روزهای نخست به دلیل حجم آب رها شده و خشکی بستر رودخانه، آب بسیار اندکی در کف رودخانه جریان داشت تا اینکه طی روزهای اخیر به تدریج، حجم آب رهاسازی شده به سطح مطلوب برای کشت و همچنین تامین سهم آبه درختان حاشیه رودخانه رسید.

در این ارتباط حسین وحیدا در گفت و گو با خبرآنلاین از جریان داشتن آب در رودخانه زاینده رود تا روز پنج شنبه ۲۲ آذرماه خبر داد و گفت: زاینده رود هشتم آذرماه به اصفهان رسید و طبق توافق قرار است تا ۱۰ روز در شبکه های آبیاری استان جریان داشته باشد، بنابراین تا روز پنج شنبه شاهد جریان آب در «زنده رود اصفهان» خواهیم بود.

و اما در طول روزهای گذشته، تمامی مسیرهای منتهی به رودخانه زاینده رود، با حجم بالایی از ترافیک روبرو بوده است، گرچه کارشناسان معتقدند بازگشایی ۱۰ روزه رودخانه زاینده رود جای تاسف دارد اما نمی توان از نظر دور نگه داشت که تمامی حیات و روزهای خوش نصف جهان از دیدگاه اجتماعی و فرهنگی تا زمینه‌های اقتصادی و گردشگری به روزهای جریان دایمی رودخانه برمی گردد.

اکتفا به طرح های انتقال آب از دریا برای حیات زاینده رود بی فایده است

نمی توان انتظار داشت که مردم اصفهان با دیدن چهره زنده رودخانه‌ای که ۹۳ درصد از مساحت آن در استان اصفهان است، شادی نکرده و از جنبه های علمی به این بازگشایی های مقطعی بنگرند، گرچه این انتظار، اتفاقا از مسئولان می رود که برای احیای این رودخانه دایمی فلات مرکزی ایران که رو به نابودی کامل است و محیط زیست آسیب دیده ناشی از خشکی رودخانه چاره ای عاجل بیاندیشند چراکه به گفته کارشناسان حوضه محیط زیست، تنها اکتفا به طرح های انتقال آب از دریا و طرح های انتقال دورن استانی برای احیای حیات این رودخانه بیفایده است و به گفته کارشناسان محیط زیست باید به روندی بازگردیم که سالها طبیعت به آن شیوه، زاینده رود را حتی در بدترین دوران های خشکسالی تاریخ زنده نگه داشته است، یعنی چرخه طبیعی جریان رودخانه که موجب بارشهای مکفی از سراب تا پایاب می شود.

در حقیقت نمی‌شود که از منظر علمی یک رودخانه که از نامش پیداست که ۱۰۰ درصد باید در مسیر طبیعی خود جریان داشته باشد، تنها ۱۰ روز سهم استانی باشد که بیش از ۹۷ درصد حق‌آبه داران آن در اصفهان زندگی می کنند و استانی دیگر که سهم سه درصدی از این رودخانه دارد به جای بهره بردن از رودخانه ای که از منظر جغرافیایی در حوضه آن قرار گرفته است یعنی رودخانه کارون، آب زاینده رود را به بالادست کوه برد ( که وزارت نیرو خود از آن با نام اضافه برداشتهای غیرقانونی یاد می کند) و مسئولان نیز به راحتی از این امور چشم بپوشند، دل به بازگشایی های مقطعی شاد کنیم و چشم انتظار احیای زاینده رود نیز باشیم!

مطابق سرشماری سال ۱۴۰۱،  سه میلیون و ۸۹۰ هزار و ۱۸۸ نفر، جمعیت ساکن در حوضه آبریز  زاینده رود در استان اصفهان را تشکیل می‌دهند اما جمعیت این حوضه در استان چهارمحال و بختیاری به میلیون نیز نمی رسد و تنها ۸۸ هزار و ۱۷۲ نفر است.

باید به چشم دل ببینیم، در دل تمام مردمی که در کنار رودخانه زاینده رود به شادی می پردازند یا دست به شکرگزاری بلند کرده اند چه می گذرد، مردمی که هر روز می خواهند تا آب رودخانه جاری است، به جای تمام بیش از  ۳۰۰ روز خشکی رودخانه، چهره زاینده رود را زنده ببینند اما در چشمانشان غمی پنهان است و دلهره ای از چند روز آینده که بار دیگر رودخانه خشک خواهد شد، ماهی ها بار دیگر در بستر خشک رودخانه جان می دهند و درختانی که سالهاست در کنار یک رودخانه‌ی آفریده‌ی پرودگار روییده اند اما دست بشریت جریان طبیعی آبرسانی به آنها را با بهانه های مختلف، واهی و غیرعلمی قطع کرده است!