به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بندرعباس، احمد رحیمی هُلری (الف. نورد آموز) در نشست تحلیلی «پرتره ناتمام نویسنده» با تمرکز درس گفتار «چرا ادبیات؟» خورخه ماریو پدرو بارگاس یوسا یکی از مهم‌ترین و معتبرترین رمان‌نویسان و مقاله‌نویسان معاصر آمریکای جنوبی، در بندرعباس از اهمیت و ارزشمندی ادبیات سخن گفت و افزود: ذات نویسندگان و شاعران ایلیاتی است.
این نویسنده هرمزگانی با اشاره به اینکه هستی به وسیله کلمه ایجاد می‌شود، بیان کرد: ادبیات یعنی نوشتن و زیر هر متن هر پرسشی است که: «چرا ادبیات؟»
رحیمی هُلری با تاکید بر اینکه متن خودش بوطیقای خودش است، اضافه کرد: جهان مدرن مبتنی بر دیالکتیک نفی و اثبات است؛ خراب می‌کند و می‌سازد.
این منتقد ادبی از «یوسا» به عنوان یک نویسنده پرستار نام برد و اضافه کرد: هر نویسنده نیز یک پرستار است. هر بحرانی باید برای ما زاینده باشد و در همین راستا مارسل پروست از «زمان از دست رفته» به «زمان بازیافته» رسید.
این شاعر قشمی در ادامه گفت: بهرام نامه نظامی از هفت صورت فلکی است و ستاره زحل سیاه، ستاره شعرا است.
رحیمی هُلری افزود: «چرا ادبیات؟» پرسش دِهشَتناکی است. علامت سوال شبیه چنگک و طناب دار است که هر نویسنده باید به گردن خود بیاویزد. بنابراین کسی که به پرسش «چرا ادبیات؟» رسیده باشد، نویسنده است و نویسنده همیشه در سر آغاز تاریخ ایستاده است. نوشتن آکادمیک نیست. هر کتابی از نویسنده مکانیسمی از خاطره است. چه «سال تنهایی» باشد چه «بوف کور» یا داستان‌هایی از نویسندگان معاصر، همه از این قاعده پیروی می‌کنند.
وی ادامه داد: ما باید به غار مقدس برگردیم زیرا به قول یانیس ریتسوس شاعر یونانی، وقتی ما در حال کار هستیم، مردگان نیز به یاری ما می‌آیند. پس آسمان، رستگاری ما را تامین نمی‌کند. ما باید زمین را آباد کنیم.
این محقق و مترجم پیشکسوت عنوان کرد: ذات زندگی ما تراژیک است. ما حدود ۵۰۰ سال است که از منظر جامعه شناسی به خواب رفته‌ایم. ما فراموش می‌کنیم تا به یاد بیاوریم و به فضای نوستالژی برویم و احساس لذت کنیم.
الف. نورد آموز با بیان اینکه کتاب «در سایه دوشیزگان شکوفا» از «مارسل پروست» ارزش چند بار خواندن دارد، گفت: متن «چرا ادبیات؟» از یوسا را نیز باید گسترش داد. زیرا به قول تورات در این آسمان هیچ چیزی تازه‌ای وجود ندارد. همه ما به سوی برج بابل می‌رویم. همه ما انسان‌های پسا واقعی هستیم.
وی مدرنیته را به عنوان فضای دوزخی تشبیه کرد و بیان داشت: ما از ۵۰۰ سال گذشته نویسنده مدرن نداشتیم، نه اینکه مدرن ننویسند، اما بسیار اندک داریم. بنابراین نیاز است که به روز بنویسیم، زیرا ادبیات ما را به فراتر از آنچه آموزش دیده‌ایم، می‌برد.
این مؤلف هرمزگانی ضمن پیشنهاد مطالعه ادبیات کلاسیک مثل رمان‌های قرن ۱۸ و نوزده، «دون کیشوت» و متن کهن «گیلگمش»، گفت: باید در همین دنیا موقعیت خودم را تبیین کنیم و نباید بگریزیم و سپس به پرسش حاضران در خصوص ادبیات و مطالعه پاسخ گفت.
رحیمی هلری، پنجم فروردین ماه سال ۱۳۳۷ در روستای گردشگری و تاریخی هُلر قشم دیده به جهان گشود. وی شاعری با احساسات دریا، نویسنده‌ای از جنس نور و منتقد ادبی با طرز نگاه روشنایی است. از این مولف فرهیخته هرمزگانی که ۱۹ سال در کشور آلمان روزگار می‌گذرانید، بیش از ۲۰ اثر ارزشمند وارد بازار کتاب شده است.
از آثار وی می‌توان به: بامدادان سیاه، دروازه‌ی بابل، ماندالای آفرینش، سرودهای نماز خانه، کتیبه‌های عریان، هفت گام به جانب شرق و یادمان های کهن [شعر]؛ روایت هفتم- نقد شعر شعرای معاصر ایران؛ قلمرو ظلمت- نگاهی به «بوف کور» اثر صادق هدایت، فرمانروای شهریور- رساله‌ای در کیمیاگری معنوی، پیام هدایت-نقد و نظر پیرامون اندیشه‌ی هدایت، صحیفه سنگ- برگزیده مقالات ادبی- فلسفی، در مدار اندیشه- مقالات ادبی- اجتماعی، تجلی جان جهان و رساله‌ای در باب اندیشه حافظ [نثر] در گستره زوال- جستاری در ادبیات و زبان، رقص بر ویرانه [منتشر شده در ایران] و نقد و بررسی اندیشه کافکا، ماه مغموم و ترانه غوکان-شعر، متنهای گمشده، جستاری در ادبیات و زبان و مقالاتی در قلمرو شعر و … اشاره کرد.
در پایان این نشست، گردانندگان انجمن ادبی «شعر و دریای هرمزگان» مسلم محبی کتاب «خط به خط چین دامنت شعر است» و معصومه مرشدی کتاب «حتی اگر در خانه‌ای دیگر» از آثار شعری خود را به نورد آموز اهدا کردند.
به گزارش ایبنا، این نشست تحلیلی به همت انجمن ادبی «شعر و دریای هرمزگان» در سالن نشست‌های کتابخانه عمومی استان هرمزگان در محله قلعه شاهی بندرعباس برگزار شد.