جوان آنلاین: دو سال پیش از اهمیت مجموعه تلویزیونی آقای قاضی نوشتم که این سریال توانست تا حدودی آگاهی قضایی مخاطب را افزایش دهد. 

جامعه ما پایبند به قانون است و این قانونمندی از ارکان مهم کشور ماست، اما قطعاً آگاهی مردم نسبت به موضوعات قضایی به اندازه کافی نیست، به طوری که ممکن است به دلیل عدم‌اطلاعات کافی شاکی یا متهم نتواند به حقش برسد و به دلیل گرانی هزینه وکیل، فرد شاکی از شکایت خود صرف نظر کند، در این میان سریال آقای قاضی سعی کرد تا حدی به آگاهی‌بخشی مخاطب کمک کند، اما این ایده می‌توانست با تقویت کیفیت فیلمنامه و اجرا اثرگذاری بهتری داشته باشد. 
در سری اول آقای قاضی البته با برخی ایرادات همچون تأکید افراطی و بی‌مورد روی مظلومیت زنان و نشان‌دادن چهره‌ای زورگو از مردان مواجه بودیم که در سری دوم کمی از غلظت آن کاسته شده است یا نحوه زبان بدن و لحن برخی متهمان در دادگاه به شدت غلو شده بود که این ایراد همچنان به چشم می‌خورد. 
در برخی قسمت‌ها متهمانی که به زعم خود از پشتوانه سیاسی و اقتصادی در قدرت برخوردار بودند، به شدت رفتاری کسر شأن و منزلت دادگاه از خود بروز می‌دادند که همچنان این ایراد وجود دارد. 
صمیمیتی که قاضی سعی می‌کند با برخی متهمان برقرار کند، بی‌مبنا و غیرمنطقی به نظر می‌رسید، با این حال پس از وقفه‌ای یک ساله، حالا فصل دوم سریال در حال پخش است. 
به نظر می‌رسد موضوعاتی که در این فصل به آن‌ها پرداخته می‌شود تا حدودی ریزبینانه‌تر است. 
اساساً ساخت مستند درام که قالب آموزشی دارد، باید با مطالعات و پژوهش‌های گسترده‌ای صورت بگیرد که این فرایند تولیدی در «آقای قاضی» اگرچه در بررسی پرونده‌ها صورت گرفته است، اما در اجرا دچار مشکلاتی است. از سوی دیگر نحوه دادرسی قاضی سعی شده است به صورتی ملموس از کار دربیاید. 
کارگردان از بهزاد خلج که از بازیگران موفق اخیر سینما و تئاتر است، استفاده کرده و خلج توانسته است نقش یک قاضی را تا حدودی به درستی بازی کند، هر چند می‌توانست بهتر و باورپذیر‌تر هم باشد. 
شاید بعضی کارشناسان قضایی با نحوه دادرسی آقای قاضی زاویه داشته باشند و آن را دور از واقعیت بدانند.
ما با یک اثر نمایشی مواجهیم که به موازات ژانر یک درام را جلو می‌برد. 
از سوی دیگر گفت‌وگوی قاضی با اصحاب پرونده چه شاکی و چه متهم می‌توانست واقع‌گرایانه‌تر باشد. 
قاضی خلج در بعضی از پرونده‌ها با شاکی به گونه‌ای دیگر برخورد می‌کند که در آخر متوجه می‌شویم شاکی تبدیل به متهم می‌شود، این همان هوشمندی قضات ایرانی است که در سریال آقای قاضی درست و به اندازه به آن پرداخت شده است. گاهی متهم رفتار نامناسبی با قاضی دارد، اما قاضی با متانت و خونسردی و انتخاب درست واژه‌ها می‌تواند رفتار متهم را کنترل کند. این نکات باعث شده است آقای قاضی برای مخاطب مملوس شود. 
شاید کسی باشد که اطلاعی از بازیگر بودن بهزاد خلج نداشته باشد، اما او در شمایل یک قاضی سعی می‌کند مخاطب را متقاعد کند تا جایی که تصور می‌شود او یک قاضی واقعی است. 
از سوی دیگر برداشت‌هایی از پرونده‌های قضایی صورت گرفته است و انتقال قوانین قضایی به مخاطب قطعاً می‌تواند نکات مثبتی داشته باشد تا جایی که احتمال دارد از میزان جرم‌های قضایی کاسته شود. 
اگر چه از بازی بهزاد خلج در نقش آقای قاضی به نکات مثبتی اشاره شد، ولی از بازیگرانی که در نقش شاکی و متهم بازی می‌کنند اجرای مناسبی مشاهده نمی‌کنیم؛ آن‌ها به درستی وجه واقع‌گرایی سریال را دریافت نکرده‌اند و به شدت اگزجره و اغراق‌شده بازی می‌کنند، به همین جهت بازی باورپذیری را به مخاطب ارائه نمی‌دهند. 
همچنان آقای قاضی در حال پخش است که می‌توانست برنامه تخصصی مهمی در رسانه ملی باشد.