به گزارش شفا آنلاین : در حالی که داروهای ضد افسردگی اغلب برای مدیریت افسردگی ضروری هستند، تمایلات جنسی برای بسیاری از مردم بخش مهمی از زندگی سالم است. تجربه عوارض جانبی جنسی ناشی از داروهای ضد افسردگی می تواند ناامید کننده باشد، اما راه هایی برای رفع آنها وجود دارد.
صحبت آشکار با شریک زندگی، پزشک یا متخصص سلامت روان در مورد رابطه جنسی ممکن است دلهره آور باشد، اما این اولین قدم برای یافتن راه حل است.
داروهای ضد افسردگی با عوارض جنسی
تحقیقات میزان شیوع اختلال عملکرد جنسی را در افرادی که از داروهای ضد افسردگی زیر استفاده می کنند نشان می دهد:
- زولافت (سرترالین): 27.43٪
- افکسور (ونلافاکسین): 24.82٪
- سلکسا (سیتالوپرام): 20.27 درصد
- پاکسیل (پاروکستین): 16.68٪
- پروزاک (فلوکستین): 15.59٪
- توفرانیل (ایمی پرامین): 7.24٪
- ناردیل (فنلزین): 6.24٪
- سیمبالتا (دولوکستین): 4.36٪
در حالی که داروهای ضد افسردگی عوارض جانبی دارند، از جمله خطر عوارض جانبی جنسی، مهم است که به یاد داشته باشید که فواید آن معمولاً بیشتر از خطرات آن است. عوارض جانبی نیز اغلب با گذشت زمان کاهش می یابد، زیرا بدن شما با داروهای شما سازگار می شود.
هرگز بدون مشورت با پزشک خود مصرف دارو را قطع نکنید. قطع ناگهانی داروهای ضد افسردگی می تواند باعث بازگشت یا بدتر شدن علائم افسردگی شود و منجر به بروز علائم ترک شود.
عوارض جنسی داروهای ضد افسردگی
افسردگی و داروهای ضد افسردگی می توانند علائمی مانند کاهش میل جنسی، خشکی واژن و اختلال نعوظ ایجاد کنند. همچنین ممکن است برای افراد ارگاسم دشوارتر باشد، یا ممکن است اصلاً ارگاسم نداشته باشند.
تحقیقات نشان می دهد که این عوارض جانبی جنسی بسیار رایج هستند. در واقع، مطالعات نشان می دهد که بین 50 تا 70 درصد از افرادی که از مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) استفاده می کنند، نوعی اختلال عملکرد جنسی را تجربه می کنند.
اختلال عملکرد جنسی مرتبط با افسردگی ممکن است حتی بیشتر از آنچه آمار نشان می دهد شایع باشد. افراد ممکن است از گزارش مشکلات جنسی به پزشک یا روانپزشک خود احساس خجالت کنند.
اگر اختلال عملکرد جنسی را تجربه می‌کنید، می‌توانید با اذعان به وجود آن و صحبت کردن در مورد آن با شریک زندگی خود و همچنین پزشک یا درمانگر خود، اولین قدم را در جهت رفع آن بردارید.
مقابله با عوارض جنسی داروی ضد افسردگی
اگرچه این رویکردها می توانند نقطه ای مفید برای شروع باشند، اما ممکن است برای همه کارایی نداشته باشند. ممکن است لازم باشد قبل از یافتن چیزی که به طور موثر علائم شما را برطرف می کند، بیش از یک مورد را امتحان کنید.
در مورد دوز کمتر بپرسید
با راهنمایی پزشک، ممکن است بتوانید دوز کمتری از داروهای ضد افسردگی خود را مصرف کنید. برخی افراد این تغییر را برای کاهش عوارض جنسی کافی می دانند و در عین حال احساس می کنند که افسردگی به طور موثر درمان شده است.
یک مطالعه که به بررسی اثربخشی دوز داروهای ضد افسردگی می‌پردازد، به این نتیجه رسید که دوزهای پایین‌تر بهترین تعادل را بین تحمل‌پذیری و اثربخشی در درمان افسردگی ایجاد می‌کنند.
قبل از مصرف قرص، رابطه جنسی داشته باشید
زمان مصرف داروی ضد افسردگی ممکن است در میل جنسی شما نیز تفاوت ایجاد کند. صبر کردن تا بعد از رابطه جنسی برای مصرف داروهایی مانند زولافت (سرترالین) یا داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای ممکن است به کاهش عوارض جانبی جنسی کمک کند، زیرا زمانی که سطح داروها در بدن شما در پایین ترین حد است، می توانید میل جنسی داشته باشید و رابطه جنسی برقرار کنید.
تصمیم گیری در مورد زمان مصرف دارو به عوامل زیادی بستگی دارد، مانند برنامه روزانه یا سایر عوارض جانبی که تجربه می کنید (مانند حالت تهوع، که ممکن است در صورت مصرف قرص خود با غذا یا مشکلات خواب کاهش یابد).
هنگامی که تصمیم می گیرید چه زمانی قرص خود را مصرف کنید، مطمئن شوید که الگوی فعالیت جنسی خود را در برنامه خود لحاظ کنید. اگر به احتمال زیاد در عصر رابطه جنسی دارید، اگر قرص خود را صبح مصرف کنید ممکن است کمک کننده باشد.
از پزشک خود در مورد تغییر داروی ضد افسردگی بپرسید
برخی از انواع داروهای ضد افسردگی ممکن است کمتر عوارض جانبی جنسی داشته باشند. Trintellix یک داروی افسردگی است که برای مثال نشان داده شده است که عوارض جانبی جنسی کمتری دارد و Wellbutrin (بوپروپیون)، یک مهارکننده بازجذب نوراپی نفرین-دوپامین (NDRI)، به روشی متفاوت از مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) مانند Prozac، Zoloft و Paxil عمل می‌کند.
برای برخی از افرادی که هنگام مصرف SSRI ها عوارض جانبی جنسی را تجربه می کنند، تغییر به گزینه دیگری ممکن است به حل مشکل آنها کمک کند.
در برخی موارد، پزشک ممکن است از شما بخواهد که به مصرف داروهایی که در ابتدا برای افسردگی تجویز شده بودید ادامه دهید، اما داروی دیگری مانند Wellbutrin را نیز به آن اضافه کنید. آنها همچنین ممکن است داروهایی را توصیه کنند که به طور خاص برای درمان اختلال عملکرد جنسی طراحی شده اند.
تحقیقات نشان داده است که علاوه بر داروهای ضد افسردگی، افرادی که اختلال نعوظ را تجربه می کنند، می توانند از داروهایی مانند ویاگرا (سیلدنافیل) یا سیالیس (تادالافیل) که برای درمان این اختلال استفاده می شوند، بهره مند شوند.
استراحت دوره ای داشته باشید
اگر پزشک شما ترجیح می دهد در همان دوز داروی شما باقی بماند، ممکن است بتوانید با آنها در مورد استراحت های دوره ای یا "تعطیلات دارویی" صحبت کنید. برخی افراد متوجه می شوند که برنامه ریزی یک یا دو روزه از مصرف برخی داروهای ضد افسردگی مانند Zoloft و Paxil به آنها اجازه می دهد تا از عوارض جانبی بدون وقفه در مزایای درمانی رهایی یابند.
با این حال، این استراتژی ممکن است با هر داروی ضد افسردگی جواب ندهد. به عنوان مثال، پروزاک نیمه عمر بسیار طولانی تری نسبت به اکثر داروهای ضد افسردگی دارد، به این معنی که سطح دارو پس از قطع مصرف آن برای مدت طولانی در بدن شما ثابت می ماند.
نیمه عمر طولانی دارو زمانی که می خواهید داروهای ضد افسردگی را متوقف کنید یا جایگزین کنید می تواند مفید باشد (زیرا احتمال علائم ترک را کاهش می دهد).
با پزشک خود صحبت کنید
هرگز نباید بدون مشورت با پزشک خود مصرف دارو را قطع کنید. همچنین مهم است که بدانیم داشتن یک تعطیلات دارویی می‌تواند به افزایش خطر قطع آن کمک کند که می تواند تأثیر مخربی بر علائم افسردگی و نتایج درمان داشته باشد.
تعطیلات دارویی را فقط زیر نظر پزشک خود در نظر بگیرید و حتماً توصیه های او را برای از سرگیری مصرف دارو دنبال کنید.
راه های دیگر برای مقابله با عوارض جنسی را امتحان کنید
اگر سعی کرده اید داروهای ضد افسردگی خود را تنظیم کنید یا داروها را تغییر دهید اما عوارض جانبی جنسی همچنان ادامه دارد، ممکن است بخواهید تمرکز خود را به رویکردهای دیگر تغییر دهید.
اگر علائمی که تجربه می‌کنید ناشی از افسردگی باشد، روش‌هایی برای رسیدگی به عوارض جنسی داروهای ضد افسردگی نیز می‌تواند کمک کند. ممکن است دریابید که این استراتژی‌ها حتی به شما کمک می‌کنند افسردگی خود را بهتر مدیریت کنید.
گزینه های جایگزین ممکن است ارزش امتحان کردن را داشته باشند این موارد عبارتند از:
- روان درمانی
- طب سوزنی
- مکمل های غذایی
- ذهن آگاهی
- یوگا
- آموزش جنسی
شما همچنین می توانید شریک زندگی خود را تشویق کنید تا برخی از این تغییرات سبک زندگی را انجام دهد. ممکن است سعی کنید با هم ورزش کنید تا برای رابطه جنسی آماده شوید یا انواع جدیدی از تحریکات را در برنامه روزانه خود بگنجانید.
علل دیگر را در نظر بگیرید
اگر سعی کرده اید علائم جنسی خود را با چندین روش برطرف کنید و هیچ بهبودی مشاهده نکردید، ممکن است دلیل دیگری وجود داشته باشد.
بسیاری از بیماری‌های روانی و جسمی وجود دارند که می‌توانند بر روی جنسی شما تأثیر بگذارند، به جز بیماری افسردگی و مصرف داروها.
اختلال میل جنسی کم‌فعال (HSDD) یک وضعیت سلامت جنسی شایع است، اما اغلب مورد بحث قرار نمی‌گیرد. افراد مبتلا به HSDD (اکنون در DSM-5 به دو اختلال تقسیم شده است : اختلال علاقه جنسی/برانگیختگی جنسی زنان و اختلال میل جنسی کم‌فعال مردان) هیچ انگیزه‌ای برای تجربه‌های جنسی یا صمیمی ندارند. فرد مبتلا به HSDD به دنبال نزدیکی جنسی نیست و در مورد رابطه جنسی فکر یا خیال پردازی نمی کند.
میل جنسی کم یا عدم علاقه به رابطه جنسی همیشه به عنوان یک مشکل تجربه نمی شود. در واقع، این می تواند یک هویت جنسی معتبر برای برخی افراد باشد. با این حال، این مورد برای افراد مبتلا به HSDD نیست. افراد مبتلا به این عارضه به دلیل عدم تمایل خود مضطرب می شوند که اغلب گزارش می دهند که تأثیر منفی عمیقی بر روابط آنها دارد.
اختلال عملکرد جنسی نیز می تواند ناشی از برخی رفتارها باشد. اگر از الکل یا مواد دیگر استفاده می کنید. ممکن است در نتیجه مصرف یا ترک مواد، عوارض جنسی را تجربه کنید.
تغییرات مرتبط با سن، بیماری یا درد مزمن و استرس های زندگی (مانند بچه دار شدن یا شروع یک کار جدید) نیز می توانند بر زندگی جنسی شما تأثیر بگذارند. این عوامل ممکن است مقابله با عوارض جانبی جنسی ناشی از افسردگی یا داروها را دشوارتر کند.
صحبت کردن با شریک زندگی
ارتباط بخش مهمی از یک رابطه سالم است. زمانی که شما و شریک زندگیتان با مشکلات جنسی دست و پنجه نرم می کنید، مهمتر است که بتوانید با یکدیگر صحبت کنید.
بحث در مورد این موضوعات ممکن است از نظر احساسی شدید باشد و به هر دوی شما نیاز دارد که زمانی را برای گفتگو پیدا کنید (یا اختصاص دهید)، اما مهم است که این کار را انجام دهید. حفظ گفتگوی باز بخشی از قوی نگه داشتن رابطه شماست.
شما و شریک زندگیتان می توانید فضایی ایجاد کنید که در آن هر دو احساس امنیت کنید و احساسات خود را ابراز کنید. در پایان صحبت، هر یک از شما به طور ایده‌آل احساس می‌کنید که شنیده می‌شوید، درک می‌شوید و از عشق و حمایت طرف مقابل برخوردار هستید.
هر زوجی راه ارتباطی خاص خود را دارد و هر فردی که در رابطه است سبک متفاوتی برای بیان احساس خود دارد. نیازهای عاطفی و جنسی فردی شما (و همچنین نیازهای همسرتان) منحصر به فرد است، اما ممکن است دریابید که این دستورالعمل‌های کلی می‌توانند به شما در برقراری ارتباط مؤثرتر کمک کنند.
ساکت نمانید
تحقیقات نشان داده است که زوج هایی که با صراحت بیشتر در مورد رابطه جنسی صحبت می کنند، رضایت جنسی بیشتری نیز دارند. با این حال، شواهد همچنین نشان داد که نیمی از زنان گزارش کردند که در حالی که می‌خواهند در مورد آن با شریک زندگی خود صحبت کنند، از ترس صدمه زدن به احساسات شریک زندگی خود، خجالت و اجتناب از پرداختن به جزئیات، این کار را انجام ندادند.
ممکن است در تصدیق مشکلات مردد باشید، اما تا زمانی که آنها در فضای باز و برای بحث و گفتگو قرار نگیرند، نمی توانیدراه حل پیدا کنید. در ابتدا صحبت با پزشک یا درمانگر می تواند به شما کمک کند تا زمانی که آماده هستید صبر کنید.
از سرزنش دست بردارید
چه خودتان علائم اختلال عملکرد جنسی را تجربه کنید و چه شریک زندگی شما، تمام تلاش خود را بکنید تا سرزنش را از گفتگو دور نگه دارید. از سرزنش دیگران بپرهیزید، بلکه در مقابل میل به سرزنش خود نیز مقاومت کنید.
صادق باشید
ابراز ناامیدی در یک رابطه می تواند دشوار باشد، اما این احساسات می توانند حتی در مورد رابطه جنسی حساس تر باشند. ممکن است فکر کنید که نگه داشتن این احساسات از شریک زندگیتان باعث نجات احساسات او می‌شود، اما نادیده گرفتن نیازهای عاطفی خودتان یا کم‌اهمیت جلوه دادن آنها برای شما یا رابطه‌تان مفید نیست.
در کنار هم بمانید
افسردگی می تواند باعث شود که فرد احساس تنهایی کند. وقتی کسی را دوست دارید که افسرده است، ممکن است احساس کنید از او جدا شده اید. اگر شما و شریک زندگی تان سعی می کنید مشکلات جنسی در رابطه خود را که ناشی از افسردگی است حل کنید، از دیدگاه تیمی به حل مسئله بپردازید.
به یاد داشته باشید، شما در کنار هم هستید. شراکت خود را اغلب و به روشی جدا از رابطه جنسی تقویت کنید. به یاد داشته باشید که رابطه جنسی همه چیز نیست و روی ایجاد محبت و صمیمیت تمرکز کنید.
کمک بخواهید
اگر در برقراری ارتباط مشکل دارید، ممکن است شما و شریک زندگیتان از مشاوره رابطه بهره مند شوید. داشتن یک درمانگر مورد اعتماد، فضای امنی را برای به اشتراک گذاشتن احساسات و کار بر روی مشکلات ایجاد می کند، می تواند تفاوت را برای زوج هایی ایجاد کند تنهایی نتوانسته اند مشکلات خود را حل کنند.
یک درمانگر همچنین می تواند به عنوان تعدیل کننده عمل کند و اطمینان حاصل کند که هر فرد فرصتی برای به اشتراک گذاشتن احساسات و ارائه ایده خود دارد. دانش و تجربه خود یک درمانگر نیز می تواند آنها را به منبعی ارزشمند برای راه حل های ممکن تبدیل کند./سلامت نیوز