به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از نیوزویک، پرتاب جرم یا توده تاجی (CME) «آدمخوار» از سوی خورشید، طوفان‌هایی ژئومغناطیسی در جو زمین ایجاد خواهد کرد. پرتاب توده تاجی «آدمخوار» زمانی است که یک پرتاب توده تاجی کوچکتر توسط یک پرتاب توده تاجی بزرگ‌تر و با سرعت بیشتر بلعیده و دو ستون پلاسمای خورشیدی با هم ترکیب شود.
در این مورد، پرتاب توده تاجی کندتر روز جمعه از خورشید بیرون زد و روز شنبه دومین پرتاب توده تاجی که سرعت بیشتری هم دارد به دنبال آن روان شد. مدل‌های مرکز پیش‌بینی هوای فضایی اداره ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده (NOAA) نشان می‌دهد که «CME» دوم، اولین مورد را می‌بلعد.
ترکیب این دو «CME» در ۱۸ ژوئیه به زمین برخورد کرد و احتمالا طوفان‌های ژئومغناطیسی G۱ یا G۲ ایجاد کرده که میدان‌های مغناطیسی اطراف زمین را تغییر می‌دهد و منجر به شفق‌های قطبی در عرض‌های جغرافیایی بالاتر و نوسانات جزئی شبکه برق می‌شود.
«CME»ها زمانی تشکیل می‌شوند که خطوط میدان مغناطیسی خورشید به طور ناگهانی مجددا همسو شوند و ستون‌های عظیمی از مواد خورشیدی را با سرعت‌های بسیار زیاد به فضا می‌فرستند.
مارتین کانرز، استاد علوم و فیزیک فضایی در دانشگاه آتاباسکای کانادا می‌گوید: «باد خورشیدی معمولا با سرعت ۳۰۰ تا ۷۰۰ [کیلومتر در ثانیه] با حداکثر ۱۰ ذره در سانتی‌متر مکعب می‌گذرد. همچنین یک میدان مغناطیسی بسیار کوچک در باد خورشیدی وجود دارد که بسیار کوچکتر از آن چیزی است که قطب‌نماها را در سطح زمین می‌چرخاند. هنگامی که «CME»ها با جو و میدان مغناطیسی زمین برخورد کنند، می‌توانند طوفان‌های ژئومغناطیسی ایجاد کنند.»
طوفان‌های ژئومغناطیسی قوی‌تر می‌توانند باعث خزیدن شفق‌های شمالی به سمت جنوب شوند و در آسمان ایالت‌هایی که معمولا آنها را نمی‌بینند، قابل مشاهده شوند. قوی‌ترین طوفان، G۵، می‌تواند منجر به ایجاد شفق‌های قطبی در بالای ایالت‌های جنوب فلوریدا و تگزاس شود.
طوفان‌های قوی‌تر انرژی بیشتری به الکترون‌های موجود در محیط مغناطیسی زمین یا مگنتوسفر ما می‌رسانند. این الکترون‌ها منبع نوری خواهند بود که در نورهای جنوبی - شمالی دیده می‌شود، چرا که در بالای جو به اکسیژن یا نیتروژن برخورد می‌کنند و باعث درخشش آنها می‌شوند. رنگ‌های مختلف شفق قطبی به دلیل آرام شدن الکترون‌ها و تغییر در سطوح مختلف اکسیژن (متداول‌ترین رنگ‌ها قرمز و سبز) و نیتروژن (قرمز تیره/آبی) است.
بیشتر بخوانید:
«CME»های آدمخوار مانند این مورد اخیر، به دلیل نیاز به هم‌ترازی مکانی و زمانی «CME»ها نادر هستند. خورشید چرخه‌های ۱۱ ساله فعالیت را طی می‌کند. پیش‌بینی می‌شود حداکثر فعالیت خورشیدی بعدی در سال ۲۰۲۵ رخ دهد، اما ممکن است حتی زودتر از حد انتظار مشاهده شود.