گروه سیاسی| روز جمعه شیخ نواف الاحمد الجابر الصباح امیر کویت با حضور در تلویزیون ملی این کشور انحلال پارلمان کویت را اعلام و عنوان کرد برخی اصول قانون اساسی به مدت چهار سال تعلیق خواهد شد. وی در سخنرانی تلویزیونی خود عنوان کرده است: «کویت اخیراً روزهای سختی را پشت سر گذاشته است که جایی برای تردید یا تاخیر در اتخاذ تصمیم دشوار برای نجات کشور و تأمین عالی‌ترین منافع آن باقی نمی‌ماند.» وی همچنین گفته است: «هیچ کس فراتر از قانون نیست و اجازه نخواهم داد، از دموکراسی برای نابودی حکومت استفاده شود. اجازه نمی‌دهم کشور ما صحنه‌ای برای اقدامات غیرقانونی باشد». وی همچنین در بهمن ماه نیز پارلمان این کشور را منحل کرده بود.انحلال پارلمان کویت با تصمیم یکجانبه پادشاه، بحث ها درباره معضل قدیمی کشورهای عربی را مجددا برانگیخت؛ فقدان جمهوریت و مردم سالاری و اقتدارگرایی مبتنی بر سیستم پادشاهی. برا قرن های طولانی و حاکمیت خلفای بغداد بر کشورهای عربی و سپس امپراتوری عثمانی، خبری از انتخابات، جمهوریت و مردم سالاری در این کشورها نبود. در حدود یک قرن اخیر و با فروپاشی امپراتوری عثمانی و شکل‌گیری و استقلال کشورهای عربی، روند تحولات در این کشورها به سمت حکومت های طایفه ای و پراکنده، شورش های متعدد و جنگ قدرت و در نهایت غلبه یک خاندان بر سایرین و تشکیل کشورهای پادشاهی پیش رفت.حکومت هایی که مبتنی بر تقسیم قدرت در میان خاندان های نزدیک به هم و بعضا با دخالت بیگانگان شکل گرفتند و امکانی برای نقش آفرینی مردم نداشتند. مسئله ای که بارهای منجر به شورش، کودتا، درگیری‌های طایفه‌ای و قبیله و جنگ داخلی و حدی کودتای فرزندان علیه پدران شد. در بسیاری از کشورهای عربی همچنان خبری از جمهوریت نیست. دولت و مجلس به امر خاندان پادشاهی و در جلسات خانوادگی تعیین می شود و رای مردم مفهومی ندارد.
اکنون پارلمان کویت نیز که امکان معدودی برای نقش آفرینی مردم به سادگی از سوی امیر این کشور منحل می شود تا روشن شود دموکراسی و جمهوریت در کشورهای عربی یا جایی ندارد، یا جایگاهی نمادین، سوری و زینتی بدون امکان اثرگذاری دارد. در چنین منطقه ای از جهان و در چنین شرایطی است که اهمیت نظریه امام برای تاسیس جمهوری اسلامی و اعطای امکان نقش آفرینی به مردم و ظهور و بروز جمهوریت آشکار می شود. از سوی دیگر وضع وخیم دموکراسی و جمهوریت در خاورمیانه و کشورهای عربی و سکوت یا مخالفت های ظاهری غرب در برابر اینگونه مسائل نیز نشان می دهد برای غربی ها نفوذ در خاورمیانه، زد و بند با سران عرب و دریافت منابع انرژی این کشورها، بر دغدغه و ژست های دموکراسی و جمهوریت ارجحیت دارد.