به گزارش جام جم آنلاین، مردم به شب یلدا «چییله گه جسی» می گویند. این شب طولانی را در کنار کرسی در خانه بزرگترها جمع می شوند و تا پاسی از شب را دور هم و به دور از مشکلات روزمره سپری می کنند.

کوچکترها از تجارب بزرگترها بهره مند می شوند. بزرگترها افسانه می گویند. شاهنامه می خوانند و  از غزل های حافظ تفال می جویند .بچه ها بازی های محلی انجام می دهند یکی از بازی‌ها، بازی فنجان است.

روی کرسی خوردنی های شب چله مثل هندوانه انار و آجیل و خشکبار لبو و کدوی پخته شده در تنور قرار می دهند.

در هرخانه ای کرسی روی تنور بر قرار است.

روی کرسی های یک متری با ارتفاع نیم متر، لحاف و جاجیم می اندازند.در اطراف کرسی متکا می گذارند. بزرگترها در بالا و کوچکترها در پایین می نشینند.

یکی از مراسم شب چله هدیه بردن برای نو عروسان است که در اصطلاح به این هدیه، «چیلله پایی» می گویند. هرکس به وسع خود خلعت پارچه، طلا، پول، مقداری تنقلات و خوردنی در مجمعه های مسی گذاشته، به خانه نو عروس می برند. خانواده عروس نیز با دود کردن اسفند، به استقبال خانواده داماد می روند و از ایشان پذیرایی می کنند.

در گذشته اگر شب چله برف زیادی می بارید مردم با پاروکردن مسیر به خانه هم می رفتند و سرما و برف مانعی برای دورهمی و بر پا داشتن جشن چله نبود. یکی از باورهای مردمان شیرین سو درخصوص شب چله، آن است که هرکس شب چله هندوانه بخوره سردرد نمی گیرد و از سرما خوردگی در فصل زمستان مصون می ماند. از سرگرمی های این شب، روایت حکایت ها و به ویژه طرح چیستان هاست که در شیرین سو به چیستان، «تاپ ماجا» می گویند. در زمستان و بالتبع شب چله، دو عامل باعث گرمی خانواده ها می شود اول دورهمی و گرمای و محبت بین اعضای خانواده و دیگر

 کرسی گرمابخش در زمانی که برق و گاز نبود. شب چله امسال چون با میلاد حضرت فاطمه (ع)  و روز زن مقارن شده و اندکی تفاوت و با حال و هوای مادرانه انجام می گیرد. به این صورت که با گستردن سفره یلدا از جانب فرزندان هدیه ای به مادر خانواده تقدیم می شود و مقام مادر گرامی داشته می شود. همچنین یاد مادرانی که در قید حیات نیستند، گرامی داشته می شود.