به گزارش خبرنگار ایمنا، دریای خزر بزرگ‌ترین دریاچه دنیا است که در شمال ایران قرار دارد و کشورهای ایران، روسیه، جمهوری آذربایجان، جمهوری ترکمنستان و جمهوری قزاقستان این دریاچه را در برگرفته‌اند، اما کافی است چند قدم در ساحل این دریاچه قدم بزنیم تا با زباله‌ها و ماهی‌های مرده مواجه شویم؛ این در حالی است که دریای خزر طی سال‌های گذشته به مجموعه‌ای از آلودگی‌ها تبدیل شده که علاوه‌بر اکولوژی این دریاچه، سلامت انسان‌ها را نیز نشانه گرفته است.
افزایش غلظت آلاینده‌ها در دریای خزر
علی سلاجقه، رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست کشور با اشاره به شرایط نامطلوب دریای خزر اظهار کرد: در سال‌های اخیر جریان آب در دریای خزر کاهش یافته و غلظت آلاینده‌ها بیشتر شده است؛ لذا باید با همکاری کشورهای ساحلی این مجموعه را مدیریت کرد.
وی کنوانسیون حفاظت از محیط‌زیست دریای خزر موسوم به «کنوانسیون تهران» را میثاق مشترک پنج کشور ساحلی این دریا دانست و افزود: این کنوانسیون تا به حال دستاورد محسوسی نداشته است.
رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست کشور با اشاره به وقوع تغییرات اقلیمی در سراسر جهان و پیامدهای ناشی از آن، بروز طوفان‌های گرد و غبار را از مهم‌ترین این پیامدها دانست و تصریح کرد: لازم است در تراز بین‌المللی و با انعقاد تفاهم‌نامه این مشکل را مرتفع کرد.
وی با اشاره به برگزاری اجلاس منطقه‌ای وزرای محیط زیست به میزبانی ایران در ۲۱ تیرماه سال گذشته خاطرنشان کرد: پس از برگزاری موفقیت‌آمیز این اجلاس، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، بیست‌ویکم تیرماه را به عنوان روز بین‌المللی مقابله با گرد و غبار نامگذاری کرد.
سلاجقه خاطرنشان کرد: با تصویب قطعنامه‌ای در این مجمع، میزبانی کنفرانس بین‌المللی مقابله با گرد و غبار که هجدهم و نوزدهم شهریورماه امسال برگزار می‌شود به ایران سپرده شد؛ انتظار این است که این کنفرانس با حضور حداقل ۶۰ مقام عالیرتبه از کشورهای مختلف جهان برگزار شود.
دریای خزر طی سال‌های گذشته به مجموعه‌ای از آلودگی‌ها تبدیل شده است
دریای خزر طی سال‌های گذشته به مجموعه‌ای از آلودگی‌ها تبدیل شده که علاوه‌بر اکولوژی این دریاچه، سلامت انسان‌ها را نیز نشانه گرفته است. طی اوایل دهه ۸۰ شمسی پنج کشور حاشیه دریای خزر به‌منظور حفظ محیط‌زیست دریا به توافقی رسیدند که به «کنوانسیون تهران» معروف و هدف اصلی آن حفظ محیط زیست دریا اعلام شد.
این توافقنامه بیست‌ویکم مرداد سال ۱۳۸۲ لازم الاجرا و پس از آن این روز به نام «روز ملی دریای خزر» نامگذاری شد و از مهم‌ترین نکات و تمهیداتی که در این زمینه به آن شاره شده به این صورت است که، زباله‌های دپو شده برخی شهرهای حاشیه دریای خزر در ساحل این دریاچه و ورود شیرآبه آن‌ها به دریای خزر به یک بحران جدی تبدیل شده است، اما آلودگی‌های دریای خزر تنها به معضل زباله یا آلودگی‌های نفتی ختم نمی‌شود، بلکه فاضلاب بسیاری از شهرهای استان‌های شمالی کشور نیز وارد این دریاچه می‌شود.
معدود شهرهای استان‌های حاشیه دریای خزر دارای سیستم تصفیه‌خانه فاضلاب هستند و فاضلاب سایر شهرها وارد چاه‌های جذبی و منابع آب زیرزمینی و در نهایت دریای خزر می‌شود، یعنی هر نوع آلودگی از سموم کودهای شیمیایی گرفته تا پساب صنایع که وارد رودخانه‌ها می‌شود همه در نهایت به دریای خزر راه پیدا می‌کند.
در برخی شهرهای شمال کشور محل دفع زباله در ساحل دریای خزر قرار دارد و شیرآبه آن‌ها به‌صورت مستقیم وارد دریا می‌شود. تعداد محل‌های دفع زباله در این استان‌ها به اندازه تعداد شهرستان‌ها و گاهی به اندازه تعداد شهرها و روستاها است، یعنی هر شهری که در حاشیه دریای خزر قرار دارد برای خود یک محل دفع زباله جداگانه‌ای دارد؛ از این رو شهر کوچکی مانند سرخ‌رود که جزو شهرستان محمودآباد است، یک محل دفع زباله در کنار ساحل دریای خزر و محمودآباد نیز در یک متری ساحل دریا محل دفع جداگانه‌ای دارد، بابلسر و سایر شهرهای دیگر نیز به همین صورت محل‌های دفع زباله جداگانه‌ای در ساحل دریا و در نزدیکی رودخانه‌ها دارند.