کسی که گمان کند برجام خارج از این چارچوب می‌تواند تصویب شود یا درکی از جایگاه رهبری نظام ندارد یا درکی از اهمیت برجام ندارد یا هر دو.
اگر قرار باشد که چنین کاری بدون اجازه تصویب شود، پس دیگر چه کاری برای دخالت سطح عالی سیاسی باقی می‌ماند؟ چرا مجلس اصولگرایان در ۲۰ دقیقه آن متن را تایید و شورای نگهبان مخالف روحانی هم فوری آن را مغایر با شرع و قانون اساسی ندانست؟ اگر پاسخ دهند، متوجه خواهند شد که تصویب برجام نه در گذشته و نه در حال خارج از چارچوب گفته شده نبوده است. البته مسائل فنی آن می‌تواند محل گفت‌وگو باشد ولی هیچ‌گاه نمی‌تواند نافی کلیت آن باشد.
موثقا شنیده‌ام که مسوولیت برجام به آقای رییسی تفویض شده است . پس مسوولیت برجام بنا بر تفویض اختیار با آقای رییسی است، چه امضا کند و چه امضا نکنند. حالا فرض کنید با ایشان نیست، پس بفرمایید با کیست؟
آنچه می‌دانم و می‌گویم این است که آقای رییس‌جمهور در برابر امضا کردن یا امضا نکردن خود مسوول است، چون قدرت این کار نزد اوست. اگر واقعا زیان امضای برجام را بیشتر از سود آن می‌داند، قطعا نباید امضا کند. ولی این تصمیم یک امر ایدئولوژیک نیست، بلکه یک مساله محاسباتی است که باید سود و زیان را در دو کفه ترازو بگذارد و تصمیم بگیرد و از این تصمیم خود دفاع کند. مسوولیت متناسب با قدرت است. فعلا قدرت امضا یا رد آن نزد آقای رییسی است، اگر این را نمی‌پذیرید، بحث دیگری است، ولی اگر می‌پذیرید، باید گفت که مسوولیت هم همانجاست.
نکته پایانی اینکه گرفتن تضمین برای رسیدن به توافقی پایدار، جملات خوبی است. ولی همه می‌دانند که تضمین اجرای یک توافق، قدرت طرفین است. ایران با قدرت خودش اجرای توافق را تضمین می‌کند. باید صریحا اعلام کند، اگر ایالات متحده از توافق کنار رفت چنین و چنان می‌کنم، چون مرجع داوری سیاسی در جهان جز شورای امنیت نداریم. نیازی به تکرار نیست که از هر گونه مقاومت در برابر زیاده‌خواهی و نقض عهد و... در برابر هر قدرت خارجی از جمله امریکا دفاع می‌کنیم، در عین حال می‌دانیم که این کار باید متناسب با قدرت مردم و جامعه ایران باشد و در نهایت سود آن بر هزینه‌هایش بچربد.