گروه دیپلماتیک - همشهری آنلاین: «آنچه در غزه اتفاق میافتد از جمله میزان مرگ و میر بی‌گناهان می‌تواند برای هر شخص عادی شوکه‌کننده باشد اما معترضان به این جنگ باید از حماس هم یاد کنند چون همه چیز با آنها و حمله هفتم اکتبر سال 2023 (عملیات طوفان‌الاقصی) شروع شد. حماس گروهی تروریستی است و جالب است که یک دانشجوی پیشروی سیاسی از یک گروه تروریستی فاشیست حمایت می‌کند. من برای بیشتر عمرم به یک دولت فلسطینی معتقد بوده‌ام اما اگر اکنون یک دولت فلسطینی وجود داشته باشد، آن را حماس اداره خواهد کرد و ما با یک دولت طالبانی دیگر روبه‌رو خواهیم شد.»
آنچه ذکر شد بخشی از مصاحبه سلمان رشدی نویسنده مرتد کتاب آیات شیطانی است با یک شبکه رادیویی آلمانی است،گفت‌وگویی که در آن تظاهرات دانشجویی در همبستگی با فلسطین را «لغزش به ورطه گفتمان یهودی ستیزی» خوانده و ضمن محکومیت چنین اقداماتی درخواست‌های جهانی برای تحریم فرهنگی اسرائیل را به‌عنوان یک مشکل جهانی رد کرده است.
گابریل پولی که دکترای مطالعات فلسطین خود را از دانشگاه اکستر انگلیس گرفته و کتابش با عنوان «فلسطین در عصر ویکتوریا» در سال 2022 منتشر شده در تارنمای العربی جدید در واکنش به این مصاحبه می‌نویسد: سلمان رشدی در این گفت‌وگو خیلی راحت با نخبگان سیاسی غربی حامی اسرائیل (رژیم صهیونیستی) همسو میشود در حالی که می‌توانست به دانشجویانی که تحصیلات و آینده شغلی خود را به خطر انداختهاند و در مقابل خشونت پلیس و معترضان طرفدار اسرائیل قرار گرفته‌اند، ادای احترام کند. او می‌توانست به 76 سال آپارتاید اسرائیل، استعمار و محرومیت فلسطینیان اشاره کند، به جای اینکه بگوید همه چیز با حملات حماس در 7 اکتبر 2023 شروع شد. او می توانست با قاطعیت بیشتری درباره بمباران گسترده غزه، گرسنگی دادن مردم آن و آسیب رساندن یا تخریب تمام دانشگاههایش و قتل‌عام بیش از 35هزار فلسطینی بگوید اما سلمان رشدی به جای همه این کارها فقط ادعاهای توخالی تل‌آویو را تکرار کرد، ادعاهایی که هدف زیربنایی‌اش توجیه ویرانی وحشتناک نوار غزه است.
گابریل پولی در ادامه می‌نویسد: سلمان رشدی به جای فرضیه‌پردازی درباره شکل دولت فلسطین و در نهایت تکرار همان استدلال‌هایی شومی که بنیامین نتانیاهو و بسیاری سیاستمداران، کارکنان امنیتی و ناظران صهیونیستی دیگر برای توجیه انکار آزادی فلسطینیان و تداوم بی‌پایان اشغال به کار میبرند، می‌تواند صدای نسل نوظهور فلسطین را بشنود؛ کسانی چون بیسان عودة و معتز عزیز روزنامه‌نگاران غزه یا محمد الکرد شاعر فلسطینی که تمام زندگی خود را در اشغال، آپارتاید و اکنون نسل‌کشی سپری کرده‌اند.
پولی می‌نویسد: واقعیت تاسف بار این است که رشدی در مقام نویسنده و با وجود خیالپردازیهای سرشارش نمی‌تواند خود را جای جوانان فلسطینی بگذارد. او نمی‌تواند فلسطین آزاد، مستقل، صلح‌آمیز و پرشکوه را تصور کند. با به رسمیت شناختن دولت فلسطین توسط ایرلند، نروژ و اسپانیا، رشدی حتی از بسیاری دولت‌های غربی عقب مانده و در عوض به بلندگوی جریان راست افراطی حامی صهیونیسم تبدیل شده است.»
