ صفحه پاییز امسال منتشر شد. پیش از این مجموعه‌های «ابر آخر بهار» و «شبنم صبحگاه» را در قالب هایکو منتشر کرده بودم.

لیلا ناظرزاده در خصوص چگونگی ورودش به عرصه هایکوسرایی توضیح داد: قالب شعری هایکو را از سال ۹۱ پس از یک دوره خاموشی در نوشتن به صورت تخصصی و با شاگردی نزد آقای مسیح طالبیان و سیروس نوذری، اساتید بزرگ کوتاه‌سرایی و هایکونویسی آغاز کردم در ادامه از راهنمای‌های هایکو نویسان دیگری چون مصطفا فخرایی و معصومه فخرایی نیز بهره فراوان بردم. اینجا باید اشاره کنم که می‌توان دیر را زادگاه نخستین هایکوسرایان استان بوشهر دانست، چراکه مصطفی فخرایی و معصومه فخرایی جز نخستین و شاخص‌ترین هایکوسرای استان از اهالی این بندر کهن هستند.

این هایکوسرا پیش از این در گفت‌وگویی با ایبنا تاکید کرده بود که مقصود هایکو رسیدن به وحدت در عین کثرت و رسیدن به حقیقت درونی و ماورایی اشیا و پدیده‌هاست. هایکو از این حیث که به خواننده فرصت تجربه یکسان می‌دهد، سهل‌الوصول بوده و این دلیلی است که فرد به این تصور اشتباه گرفتار شده و هایکو را شعری سطحی قلمداد کند. هایکو به ما کمک می‌کند که با خود و جهان پیرامون خود آرام‌تر و صلح‌جوتر باشیم.

به گزارش ایبنا؛ لیلا ناظرزاده، شاعر و معلم دیّری زاده فروریدن ۱۳۵۷ است. وی تا کنون چهار اثر راهی بازار کتاب کرده است که عبارتند از: «ابر آخر بهار» (نشر مایا، ۱۳۹۹)، «گویش بردستانی (آواشناسی، ساخت واژه و واژگان)» (نشر مایا، ۱۴۰۰)، «شبنم صبحگاه» (نشر مایا، ۱۴۰۱) و «آوای زنجره‌ها» که این اثر به‌تازگی از سوی نشر سیب سرخ منتشر شده است.