این کشف در غارهای لاگارما در کانتابریا، اسپانیا انجام شد؛ غارهایی که به دلیل آثار هنری که پیش‌تر روی دیواره‌های آنها کشف شده بود، شناخته شده‌اند.
دانشگاه کانتابریا که گروه پژوهشی پیشاتاریخ آن هدایت پروژه فوق را به عهده داشت، آن را «یکی از بهترین سکونتگاه‌های حفاظت‌شده پیشاتاریخ جهان» خواند.
این محل سکونت را فضایی بیضی‌‌شکل در حدود پنج مترمربع با بلوک‌های سنگی و سازه‌هایی از «چوب و پوست» توصیف کرده‌اند.
پژوهشگران معتقدند در کانون این فضا که بسیاری از وظایف روزمره در آن انجام می‌شد، آتش کوچکی وجود داشت.
آنها می‌گویند گروهی از شکارچیان و گردآورندگان دوره ماگدالنی در این فضا با هم زندگی می‌کردند و شش هزار و ۶۱۴ شی از جمله استخوان گوزن، اسب و گاومیش و نیز ۶۰۰ قطعه سنگ چخماق، سوزن و پوسته نرم‌تنان دریایی را در این سکونتگاه ثبت کرده‌اند.
یک استخوان تزیین‌شده و چند آویز نیز بین این اشیای مکشوفه وجود داشت که به اعتقاد پژوهشگران، ساکنان غار از آنها به عنوان زیورآلات استفاده می‌کردند.
این پژوهش دو سال کار بی‌وقفه یک گروه بینارشته‌ای بود که با استفاده از روش‌شناسی نوآورانه مانند فنون غیرتهاجمی از قبیل نقشه‌‌برداری سه‌بعدی، تجزیه خاک و تاریخ‌گذاری رادیوکربن انجام شد.
مستندسازی این زیستگاه نیازمند دو سال کار مداوم بود و به‌زودی نسخه بدل این ساختار مانند نمایشگاه در مرکز هنر سنگ (Rock Art Centre) در نزدیکی پوئنته ویسگو نصب می‌شود.
غارهای لاگارما از دیرباز یکی از نقاط موردعلاقه باستان‌شناسان بوده‌اند. تاکنون پنج سطح این مجموعه غار که شواهدی از فعالیت انسانی به وسعت بیش از ۳۰۰ هزار سال را در خود حفظ کرده، کشف شده است.
دولت محلی این غار را یک «کپسول زمان» توصیف کرده است؛ چرا که ورودی اصلی غار حدود ۱۶ هزار سال پیش به دلیل رانش زمین مسدود شد و بقایای باستانی داخل آن مصون ماند.
این پایگاه میراث جهانی یونسکو جایگاه هزاران فسیل و مجموعه‌ای از هنرهای سنگی است که قدمت آنها به ۳۵ هزار سال پیش می‌رسد.∎