به گزارش ایسنا، واکسن‌های کلاسیک اغلب به فناوری‌های سنتی مانند پاتوژن‌های ضعیف یا غیرفعال شده متکی هستند. این پاتوژن‌های ضعیف شده در موارد و شرایط خاص می‌تواند خطر هم داشته باشد. در نتیجه لازم است روی روش‌های جدید و نوآورانه برای تولید واکسن‌ کار کرد.

نانوذرات پروتئینی خودآرا(SAPNs) یکی از گزینه‌های احتمالی هستند که می‌توان از توانایی آنها برای تولید واکسن استفاده نمود.

در مقاله‌ای که در نشریه Animal Diseases منتشر شده، محققان انستیتوی دامپزشکی پیشگیرانه دانشگاه ژجیانگ، به توسعه و کاربرد نانوذرات پروتئینی خودآرا و ویروس مانند(VLPs) می‌پردازند و بحث مفصلی در مورد پتانسیل استفاده از آن‌ها در دامپزشکی ارائه می‌دهند.

این مقاله به انواع مختلف نانوذرات پروتئینی خودآرا، از جمله نانوذرات طبیعی و مصنوعی می‌پردازد. این نانوذرات برای تقویت توانایی سیستم ایمنی بدن در تشخیص و پاسخ به پاتوژن‌ها مناسب هستند.

نکات برجسته و کلیدی در این مقاله، استفاده از نانوذرات مشتق شده از ویروس حیوانی و نانوذرات مشتق شده از باکتریوفاژ است که پتانسیل ایجاد پاسخ‌های سلولی قوی را دارد. توانایی نانوذرات در تقلید از ساختارهای پاتوژن، آنها را قادر می‌سازد تا واکنش ایمنی قابل توجهی را ایجاد کنند، که به طور بالقوه منجر به ایمنی طولانی مدت می‌شود.

محققان موفقیت‌هایی را در استفاده از این نانوذرات برای محافظت در برابر بیماری‌هایی مانند بیماری پا و دهان و تب خوکی نشان داده‌اند و کاربرد و اثربخشی گسترده آن‌ها را تشریح کرده‌اند.

دکتر فانگ هی از نویسندگان این مقاله می‌گوید: «واکسن‌های حاوی نانوذرات چشم‌انداز امیدوارکننده‌ای برای مقابله با بیماری‌ها دارند.»

به نقل از ستاد توسعه نانو، واکسن‌های نانوذرات در حوزه دامپزشکی پیامدهای گسترده‌ای دارند و پتانسیل استفاده در انسان را نیز دارند. ایمنی تقویت شده این واکسن‌ها می‌تواند منجر به ایجاد واکسن‌های پیشرفته برای مصارف انسانی شود.

علاوه بر این، با کاهش بیماری‌های دام، این فناوری ممکن است به شیوه‌های پایدار کشاورزی در سطح جهان کمک کند.

انتهای پیام