شناسهٔ خبر: 70296505 - سرویس اقتصادی
منبع: همشهری آنلاین | لینک خبر

وقت تغییر ملی است!

ما ایرانی‌ها گرفتار ناترازی در انرژی هستیم و چاره کار هم دست خودمان است و باور کنیم که وقت تغییر ملی فرارسیده است. این تغییر تنها به اراده دولت‌ها رخ نخواهد داد مگر اینکه همه همگام با هم بپذیریم که راه رهایی در تغییر مصرف است. نه فقط زمستانی که چند روز دیگر فرا می‌رسد.

صاحب‌خبر -

به گزارش همشهری‌آنلاین ، رضا کربلائی روزنامه‌نگار در یادداشتی درباره ناترازی انرژی در روزنامه همشهری نوشت:

ما ایرانی‌ها گرفتار ناترازی در انرژی هستیم و چاره کار هم دست خودمان است و باور کنیم که وقت تغییر ملی فرارسیده است. این تغییر تنها به اراده دولت‌ها رخ نخواهد داد مگر اینکه همه همگام با هم بپذیریم که راه رهایی در تغییر مصرف است. نه فقط زمستانی که چند روز دیگر فرا می‌رسد.

اکنون فرصتی است برای اندیشیدن درباره یک تغییر بزرگ. اکنون ما نیاز به یک تغییر در ساختار مدیریت انرژی داریم و لازم است از تامین انرژی و عرضه آن با هزینه‌های زیاد و درآمد کم با رفاه شکننده فاصله بگیریم و به سمت مدیریت تقاضا و مصرف بهینه گام برداریم. حتی اگر دومین دارنده منابع و ذخایر گازی جهان هم باشیم، اصلا قابل قبول نیست که جزو کشورهای هدردهنده و بدمصرف قرار گیریم.

اکنون وقت آن است که بپذیریم الگوی توسعه ایران بر مبنای عرضه هرچه بیشتر انرژی، یک الگوی شکست‌خورده است و قبول کنیم که راه رهایی ما برای افزایش تاب‌آوری انرژی چه در گاز و چه در برق و دیگر حامل‌های انرژی، این است که همه با هم گام در راه اصلاح بگذاریم.

بیشتر بخوانید:

در این روزهای سرد و سخت پیش‌رو، شاید هوای همه شهرها و روستاهای ایران، یکسان نباشد اما همه ما ایرانی‌ها حواسمان به هوای یکدیگر است تا مبادا کسی از سرما بلرزد، بیمار شود و یا گازی بر کرم کردن خانه و پخت و پز نداشته باشد. همه ما می‌خواهیم خانه‌هایمان گرم باشد، برق قطع نشود، صدای تولید به گوش برسد تا کارگران نانی به خانه ببرند اما چون گاز کم باشد، این همه مطالبه و خواسته ما ممکن نیست به آسانی محقق شود.

سال‌ها از اصلاحات در ساختار انرژی غفلت کرده‌ایم و همت‌مان شده گازکشی کردن و اکنون بر همه آشکار شده که خط لوله گاز داریم اما گاز کم داریم. همانند آنکه گفته می‌شود: آب هست اما کم است، اکنون می‌دانیم که گاز هست؛ اما کم است. دستکم در این روزهای سرد و سخت، ملی بیاندیشیم و ملی تصمیم بگیریم و هر کدام ۲ درجه مصرف گازمان کم کنیم. این یعنی یک سرمایه‌گذاری ملی آن هم معادل ۲ فاز پارس جنوبی و گرم شدن میلیون‌ها هموطن.

پویش ۲ درجه کمتر را یک مسکن قلمداد نکنیم و به فکر آینده باشید و اگر بتوان در صنعت، در بخش خانگی و عمومی کاری کنیم که ۱۰ درصد گاز کمتری هدر برود، آنگاه خواهیم دید که تامین گاز سخت‌ نخواهد بود، برق قطع نخواهد شد، کسی منتظر پیامک هشدار قطع گاز و برق نخواهد بود و صنایع و واحدهای تولیدی هم چراغ تولیدشان روشن خواهد ماند. ما ایرانی‌ها می‌توانیم شگفتی‌ساز شویم و از بحران‌ها، فرصت بسازیم؛ پس فرصت سوزی نکنیم و گاز را مفت و بی‌هدف نسوزانیم.