به گزارش ایلنا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، حامد وحدتی نسب (سرپرست هیئت باستان شناسی) گفت: غار قلعه کرد از زمره مهمترین محوطه‌های پارینه‌سنگی در ایران و خاورمیانه است که قبلا توسط باستان‌شناسان استان قزوین مورد شناسایی و مطالعۀ مقدماتی قرارگرفته بود. 

او افزود: نخستین و دومین فصل کاوش این محوطه در سالهای ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸ توسط هیئت مشترک ایران و فرانسه در حالی پایان پذیرفت که بیشتر زمان کاوش صرف خواناسازی گودال‌های ایجاد شده توسط حفاران غیرمجاز شد. 

این باستان‌شناس مهمترین دستاورد فصل دوم کاوش غار قلعه کرد را کشف دندان کودک انسان نئاندرتال با قدمت ۱۵۵ هزار سال پیش اعلام کرد که هم اکنون در موزۀ قزوین برای بازدید عموم قرار دارد و تصریح‌کرد: وقفه‌ای سه‌ساله در کاوش به خاطر وقوع کرونا، این فرصت را به پژوهشگران داد تا مطالعات سن‌سنجی مطلق را با روش‌های متنوعی انجام دهند. 

وحدتی‌نسب گفت: به دلیل قدمت بالای مواد فرهنگی غار قلعه کرد، انجام سن‌سنجی به روش معمول کربن ۱۴ که تنها تا گسترۀ ۴۵۰۰۰ سال امکان‌پذیر است، در این غار ممکن نبود از همین روی از دو روش تشدید چرخش الکترون (ESR) و اورانیوم/توریم استفاده شد. 

سرپرست هیئت باستان‌شناسی اظهارکرد: نتایج مقدماتی حاکی از سنی فراتر از ۴۰۰ هزار سال برای نهشته‌های فرهنگی این محوطه است که این سن، غار قلعه کرد را مبدل به قدیمی‌ترین سکونتگاه بشر در ایران کرده است. 

او با بیان اینکه سن یادشده در کنار دست‌افزارهای سنگی به دست آمده از این غار، حاکی از اینست که غار قلعه کرد، پیش از انسان نئاندرتال نیز محل سکونت گونه‌های دیگر انسانی همچون انسان هایدلبرگ و یا احتمالا نوعی از انسان راست قامت بوده گفت: تاکنون دو نوع اسب پیش از تاریخی منقرض شده، گوزن، خرس قهوه‌ای و کرگدن در بقایای جانوری به دست آمده از این محوطه شناسایی شده است. 

وحدتی‌نسب در پایان با اشاره به اینکه بودجۀ کاوش‌های یادشده توسط ادارۀ کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان قزوین فراهم شده است گفت: سه فصل کاوش در غار قلعه کرد به روشنی حاکی از این امر است که این محوطه حداقل نیازمند ۱۰ سال کاوش مستمر است.