به گزارش سایت دیده بان ایران؛ برخلاف آنچه همه مى پندارند جنگ ژوئن، جنگى ۶ روزه نبود بلکه جنگى ۱۲ ساعته بود. ژنرال موشه دایان وزیر دفاع اسرائیل پس از آنکه فرماندهى عملیات را برعهده گرفت مشاهده کرد که بر روى کاغذ احتمال پیروزى او بر اعراب چیزى در «حد صفر» است مگر آنکه ابتکار عمل را ظرف «نصف روز» از طرف مقابل بگیرد.

در این زمان در برابر ۱۰۰۰ تانک و ۳۵۰ هواپیماى اسرائیلى اعراب از ۲ هزار تانک، ۸۰۰ هواپیما و شبکه هاى پرقدرت پدافند سام ۲ برخوردار بودند. (در ویتنام پدافند سام مبدل به کابوسى بى پایان براى نیروى هوایى آمریکا شده بود).

هواپیماهاى دایان را در این زمان جتهاى میراژ ۳ و میستر فرانسوى تشکیل مى داد. وى براى آنکه بتواند نیروهاى هوایى اعراب را در اردن، مصر، سوریه و حتى عراق از کار بیندازد فرصت زیادى نداشت. بنابراین تصمیم گرفت تا مى تواند هواپیماهاى اعراب را بر روى زمین نابود کند و با تخریب باند فرودگاهها مانع برخاستن باقیمانده آنها علیه اسرائیل شود.

در ساعت 45/8 دقیقه صبح پنجم ژوئن دایان در حرکتى کم نظیر ۳۴۶ هواپیماى اسرائیلى را به صورت همزمان از فرودگاههاى اسرائیلى به پرواز درآورد. (تنها ۴ میراژ ۳ براى دفاع از تل آویو باقى ماندند) . هواپیماهاى مذکور با قطع کلیه ارتباطات رادارى و رادیویى خودسعى کردند در اختفاى کامل عمل کرده و با کج کردن راه خود (براى گمراه کردن رادارها) از مدیترانه چرخ زده و مستقیم از شمال مصر وارد خاک این کشورشدند. در این مرحله آنها ارتفاع خود را به کمتر از ۲۰ تا ۳۰ مترى زمین رساندند چرا که در این سطح دیگر از موشکهاى مهیب سام کارى ساخته نبود و رادارها نیز آنها را نمى گرفتند.

هواپیماهاى تحت فرمان دایان با ورود به دره نیل در ابتداى این رود عظیم فرودگاههاى مهم مصرى را به شدت بمباران کرده و صدها هواپیماى پارک شده بر روى باند را از بین بردند. بسیارى از میگهاى ۲۱ ، ۱۹ وتوپولوف هاى ۱۶ و ایلیوشین قبل از آنکه خلبانان مصرى بتوانند بر کابین پرواز مستقر شوند بر روى زمین از بین رفتند.

موج حملات اسرائیل حتى به فرودگاه جنوبى این کشور در «اقصر» نیز رسید مدافعان این فرودگاه که در ۶۰۰ کیلومترى جنوب سوئز قراردارد اصلاً گمان نمى بردند مورد حمله قرار گیرند (۱۵ سال بعد نیروى هوایى ایران درحمله به پایگاه اچ۳ در غرب عراق دشمن را کاملاً غافلگیر کرد و بسیارى به خطا فکر مى کردند که نقشه مذکور طراحى فرماندهان غیرایرانى است).

دایان در ظرف چند ساعت۳۰۰ هواپیماى مصرى، ۱۹ پایگاه ضد هوایى و دهها فرودگاه مصرى را نابود کرد و سپس امواج هواپیماهاى اسرائیلى با خیال راحت به سراغ سایر فرودگاههاى منطقه رفتند.

ظرف ۹۰ دقیقه مصر دیگر نیروى هوایى نداشت (ناصر براى ایجاد این نیرو ۱۰ سال زحمت کشیده بود).

در اردن و سوریه نیز ظرف ۶ ساعت فرودگاهى سالم باقى نماند و حتى اسرائیلیها فرودگاه هاى متروک را محض احتیاط نابود کردند. فرمانده نیروى هوایى اسرائیل صبح روز پنجم ژوئن پیامى بدین شرح به ستاد ارتش مخابره کرد : عملیات با موفقیت انجام شد. دستور مراجعت هواپیماها را دادم. وى در برابر ازدست دادن ۱۶ هواپیما، ۳۴۰ هواپیما را ازبین برده و به صدها هواپیماى عرب صدمه زده بود.

اکنون نوبت ژنرال اسحاق رابین بود تا با فرمان او نیروهاى زمینى به حرکت در آیند. اگرچه مصریها انتظار حمله نیروى زمینى اسرائیل را داشتند اما گمان نمى کردند این حمله از شمال صحراى سینا انجام شود. ژنرال تال اسرائیلى در ششم ژوئن حمله را با لشکرهاى زرهى خود آغازکرد و درکمتر از ۲۴ ساعت قواى مصرى مجبور به عقب نشینى شدند چرا که پشتیبانى هوایى اسرائیلیها از نیروهاى زمینى در دشت باز منطقه راهى را جز عقب نشینى براى مدافعان مصرى نمى گذاشت.

شرم الشیخ نیز بدون دفاع قابل ملاحظه اى سقوط کرد و در ۸ ژوئن کل شبه جزیره سینا به اشغال اسراییل درآمد. از آن طرف قواى اسرائیل به سرعت ارتفاعات جولان را تصرف کرده و نیروهاى سورى را تحت فشار شدید گذاشتند. سوریها ابتدا سعى کردند جلوى پیشروى اسرائیل را بگیرند اما مقاومت آنها بى نتیجه بود و آنها با واگذارى شهر قنیطره در ۹ ژوئن عملاً دمشق را که در ۱۰۰ کیلومترى منطقه جنگى واقع بود بدون حفاظ گذاشتند.

اسرائیل در جبهه اردن نیز با درهم کوبیدن مقاومت ناچیز آنها، ساحل غربى رود اردن و بیت المقدس را تصرف کرد. اسرائیل همزمان شهر بى دفاع امان (پایتخت اردن) را بمباران کرد.