جوان آنلاین: اگرچه برای علاقه‌مندان به سینما، تمام روز‌های سال در عشق به سینما و تماشای فیلم خلاصه می‌شود ولی ۲۱ شهریور ماه به خاطر مناسبت تقویمی‌اش روز دیگری است. اگر قرار باشد سینمادوستان یک روز را در تقویم برای سینما جشن بگیرند و ادای دینی به فیلم‌های خوبی که دیده‌اند بکنند، هیچ روزی بهتر از روز ملی سینما نیست. به مناسبت این روز نگاهی به چند فیلم محبوب و خوش ساخت ایرانی انداخته‌ایم که در زمان اکران توجه چندانی به آن‌ها نشد و هر چه زمان گذشت ارزش آن‌ها برای عاشقان سینما بیشتر روشن شد.
نفس عمیق
کارگردان: پرویز شهبازی/ سال ساخت: ۱۳۸۱
«نفس عمیق» در زمان خودش جزو متفاوت‌ترین فیلم‌های سینمایی به شمار می‌رفت. شاید به خاطر همین متفاوت بودن در اوایل دهه ۸۰ چندان مورد توجه قرار نگرفت، اما زمان هر چه گذشت، ارزش‌های فیلم پرویز شهبازی بیشتر مشخص شد.
«نفس عمیق» به نوعی به فیلم کالت جوانان دهه شصتی تبدیل شد و مرگ ناگهانی یکی از بازیگرانش بر شهرت فیلم در سال‌های بعدی افزود. به تازگی نسخه ترمیم شده فیلم منتشر شده و همین لذت تماشای دوباره فیلم را دوچندان می‌کند.
پرسه در مه
کارگردان: بهرام توکلی/ سال ساخت: ۱۳۸۸
بهرام توکلی با ساخت چند فیلم اولش نوید کارگردانی مستعد و خوش آتیه را در سینمای ایران داد ولی در ادامه نتوانست موفقیت فیلم‌های نخستینش را تکرار کند. «پرسه در مه» یکی از فیلم‌های درخشان توکلی و سینمای ایران است که به ناکامی‌های یک موسیقیدان در زندگی هنری و شخصی می‌پردازد.
«پرسه در مه» در فرم و محتوا فیلم بسیار خوبی است ولی در زمان خودش خیلی مورد توجه قرار نگرفت و تازه پس از چند سال با آمدن فیلم به شبکه نمایش خانگی مردم پی به ارزش‌های فیلم بردند. مردم وقتی فیلم را در خانه‌هایشان دیدند متوجه کیفیت بالای آن شدند و نبوغ کارگردانش را در شخصیت‌پردازی و خلق داستان ستودند.
نفس
کارگردان: نرگس آبیار/ سال ساخت: ۱۳۹۴
فیلم «نفس» در سینمای ایران اتفاق تازه و مهمی بود که آنطور که باید و شاید به آن پرداخته نشد. نرگس آبیار در این فیلم با تلفیق انیمیشن و فیلم، فضایی بکر و خلاقانه برای روایت داستانش ایجاد کرد که تا به حال نمونه‌اش را در سینمای ایران شاهد نبودیم.
فیلم با استفاده از ایده انیمیشن به خوبی وارد دنیای ذهنی دختری خردسال شد و توانست آن را به تصویر بکشد. «نفس» از آن دست فیلم‌هایی است که سینمای ایران به آن بسیار نیاز دارد تا از سوژه‌های تکراری و فرم‌های خسته‌کننده بسیاری از فیلم‌هایش فاصله بگیرد.
جنگل پرتقال
کارگردان: آرمان خوانساریان/ سال ساخت: ۱۴۰۱
فیلم محترم و داستانگوی «جنگل پرتقال» برخلاف تصور در زمان اکران عمومی مورد توجه مخاطبان قرار نگرفت و به فروش بالایی دست پیدا نکرد. با این وجود عاشقان سینما، فیلم را ستودند و از تماشای آن لذت بردند.
«جنگل پرتقال» فیلم کم ادعایی است که خیلی ساده، شیرین و روان داستانش را تعریف می‌کند و تا انتها ریتم خوب خودش را حفظ می‌کند. فیلم در شهر زیبای تنکابن می‌گذرد و کارگردان به خوبی در طول داستان مخاطبش را با خود به این شهر می‌برد