دسته نخست اخباری است که صرفا روند اتفاقات صحنه انتخابات ریاست جمهوری را بازتاب می‌دهد و این امر از همان ابتدای ماراتن رقابت‌ها تاکنون ادامه دارد.
در این راستا می‌توان مثال‌های زیر را آورد:
سایت روزنامه «العربی الجدید» در تاریخ ۳۰ مه (دهم خرداد) تیتر زد: «انتخابات ریاست جمهوری ایران: گشوده شدن درهای کاندیداتوری... برجسته ترین نامزدهای بالقوه».
در همان روز، روزنامه «القدس العربی» چاپ لندن نیز با این تیتر «ایران درهای نامزدی برای انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری را گشود» از آغاز رقابت‌های انتخاباتی در کشور خبر داد.
سایت خبرگزاری «سانا» (خبرگزاری رسمی کشور سوریه) نیز نوشت: «روند ثبت نام نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری در ایران آغاز شد».
با سپری شدن روزها و شروع ثبت نام افراد سرشناس و غیر سرشناس در ستاد انتخابات وزارت کشور، رسانه‌های عربی به پوشش اخبار ثبت نام نامزدها پرداختند. به عنوان مثال سایت تلویزیون «المیادین» در تاریخ ۳۱ مه خبری با این تیتر منتشر کرد: «لاریجانی از جمله آنها است... کسانی که تاکنون برای انتخابات ریاست جمهوری ایران ثبت نام کرده‌اند، چه کسانی هستند؟».
سایت روزنامه «العربی الجدید» نیز در تاریخ دوم ژوئن در گزارشی به ازدحام متقاضیان کاندیداتوری اشاره کرد.
روزنامه «البلاد» چاپ بحرین نیز در تاریخ سوم ژوئن تیتر زد: «ایران... رئیس مجلس وارد رقابت انتخابات ریاست جمهوری شد».
دسته بعدی اخبار به انتشار پروفایل‌هایی از نامزدهای مهم و سرشناس اختصاص دارد که در برخی رسانه‌های عربی از خبر صرف فراتر رفت و جنبه تحلیلی گرفت.
در این راستا به عنوان مثال «نیفین مسعد» در روزنامه «الاهرام» مصر از قدیمی‌ترین روزنامه‌های این کشور در تاریخ هشتم ژوئن در مقاله‌ای با عنوان «ملاحظاتی درباره نامزدهای ریاست جمهوری ایران» به بیان نکاتی درخصوص نامزدها پرداخت. از جمله نوشت: در میان نامزدهای ثبت نام کرده شخصیتی وجود ندارد که بتوان او را نامزد رهبر معظم [انقلاب] نامید، علی‌رغم آنکه بسیاری از آنان پیوند محکمی با رهبری دارند. او در بخش دیگری از مقاله خود می‌نویسد بیشتر نامزدهای این دوره از میان محافظه‌کاران از هر دو جناح میانه‌رو و تندرو هستند.
بعد از اینکه روند بررسی صلاحیت‌ها از سوی شورای نگهبان تمام و نتیجه آن اعلام شد، روزنامه‌های عربی به انتشار تحلیل‌های بیشتری درباره انتخابات پیش‌رو پرداختند.
به عنوان مثال سایت «الجزیره» در تاریخ دهم ژوئن گزارشی با عنوان «انتخابات تعیین کننده در ایران... اقتصاد و سیاست خارجی بعد از رئیسی چگونه خواهد بود؟» منتشر کرد و در آن توضیح داد که تدوین سیاست خارجی در ایران فرآیندی پیچیده و چند لایه است که طیفی از نهادهای تاثیرگذار از جمله بیت رهبری، سپاه پاسداران، شورای عالی امنیت ملی، وزارت امور خارجه و نهادهای اصلی قانونگذاری مانند کمیسیون روابط خارجی مجلس و مجمع تشخیص مصلحت نظام را دربر می‌گیرد. این سایت در ادامه می‌نویسد: ایران اولویت را به تقویت روابط با همسایگان اعطا می‌دهد؛ یعنی روندی که پیش از ریاست جمهوری سید ابراهیم رئیسی آغاز شده بود. در بخش دیگری از گزارش آمده است که مذاکرات غیرمستقیم میان ایران و آمریکا که پیش از درگذشت سید ابراهیم رئیسی آغاز شده بود، به نظر می‌رسد که ادامه خواهد یافت، مگر اینکه عامل دیگری در عرصه آمریکا ظهور یابد، مانند پیروزی دوباره ترامپ و بازگشت او به روند سیاست فشار حداکثری و اعمال تحریم‌ها.
در زمینه اقتصاد سایت «الجزیره» اشاره می‌کند که در ماه‌های پایانی دوره رئیسی، اقتصاد ایران روندهای مثبتی را نشان داد و شاخص‌های کلیدی اقتصادی مانند رشد، نقدینگی و تورم پس از درگذشت او با بحران مواجه نشد، از این‌رو، در کوتاه‌مدت تا میان‌مدت تهدیدات اقتصادی فوری پیش‌بینی نمی‌شود. طبق آنچه در این گزارش آمده است ادامه تاثیر تحریم‌ها، وابستگی به نفت، اشتغال و دستمزد و ثبات ارز از جمله چالش‌های برجسته دولت بعد خواهد بود.
درباره جانشین رئیس جمهوری رئیسی در پایان این گزارش با جمله زیر مواجه می‌شویم: طرفداران جناح اصولگرا که پیش بینی می‌شود بیشتر از سایر طبقات اجتماعی در انتخابات شرکت کنند، نیروی تعیین کننده در تعیین رئیس جمهور بعدی ایران خواهند بود.
روزنامه «الاهرام» مصر نیز در تاریخ ۱۲ ژوئن در مقاله‌ای تحت عنوان «سیاست خارجی ایران بعد از رئیسی» به قلم ولید محمود عبدالناصر نوشت بهبود روابط ایران با همسایگان و کشورهای عربی که از دوران ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی آغاز شده بود، ادامه خواهد یافت. در این مقاله همچنین پیش بینی می‌شود ایران با هدف تامین منافع ملی حیاتی و راهبردی از جمله منافع ژئوپلتیک و اقتصادی خود، تقویت نقش منطقه‌ای و بین المللی کشور و تلاش برای متعادل کردن فشارهای آمریکا و تعدادی از متحدان غربی آن به رویکرد تقویت شراکت راهبردی با روسیه و چین ادامه دهد.