گروه بین الملل: جنگ میان روسیه و اوکراین و جنگ‌های جاری در خاورمیانه در سال ۲۰۲۴ تیتر اصلی خبرهای جهان بوده‌اند، اما در همین سال چندین جنگ دیگر نیز در مناطق مختلف جهان در جریان بوده است.
سودان
از آوریل ۲۰۲۳ میلادی جنگی میان ارتش سودان و نیروهای شبه‌نظامی «پشتیبانی سریع» در سودان در جریان است. این درگیری تاکنون ده‌ها هزار کشته برجای گذاشته و حدود ۲۶ میلیون نفر، یعنی تقریباً نیمی از جمعیت سودان را با ناامنی شدید غذایی مواجه کرده است.
هر دو طرف به ارتکاب جنایات جنگی از جمله هدف قرار دادن غیرنظامیان و جلوگیری از ارسال کمک‌های بشردوستانه متهم شده‌اند. به‌طور خاص، نیروهای پشتیبانی سریع به پاکسازی قومی، غارت گسترده و خشونت جنسی سیستماتیک علیه زنان متهم شده‌اند.در اکتبر، سازمان ملل متحد نسبت به «ابعاد حیرت‌انگیز» خشونت جنسی از آغاز درگیری‌های داخلی سودان تاکنون هشدار داد.
هائیتی
وضعیت هائیتی که پیش از این نیز به دلیل بی‌ثباتی مزمن سیاسی وخیم بود، در پایان فوریه با حملات هماهنگ گروه‌های تبهکار مسلح به پایتخت بدتر شد. این گروه‌ها اعلام کردند که قصد سرنگونی نخست‌وزیر وقت، آریل هنری، را دارند.از آن زمان تاکنون باندهای مسلح ۸۰ درصد پایتخت پورتوپرنس را تحت کنترل گرفتند و با وجود مأموریت حمایت پلیسی به رهبری کنیا و با پشتیبانی آمریکا و سازمان ملل، خشونت همچنان افزایش یافته است.
در نوامبر، سازمان ملل متحد اعلام کرد که تاکنون ۴ هزار و ۵۴۴ نفر بر اثر خشونت‌های باندهای تبهکار کشته شده‌اند و تأکید کرد که آمار واقعی احتمالاً «بالاتر از این ارقام است». زنان و دختران به‌ویژه هدف خشونت‌های شدید قرار می‌گیرند و قربانیان با قمه مثله، سنگسار، سر بریده، سوزانده یا زنده به گور شده‌اند.بر اساس گزارش سازمان بین‌المللی مهاجرت، تاکنون بیش از ۷۰۰ هزار نفر که نیمی از آن‌ها کودکان هستند، از این فضای دهشت‌بار فرار کرده و آواره شده‌اند.
جمهوری دموکراتیک کنگو
منطقه غنی از مواد معدنی شرق جمهوری دموکراتیک کنگو که محل استقرار گروه‌های شورشی رقیب است، بیش از ۳۰ سال است که شاهد خشونت داخلی و فرامرزی بوده است. از زمان آغاز حمله در سال ۲۰۲۱، گروهی عمدتاً از قبیله توتسی به نام «جنبش ۲۳ مارس» که نام‌شان برگرفته از تاریخ توافق صلح قبلی است، مناطق گسترده‌ای را در آن سرزمین تصرف کرده‌اند.ظهور مجدد جنبش ۲۳ مارس بحران انسانی چندین دهه‌ای در منطقه، ناشی از درگیری‌ها، اپیدمی‌ها و فقر، به‌ویژه در استان کیوو شمالی را تشدید کرده است.
بیش از نیم میلیون نفر به اردوگاه‌های اطراف شهر بزرگ منطقه، گوما پناه برده‌اند و تعداد کل آوارگان در منطقه کیوو شمالی به حدود ۲.۴ میلیون نفر رسیده است. جنبش ۲۳ مارس توسط دولت رواندا حمایت می‌شود، زیرا رواندا حضور یک گروه افراطی هوتو در شرق کنگو را تهدیدی برای مرزهای خود می‌داند.
صحرای آفریقا
در منطقه پرآشوب ساحل یا صحرای آفریقا، گروه‌های اسلام‌گرا، شورشیان و باندهای مسلح حکمفرما هستند. در سال ۲۰۰۹، گروه «بوکو حرام»، یکی از اصلی‌ترین سازمان‌های جهادی منطقه ساحل، شورشی را آغاز کرد که بیش از ۴۰ هزار کشته و دو میلیون آواره برجای گذاشت.
بوکو حرام از آن زمان به کشورهای همسایه غرب آفریقا گسترش یافته است. برای مثال، منطقه وسیع دریاچه چاد و تالاب‌های آن، مخفیگاه‌هایی برای بوکو حرام و شاخه انشعابی آن، «داعش غرب آفریقا» است که به‌طور منظم به ارتش و غیرنظامیان حمله می‌کنند.کشورهای مالی، بورکینافاسو و نیجر نیز با حملات مداوم جهادی‌ها روبه‌رو هستند، در حالی که هرگونه مخالفت با دولت‌های نظامی سرکوب می‌شود. از ژانویه، حملات جهادی‌ها منجر به مرگ نزدیک به ۷ هزار غیرنظامی و نظامی در بورکینافاسو، بیش از هزار و ۵۰۰ نفر در نیجر و بیش از ۳ هزار و ۶۰۰ نفر در مالی شده است.در نشانه دیگری از بی‌ثباتی مزمن منطقه، در ژوئیه، بلوک غرب آفریقا (اکوواس) هشدار داد که منطقه ساحل پس از اتحاد جداگانه رهبران نظامی نیجر، مالی و بورکینافاسو با خطر «فروپاشی» مواجه است.
میانمار
این کشور جنوب شرق آسیا از سال ۲۰۲۱ درگیر نزاعی خونین است؛ زمانی که ارتش، دولت منتخب دموکراتیک به رهبری برنده جایزه نوبل، آنگ سان سوچی را سرنگون کرد.
سوچی از زمان کودتا تاکنون در بازداشت است. پس از آن جنگ داخلی شدیدی آغاز شد که منجر به مرگ بیش از ۵ هزار و ۳۰۰ نفر و آوارگی حدود ۳.۳ میلیون نفر شده است.
ارتش میانمار با مقاومت فزاینده گروه‌های شورشی در سراسر کشور روبه‌روست. در ماه‌های اخیر، شورشیان به ماندالای، دومین شهر بزرگ کشور حمله کرده و جاده اصلی میانمار و چین، یعنی شریک تجاری اصلی این کشور را تصرف کرده‌اند و به این ترتیب منبع اصلی درآمد حکومت نظامی را از بین برده‌اند.
∎
سودان
از آوریل ۲۰۲۳ میلادی جنگی میان ارتش سودان و نیروهای شبه‌نظامی «پشتیبانی سریع» در سودان در جریان است. این درگیری تاکنون ده‌ها هزار کشته برجای گذاشته و حدود ۲۶ میلیون نفر، یعنی تقریباً نیمی از جمعیت سودان را با ناامنی شدید غذایی مواجه کرده است.
هر دو طرف به ارتکاب جنایات جنگی از جمله هدف قرار دادن غیرنظامیان و جلوگیری از ارسال کمک‌های بشردوستانه متهم شده‌اند. به‌طور خاص، نیروهای پشتیبانی سریع به پاکسازی قومی، غارت گسترده و خشونت جنسی سیستماتیک علیه زنان متهم شده‌اند.در اکتبر، سازمان ملل متحد نسبت به «ابعاد حیرت‌انگیز» خشونت جنسی از آغاز درگیری‌های داخلی سودان تاکنون هشدار داد.
هائیتی
وضعیت هائیتی که پیش از این نیز به دلیل بی‌ثباتی مزمن سیاسی وخیم بود، در پایان فوریه با حملات هماهنگ گروه‌های تبهکار مسلح به پایتخت بدتر شد. این گروه‌ها اعلام کردند که قصد سرنگونی نخست‌وزیر وقت، آریل هنری، را دارند.از آن زمان تاکنون باندهای مسلح ۸۰ درصد پایتخت پورتوپرنس را تحت کنترل گرفتند و با وجود مأموریت حمایت پلیسی به رهبری کنیا و با پشتیبانی آمریکا و سازمان ملل، خشونت همچنان افزایش یافته است.
در نوامبر، سازمان ملل متحد اعلام کرد که تاکنون ۴ هزار و ۵۴۴ نفر بر اثر خشونت‌های باندهای تبهکار کشته شده‌اند و تأکید کرد که آمار واقعی احتمالاً «بالاتر از این ارقام است». زنان و دختران به‌ویژه هدف خشونت‌های شدید قرار می‌گیرند و قربانیان با قمه مثله، سنگسار، سر بریده، سوزانده یا زنده به گور شده‌اند.بر اساس گزارش سازمان بین‌المللی مهاجرت، تاکنون بیش از ۷۰۰ هزار نفر که نیمی از آن‌ها کودکان هستند، از این فضای دهشت‌بار فرار کرده و آواره شده‌اند.
جمهوری دموکراتیک کنگو
منطقه غنی از مواد معدنی شرق جمهوری دموکراتیک کنگو که محل استقرار گروه‌های شورشی رقیب است، بیش از ۳۰ سال است که شاهد خشونت داخلی و فرامرزی بوده است. از زمان آغاز حمله در سال ۲۰۲۱، گروهی عمدتاً از قبیله توتسی به نام «جنبش ۲۳ مارس» که نام‌شان برگرفته از تاریخ توافق صلح قبلی است، مناطق گسترده‌ای را در آن سرزمین تصرف کرده‌اند.ظهور مجدد جنبش ۲۳ مارس بحران انسانی چندین دهه‌ای در منطقه، ناشی از درگیری‌ها، اپیدمی‌ها و فقر، به‌ویژه در استان کیوو شمالی را تشدید کرده است.
بیش از نیم میلیون نفر به اردوگاه‌های اطراف شهر بزرگ منطقه، گوما پناه برده‌اند و تعداد کل آوارگان در منطقه کیوو شمالی به حدود ۲.۴ میلیون نفر رسیده است. جنبش ۲۳ مارس توسط دولت رواندا حمایت می‌شود، زیرا رواندا حضور یک گروه افراطی هوتو در شرق کنگو را تهدیدی برای مرزهای خود می‌داند.
صحرای آفریقا
در منطقه پرآشوب ساحل یا صحرای آفریقا، گروه‌های اسلام‌گرا، شورشیان و باندهای مسلح حکمفرما هستند. در سال ۲۰۰۹، گروه «بوکو حرام»، یکی از اصلی‌ترین سازمان‌های جهادی منطقه ساحل، شورشی را آغاز کرد که بیش از ۴۰ هزار کشته و دو میلیون آواره برجای گذاشت.
بوکو حرام از آن زمان به کشورهای همسایه غرب آفریقا گسترش یافته است. برای مثال، منطقه وسیع دریاچه چاد و تالاب‌های آن، مخفیگاه‌هایی برای بوکو حرام و شاخه انشعابی آن، «داعش غرب آفریقا» است که به‌طور منظم به ارتش و غیرنظامیان حمله می‌کنند.کشورهای مالی، بورکینافاسو و نیجر نیز با حملات مداوم جهادی‌ها روبه‌رو هستند، در حالی که هرگونه مخالفت با دولت‌های نظامی سرکوب می‌شود. از ژانویه، حملات جهادی‌ها منجر به مرگ نزدیک به ۷ هزار غیرنظامی و نظامی در بورکینافاسو، بیش از هزار و ۵۰۰ نفر در نیجر و بیش از ۳ هزار و ۶۰۰ نفر در مالی شده است.در نشانه دیگری از بی‌ثباتی مزمن منطقه، در ژوئیه، بلوک غرب آفریقا (اکوواس) هشدار داد که منطقه ساحل پس از اتحاد جداگانه رهبران نظامی نیجر، مالی و بورکینافاسو با خطر «فروپاشی» مواجه است.
میانمار
این کشور جنوب شرق آسیا از سال ۲۰۲۱ درگیر نزاعی خونین است؛ زمانی که ارتش، دولت منتخب دموکراتیک به رهبری برنده جایزه نوبل، آنگ سان سوچی را سرنگون کرد.
سوچی از زمان کودتا تاکنون در بازداشت است. پس از آن جنگ داخلی شدیدی آغاز شد که منجر به مرگ بیش از ۵ هزار و ۳۰۰ نفر و آوارگی حدود ۳.۳ میلیون نفر شده است.
ارتش میانمار با مقاومت فزاینده گروه‌های شورشی در سراسر کشور روبه‌روست. در ماه‌های اخیر، شورشیان به ماندالای، دومین شهر بزرگ کشور حمله کرده و جاده اصلی میانمار و چین، یعنی شریک تجاری اصلی این کشور را تصرف کرده‌اند و به این ترتیب منبع اصلی درآمد حکومت نظامی را از بین برده‌اند.