به گزارش جام جم آنلاین، زباله‌ های فضایی یک مشکل رو به رشد است. به گفته آژانس فضایی اروپا (ESA) تا نوامبر ۲۰۲۳، شبکه‌های نظارت فضایی جهان حدود ۳۵۶۱۰ قطعه زباله فضایی بزرگتر از ۴ اینچ (۱۰ سانتی‌متر) را ردیابی می کردند. این چیزها ماهواره‌های قدیمی، مراحل موشک استفاده شده و قطعاتی هستند که در برخوردها و انفجارهای مداری ایجاد می شوند.

با این حال، این اشیاء ردیابی شده فقط نوک کوه یخ هستند. اعتقاد بر این است که حدود یک میلیون قطعه بین ۰.۴ اینچ تا ۴ اینچ (۱ تا ۱۰ سانتی متر) با سرعت های بسیار زیاد به دور زمین می چرخند. بر اساس گزارش آژانس فضایی اروپا، تعداد تخمینی قطعاتی که در مدار قرار دارند و کوچکتر از ۰.۴ اینچ هستند، ۱۳۰ میلیون است. با این حال، آن‌ها به اندازه‌ای توان دارند که ماهواره‌های عامل را در صورت برخورد با آنها از بین ببرند یا به آنها آسیب جدی وارد کنند.

بزرگترین خطر ناشی از زباله‌ های فضایی، خسارتی است که می‌تواند به تجهیزات ارزشمند فضایی وارد کند.

این قطعات (زباله‌ها) همچنین برای افراد روی زمین خطرهایی دارند؛ زیرا اجسام واقع در مدارهای زیر ۶۰۰ کیلومتر به طور طبیعی در مدت چند سال به زمین سقوط می‌کنند. هر چند اکثر اجسام سقوط کننده از گرمای ناشی از ورود مجدد به جو زمین سالم نمی مانند، اما آن‌هایی که سالم می‌مانند اکثرا در اقیانوس‌ها یا مناطق عاری از جمعیت مانند سیبری سقوط می‌کنند.