رئیس جمهور منتخب در یک اقدام بی سابقه و ارزشمند برای انتخاب همکاران خود تصمیم گرفته است از مشارکت و همفکری تمام گروههای فکری، حرفه‌ای و تخصصی استقاده کند و حتی رقبای خود نیز خواسته است تا افراد واجد صلاحیت را به ایشان معرفی کنند.

وی با تشکیل شورای راهبری و کارگروه هایی از همه نحله های فکری و حرفه ای خواسته است کلیه افراد واجد صلاحیت اولیه را مورد ارزیابی قرار دهند و با تعیین شاخص‌های کیفی و کمی آنها را مورد بررسی قرار داده و به ایشان معرفی کنند.

این تصمیم شایسته و مفید باید با دقت مورد بررسی و اقدام قرار گیرد. رویه جدید پزشکیان، هر چند موجب شده است بسیاری از افراد با تصور و ذهنیت مثبت و توانمند از خود و اطرافیان خود آنها را به این کارگروه ها معرفی کنند ولی برخی از گروه های فکری و سیاسی در جهت سهم خواهی از دولت و دکتر پزشکیان برآیند.

باید توجه کرد اگر این رویه ارزشمند و مردمی به خوبی مورد توجه و پیگیری قرار نگیرد چه بسا به ضد خود تبدیل شود و از قضا سرکنگبین صفرا فزاید.

چند نکته مهم در این رابطه وجود دارد. اولا خوشبختانه رفتار و منش رئیس جمهور منتخب و احزاب و گروه‌هایی که از سر دلسوزی و رفع مشکلات کشور در این انتخابات شرکت کردند و موجب امیدواری در جامعه نا امید ما شدند  به گونه ای است که این عزیزان به هیچ فرد و گروهی مدیون و بدهکار نیستند و برای تقسیم پست ها و موقعیت های اداری تعهد و قولی نداده اند.

ثانیا افراد دلسوز و کاردان و مسئولیت شناس جامعه عموما سعی و تلاش خود را در دوری از مسئولیت هایی دارند که از بار و سنگینی آن آگاه هستند و سعی می کنند این وظیفه را به دیگران محول کنند.

به نظر نگارنده برای اجتناب از انتخاب نامناسب و نابجای افراد و دوری از سعی و خطا، باید در کارگروه های تخصصی معرفی وزرا به منظور انتخاب افراد شاخص های مشخص و حتی الامکان کمی از افراد ارائه داد، تا افرادی که معرفی می شود علاوه بر شرایط عمومی تقید و تعهد به نظام و گفتمان رئیس‌جمهور، اداره حداقل یک سازمان بزرگ یا متوسط را به مدت بیش از ۵ سال در کارنامه مدیریتی خود داشته باشند و بر اساس ارزیابی محیطی شامل اظهار نظر همکاران و ذینفعان و نهادهای بالا دستی و مشابه آنها مورد سنجش قرار بگیرند تا معلوم شود چند مرده حلاج هستند.

به نظر نمی آید ارائه برنامه بدون داشتن چنین سابقه ای اساسا واجد صحت، دقت و ضمانت اجرایی کافی باشد لذا باید با دوری جستن از دام برنامه نویسی های تخیلی و تلاش در تشخیص توانائی های واقعی افراد به کارنامه و عملکرد آنها در گذشته توجه کنیم.

 برخی از شاخص های قابل بررسی برای یک مدیر ارشد موفق در یک سازمان متوسط به شرح زیر ارائه می شود. :

 1- انتصابات وی در سازمان هایی که مسئولیت داشته چگونه بوده است و قضاوت عمومی در مورد آنها و عملکرد منصوبین چگونه بوده است می شود؟

2-  ارتباط وی با نهادهای بالا دستی شامل مجلس و سازمان برنامه و بودجه در چه حدی بوده است؟

3- آیا در دوره های مدیریتی توانسته تحولات ساختاری در سازمان تحت امر داشته است؟ در چه موارد و به چه میزانی؟

4-  آیا قوانین و مقرراتی که در دوره مدیریت وی برای تحول به تصویب رسیده است؟ چه مواردی و میزان اثرگذاری آنها چگونه ارزیابی می شود؟

5- سهم بودجه سازمان وی چقدر بهبود پیدا کرده است؟(با توجه به تورم)

6- منابع جدید درآمدی در دوره وی کدامند؟

7-  تعداد و موارد و حجم فاینانس بدست آمده در دوره وی چقدر بوده است؟

8-  اعتقاد به توسعه بخش خصوصی و واگذاری فعالیت های دولتی به بخش خصوصی دارد؟ توفیق و اقدامات عملی وی چه بوده است؟

9- در خصوص توسعه نیروی انسانی و تربیت جایگزین و نیزبکارگیری نخبگان، چه اقداماتی انجام داده و اقدامات او چگونه ارزیابی می شود؟

10- در خصوص ایجاد و ارتقای دوره های آموزشی بر حوزه تخصصی چه اقدامات موثر انجام داده است؟

11-  آیا اساسا فردی خلاق و مبتکر در استفاده از فرصت ها و منابع اعم از سرمایه های بخش خصوصی و عمومی و هم افزایی در حوزه کار خود بوده است و تا چه میزان؟

12- آیا دارای روحیه کار تیمی و استفاده از توان دیگران(حتی غیر همسو) برای پیشبرد امور است یا فردی خودمحور است یا اهل رفتارهای باندبازی؟

امید است با بررسی دقیق و با دوری جستن از سهم‌ خواهی های افرادی اندک این تجربه با موفقیت به الگویی برای آیندگان و نهادهای مشابه دیگر در کشور تبدیل شود و در فضایی شفاف و کارشناسی بهترین، توانمندترین و موثرترین افراد انتخاب شوند و موجب ایجاد فضای امید و تلاش در کشور شود.

انتهای پیام