به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ سندروم لینچ یک بیماری ارثی است که خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ و دیگر سرطان‌ها را افزایش می‌دهد. دکتر ادواردو ویلار-سانچز از مرکز سرطان شناسی ام دی اندرسون در هیوستون، که دو پژوهش را در مورد واکسن‌های سرطان‌های مرتبط با بیماری لینچ با بودجه دولت مدیریت می‌کند، گفت به کارگیری آن‌ها برای آزمایش‌های واکسن سرطان بسیار آسان بوده است.
او گفت: "بیماران به شیوه‌ای تعجب برانگیز و مثبت از این موضوع استفاده می‌کنند. "
شرکت‌های داروسازی مدرنا و مرک به طور مشترک در حال توسعه واکسن ام. ار. ان. ای. شخصی سازی شده برای بیماران مبتلا به ملانوما و یک پژوهش گسترده که امسال آغاز خواهد شد، هستند. واکسن‌ها برای هر بیمار بر اساس جهش‌های متعدد در بافت سرطانی آن‌ها شخصی سازی می‌شوند. واکسنی که به این روش شخصی سازی شده است می‌تواند سیستم ایمنی بدن را برای جستجوی رد جهش سرطان و نابود کردن آن سلول‌ها آموزش دهد، اما ساخت چنین واکسن‌هایی پر هزینه خواهد بود.
دکتر پاتریک اوت از مؤسسه سرطان دانا-فاربر در بوستون گفت: "شما اساساً باید هر واکسنی را از ابتدا بسازید. اگر این واکسن شخصی سازی نشده بود، احتمالاً واکسن را می‌شد به بهای ناچیزی ساخت، درست مانند واکسن کووید. "
واکسن‌های در دست توسعه در مؤسسه یو دبیلیو مدیسن به گونه‌ای طراحی شده‌اند که، نه فقط برای یک بیمار، بلکه برای بسیاری از بیماران مورد استفاده قرار می‌گیرد. آزمایشاتی در مورد سرطان سینه اولیه و پیشرفته، سرطان ریه و سرطان تخمدان در حال انجام است. ما سال آینده ممکن است شاهد برخی از نتایج آن باشیم.
واکسن‌های سرطان  

کوین پاتس، دانشمند و محقق، که در موسسه واکسن یو دابیلیو مدیسن مشغول به کار است روی رشد سلول‌های سرطانی تخمدان که روی یک صفحه پلاستیکی رشد می‌کنند، کار می‌کند.
تاد پیپر، ۵۶ ساله، اهل حومه سیاتل، در آزمایش واکسنی برای کوچک کردن تومور‌های سرطان ریه شرکت کرده است. سرطان او به مغزش سرایت کرده، اما او امیدوار است آنقدر عمر کند که سال آینده دخترش از دانشکده پرستاری فارغ التحصیل شود.
پیپر درباره تصمیم خود برای داوطلب شدن در این آزمایش گفت: "من چیزی برای از دست دادن ندارم و همه چیز برای به دست آوردن است، چه برای خودم و چه برای افراد دیگر.
یکی از اولین کسانی که ۱۱ سال پیش در یک پژوهش ایمنی، واکسن سرطان تخمدان را دریافت کرد، جیمی کریس از جزیره مرسر بود. کریس که در سن ۳۴ سالگی به سرطان پیشرفته تخمدان مبتلا شد، فکر می‌کرد که در جوانی خواهد مرد و وصیت‌نامه‌ای تنظیم کرد و گردنبند مورد علاقه‌اش را به بهترین دوستش به ارث گذاشت. او اکنون ۵۰ ساله است و هیچ نشانه‌ای از سرطان ندارد و همچنان گردنبند را به گردن خودش می‌آویزد.
او مطمئناً نمی‌داند که آیا واکسن کمک کرده است یا خیر، و می‌گوید: "اما من هنوز زنده هستم و اینجام. "
پیشرفت بزرگ بعدی در درمان سرطان می‌تواند ساخت واکسن باشد.
پس از دهه‌ها موفقیت محدود، دانشمندان می‌گویند تحقیقات به نقطه عطفی رسیده است و بسیاری پیش‌بینی می‌کنند که واکسن‌های بیشتری در پنج سال آینده تولید شود.
این‌ها واکسن‌های سنتی نیستند که از بیماری جلوگیری می‌کنند، بلکه واکسن‌هایی برای کوچک کردن تومور‌ها و جلوگیری از عود سرطان هستند. اهداف این درمان‌های آزمایشی شامل سرطان سینه و ریه است که امسال برای ملانوم سرطان پوست و سرطان لوزالمعده دستاورد‌هایی گزارش شده است.
دکتر جیمز گولی، که به مدیریت یک مرکز در مؤسسه ملی سرطان کمک می‌کند که درمان‌های ایمنی از جمله واکسن‌های درمان سرطان را توسعه می‌دهد، گفت: "ما در حال کار کردن هستیم. اکنون باید کاری کنیم که این واکسن‌ها کارایی بهتری داشته باشند. "
دانشمندان بیش از هر زمان دیگری درک می‌کنند که چگونه سرطان از سیستم ایمنی بدن پنهان می‌شود. واکسن‌های سرطان، مانند سایر روش‌های ایمنی درمانی، سیستم ایمنی را برای یافتن و از بین بردن سلول‌های سرطانی تقویت می‌کنند؛ و برخی از واکسن‌های جدید از ام. آر. ان. ای. استفاده می‌کنند که برای سرطان ساخته شده بود، اما برای اولین بار برای واکسن‌های کووید – ۱۹ استفاده شد.
دکتر نورا دیسیس از مؤسسه واکسن سرطان یو دبیلیو مدیسن در سیاتل گفت: برای اینکه واکسن کارایی داشته باشد، باید به سلول‌های تی. سیستم ایمنی آموزش دهد تا سرطان را خطرناک تشخیص دهند. پس از این آموزش، سلول‌های تی. می‌توانند به هر نقطه از بدن سفر کنند تا خطر را شناسایی کنند.
او گفت: "اگر سلول تی. فعال شده را دیدید، این سلول تقریباً پا دارد و شما می‌توانید آن را در حال خزیدن در رگ خونی ببینید که به داخل بافت‌ها می‌رود. "
بیماران داوطلب برای این پژوهش بسیار مهم هستند.
کاتلین جید، ۵۰ ساله، در اواخر فوریه، درست چند هفته قبل از اینکه او و همسرش سیاتل را برای یک ماجراجویی به دور دنیا ترک کنند، فهمید که به سرطان سینه مبتلا شده است. او به جای اینکه با قایق ۴۶ فوتی خود، موسوم به شدوفکس از طریق دریاچه‌های بزرگ به سمت دریاچه سنت لارنس حرکت کند، روی تخت بیمارستان نشسته بود و منتظر سومین نوبت واکسن آزمایشی خود بود. او در حال دریافت واکسن است تا ببیند آیا این واکسن قبل از عمل جراحی تومور او را کوچک می‌کند یا خیر.
جید که او نیز تحت درمان استاندارد قرار دارد، گفت: "حتی اگر این شانس کمی باشد، من احساس کردم ارزشش را دارد. "
واکسن‌های سرطان
کاتلین جید منتظر دریافت سومین دوز واکسن آزمایشی سرطان سینه در مرکز پزشکی دانشگاه واشنگتن-مونتلیک، در سیاتل، در ۳۰ می ۲۰۲۳ است.
لیندسی واسون خبرنگار‌ای پی می‌گوید:
پیشرفت در زمینه واکسن‌های درمانی چالش برانگیز بوده است. اولین واکسن موسوم به پروونج در سال ۲۰۱۰ در آمریکا برای درمان سرطان پروستات پیشرفته تأیید شد. این نیاز به پردازش سلول‌های ایمنی خود بیمار در آزمایشگاه و بازگرداندن آن‌ها از طریق آی. وی. دارد. همچنین واکسن‌های درمانی برای سرطان زودرس مثانه و ملانوم پیشرفته وجود دارد.
فین یکی از اعضا این گروه تحقیقاتی گفت: "همه این آزمایش‌هایی که شکست خوردند به ما این امکان را دادند که چیز‌های زیادی یاد بگیریم. "
در نتیجه، او اکنون روی بیماران مبتلا به بیماری‌های قبلی تمرکز کرده است، زیرا واکسن‌های آزمایشی به بیماران پیشرفته‌تر کمک نمی‌کند. گروه او در حال برنامه ریزی یک مطالعه واکسن در زنان مبتلا به سرطان کم خطر و غیرتهاجمی سینه به نام کارسینوم مجرای شیری درجا است.
واکسن‌های بیشتری که از سرطان جلوگیری می‌کنند نیز ممکن است در راه باشند. واکسن‌های ده‌ها ساله هپاتیت بی. از سرطان کبد جلوگیری می‌کنند و واکسن‌های اچ. پی. وی؛ که در سال ۲۰۰۶ معرفی شدند، از سرطان دهانه رحم جلوگیری می‌کنند.
در فیلادلفیا، دکتر سوزان دامچک، مدیر مرکز باسر سنتر دپن مدیسن، ۲۸ فرد کاملا سالم را که جهش‌های بی. آر. سی. ای. داشتند برای یک تست واکسن مورد آزمایش قرار داد.
این جهش‌ها خطر ابتلا به سرطان سینه و تخمدان را افزایش می‌دهد. ایده این است که سلول‌های غیرطبیعی خیلی زود، قبل از ایجاد مشکل، از بین بروند. او این کار را به وجین کردن دوره‌ای یک باغ یا پاک کردن تخته وایتبرد تشبیه می‌کند.
برخی دیگر در حال ساخت واکسن‌هایی برای پیشگیری از سرطان در افراد مبتلا به ندول‌های پیش سرطانی ریه و سایر شرایط ارثی هستند که خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهند.
دکتر استیو لیپکین، متخصص ژنتیک پزشکی در مرکز پزشکی ویل کورنل نیویورک، که مدیریت یکی از پژوهش‌های موسسه ملی سرطان را بر عهده دارد، گفت: " این واکسن‌ها احتمالاً پیشرفت بزرگ بعدی در تلاش برای کاهش مرگ و میر ناشی از سرطان هستند. ما زندگی خود را وقف آن می‌کنیم. "