طراحی اگزوز و چنین ظاهری برای بهبود ویژگی‌های قابل‌مشاهده آن در نظر گرفته‌شده است. فیلم‌ها و عکس‌ها نمای پشتی نمونه اولیه جنگنده سوخو ۵۷ T-۵۰-۲ را نشان می‌دهند که برای اولین بار در مارس ۲۰۱۱ پرواز کرد و متعاقباً برای آزمایش AL-۵۱F-۱ بهبودیافته، مورداستفاده قرار گرفت.
نکته قابل‌توجه در مورد توربوفن تعبیه‌شده در موتور سمت چپ T-۵۰-۲ نازل آن است که نمونه‌ای از نسخه پهن‌شده جدید است که برای تجهیز AL-۵۱F۱ پس از نصب در سوخو ۵۷ M در نظر گرفته‌شده است. تاکنون هیچ سفارشی برای این نوع از جنگنده ثبت‌نشده است.
AL-۵۱F-۱ به‌عنوان یک طرحی توسعه داده‌شده که در مقایسه با AL-۴۱F-۱ قبلی، نیروی رانش، وزن سبک‌تر و هزینه‌های عملیاتی کمتر را ارائه می‌دهد. یکی دیگر از اشکالات موتور قبلی ناتوانی آن در ارائه عملکرد سوپر کروز سوخو ۵۷ است که می‌تواند بر فراز ۱.۰ ماه برای دوره‌های طولانی بدون استفاده از پس‌سوز، پرواز کند.
این توربوفن به شکل ساده‌شده در جنگنده چندمنظوره سوخو ۳۵ فلانکر نیز استفاده می‌شود. AL-۴۱F-۱ با مدرن سازی موتور AL-۳۱F موجود در جنگنده‌های قبلی سوخو ۲۷ و سوخو ۳۰ فلانکر تولید شد. علاوه بر این، به‌عنوان بردار رانش سه‌بعدی شناخته می‌شود و کنترل گام، انحراف و چرخش را فراهم می‌کند.
در شکل اولیه AL-۵۱F-۱نازل سه‌بعدی بردار رانش مشابه وجود دارد، اما آنچه در تصاویر جدید می‌بینیم یک نازل جایگزین است، این بار از نوع دوبعدی، که کنترل گام را نیز فراهم می‌کند.البته مشخص نیست که آیا نصب زاویه‌دار نازل به‌منظور ایجاد کنترل بیشتر در مورد دوم است یا خیر.
به گفته یوگای مارچوکوف، مدیرعامل دفتر طراحی آر کیپ لیولکا که مسئول AL-۵۱F-۱ است، سوخو علاقه‌ای به استفاده از نازل تخت برای سوخو ۵۷ در زمان راه‌اندازی آن برنامه نداشت و بعداً پس از پرواز سوخو ۵۷ و AL-۵۱F-۱، نازل دوبعدی سفارش داده شد. مارچوکوف توضیح داده است که ازآنجایی‌که سوخو در برابر تغییرات در بدنه هواپیما مقاومت می‌کند، نازل تخت نسبتاً پیچیده برای آن در نظر گرفته‌اند.
نازل دارای چهار آلپ مستقل کنترل‌شده است که با تغییر سطح مقطع خروجی هوا و بردار رانش کار می‌کنند. از این آلپ‌ها که به‌صورت زاویه‌دار نصب می‌شوند، تعدادی برای پرواز مافوق صوت طراحی‌شده‌اند. همچنین به نظر می‌رسد که این تصاویر فلپ‌های بردار را نشان می‌دهند که در حال تهویه هستند تا وقتی با هوای وارد شده در این مناطق ترکیب می‌شوند، به خنک کردن اگزوز و کاهش نشانه فروسرخ هواپیما کمک‌کنند.
همچنین شایان ذکر است که طراحی نازل تخت دیگری برای نسخه موتور AL-۴۱F-۱ مورداستفاده در هواپیمای جنگی بدون خدمه مادون صوت سنگین سوخو اس-۷۰ اختونیک ایجادشده است. در این مورد، نازل دوبعدی برای کاهش علائم مادون‌قرمز و راداری در نظر گرفته‌شده است، اما این کار درست است. اوخوتنیک ابتدا با یک موتور موقت و با یک نازل گرد استاندارد پرواز کرد، اما نازل اصلاح‌شده روی هواپیمای دوم نصب شد که در دسامبر ۲۰۲۱ عرضه شد.
استفاده از نسخه نازل تخت AL-۵۱F-۱، روی سوخو ۵۷ در آینده بسیار محتمل است. زمانی که سوخو۵۷ وارد تولید و خدمات شد، کاربر روی این نسخه پیشرفته از فلون به‌خوبی در حال انجام بود، اگرچه باوجود تنها ۷۶ نمونه از مدل اصلی تحت قرارداد، احتمال پیشرفت بیشتر آن حداقل در آینده نزدیک دور از انتظار است.
کار رسمی بر سوخو ۵۷M که با عنوان تی۵۰ M نیز شناخته می‌شود، زمانی آغاز شد که سوخو قراردادی را از وزارت دفاع روسیه در اکتبر ۲۰۱۸ دریافت کرد. در مقطعی گزارش‌هایی مبنی بر آغاز آزمایش‌های پروازی بر روی نمونه‌های اولیه آن در اواسط سال ۲۰۲۲ وجود داشت و گفته‌شده بود که تولید این سری تا پایان سال ۲۰۲۴ ادامه خواهد داشت.
بدیهی است که این اهداف نادیده گرفته‌شده‌اند، اما اگر روسیه تعداد بیشتری سفارش دهد، این امر می‌تواند به شروع تولید سوخو ۵۷ M نیز کمک کند، در آن زمان، ممکن است شاهد یک نسخه تولیدی از نسخه‌بردار رانش دوبعدی موتور AL-۵۱F-۱ نیز باشیم.