اوایل هفته جاری، سخنگوی سازمان اورژانس کشور از مرگ و مصدومیت دو نفر از پرسنل اورژانس ایرانشهر در پیِ انتقالِ مصدومان یک درگیریِ طایفه‌ای خبر داد. ماجرا از این قرار بود که حین انتقال مصدومان به شهرستان ایرانشهر و در محدوده منطقه شمس‌آباد، یک خودرو که از قبل آمبولانس را تعقیب می‌کرد، کابین آمبولانس را به رگبار بست.
جمعی از پرستاران اورژانس پیش بیمارستانی در تماس با «ایلنا» ضمن اشاره به این حادثه و ابراز تأسف از اتفاقی که برای همکارانشان پیش آمده است بر سختیِ کارِ خود تأکید کردند و گفتند: از این دست حوادث برای پرستاران اورژانس پیش‌بیمارستانی زیاد اتفاق می‌افتد. ضمن اینکه کمبودِ توأمان آمبولانس، تجهیزات و نیرو و همچنین فاصله‌ی زیادِ بین مراکز اورژانس، امکان خدمت‌رسانی فوری و صحیح را کم می‌کند و خطای پزشکی را بالا می‌برد. همین موضوع سبب می‌شود پرستاران اورژانس پیش‌بیمارستانی در معرض انواعِ خشونت‌ها قرار بگیرند.
آن‌ها می‌گویند: پرستاران اورژانس پیش بیمارستانی با این مشکلات مواجه هستند، بدون اینکه شغلشان حاکمیتی تلقی شود یا جزو مشاغل سخت و زیان‌آور قرار گیرند و مزایای قانون بهره وری و قانون تعرفه‌گذاری به آن‌ها پرداخت شود.
پرستارن اورژانس پیش بیمارستانی گفتند: مسئولان کشور نگاه هزینه‌ای به اورژانس دارند. آن‌ها معتقدند چون از بخش فوریتهای پزشکی، سود و درآمدی کسب نمی‌شود، پس نباید به آن رسیدگی کرد. به همین دلیل است که طی سالیان دراز تجهیزات اورژانس نه تنها بهتر نشده بلکه بدتر هم شده و همچنین اوضاعِ نیروهای اورژانس پیش بیمارستانی روز به روز بدتر می‌شود.
این نیروها می‌گویند: مسئولان باید بدانند که هزینه کردن برای اورژانس، سرمایه‌گذاری برای سلامت جامعه است چون اورژانس فقط درمان نیست، اتفاقا مهمترین رسالت اورژانس، پیشگیری از صدمات بیشتر و کاهش هزینه‌های مردم و بیمه‌ها، کمتر کردن طول درمان و کاهش مرگ و میر بیماران در مواردی مثل اورژانسهای قلبی تنفسی، سکته‌های مغزی، مسمومیتها، تروماها، مادران باردار و مصدومین حوادث ترافیکی است.
نیروهای اورژانس پیش‌بیمارستانی می‌گویند: تا وقتی ارزش نسبی برای خدمات پرستاران پیش بیمارستانی تعریف نشود، قانون تریاژ چهار سطحی اصلاح نشود و با وجود این همه کمبود آمبولانس و فرسودگی شدید ناوگان آمبولانسی موجود، باز هم می‌بایست برای هر تماس یک آمبولانس اعزام کنیم و هیچ سطح‌بندی وجود نداشته باشد، شاهد حوادثی از این دست خواهیم بود.
آن‌ها گفتند: چند وقت پیش در یکی از ماموریت‌های اورژانسی برای بیماری با تریاژ سبز، شمشیر بر گردن همکارمان گذاشتند و او را تهدید به قتل کردند که به خاطر تجربه بالای همکارمان در مدیریت صحنه، این حادثه ختم بخیر شد.
این نیروها گفتند: حتی مراقبین سلامت هم در طرح پزشک خانواده ارزش نسبی خدماتشان مشخص است و شما می‌توانید آمار بدهید که n هزار خدمت به ارزش نسبی n میلیارد تومان به صورت رایگان به مردم ارائه شد اما ارزش نسبی خدمات اورژانس مشخص نیست و مردم قدر این خدمات را نمی‌دانند.
آن‌ها تأکید کردند: تعیین ارزش نسبی برای خدمات ارائه شده ربطی به رایگان بودن یا نبودن آن خدمات ندارد، شما ارزش نسبی خدمات پرستاران پیش‌بیمارستانی را تعیین کنید، حالا دولت اگر می‌خواهد این خدمات را رایگان در اختیار مردم قرار دهد، از جیب مبارک سرانه آن را پرداخت کند یا در شورای عالی بیمه مصوب کنید که بیمه‌ها مکلف باشند صد درصد هزینه این خدمات را پرداخت نمایند.
این پرستاران در پایان مطالبات خود را مطرح کردند: تمام مطالبات رو به موقع بدهید، سختی کار مصوب شورای عالی سلامت را در حکم اعمال کنید، تعرفه اورژانس را بالاتر از هر گروه دیگری در وزارت خانه قرار دهید، برای رفاهیات و حق غذا و لباس جگر ما را خون نکنید! قانون را رعایت کنید، جانِ جوانان مردم را برای شیفت اضافه آمدن در بیابان‌ها و کوه‌ها برای پایگاه‌های جاده‌ای به خطر نیندازید، برای ما سرویس ایاب و ذهاب بدون حرف و حدیث در نظر بگیرید، در مأموریت‌های نزاع و یا ماموریت‌هایی که احتمال استفاده از مواد روان گردان و اوردوز وجود دارد، بدون حضور پلیس آمبولانس به محل نفرستید.
∎