محمدجعفر یاحقی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، ضمن تسلیت و ابراز تاسف درگذشت هوشنگ ابتهاج، از قله‌های ادب معاصر عنوان کرد: درگذشت سایه که در شعرسرایی بی‌نظیر بود، ضایعه‌ای برای ادبیات معاصر است.
این پژوهشگر با بیان اینکه ابتهاج در دو وجه شعر کلاسیک و نیمایی دارای جایگاهی خاص بود، افزود: آنچه شعر ابتهاج را متمایز می‌کند زبان خاص وی است و در شعر سایه شاهد خلق تصاویر و اندیشه‌های ناب هستیم. کلمات در غرل سایه مانند آب روان و جاری هستند و به دل می‌نشینند.
وی تصریح کرد: شهرت سایه بیشتر به دلیل غزل‌هایش بود و توانست این قالب ادبی را به پایه بلندی برساند. آنچه غزل سایه را ممتاز کرده نجابت و روانی خاص آن است که با تمام لطافت و حس شاعرانگی تصویرگر عشق زمینی ولی زلال شاعرش است. در عرصه شعر نیمایی با اینکه خوش درخشید ولی نتوانست به پای امثال نیما و شاملو برسد.
نویسنده کتاب جویبار لحظه‌ها (در بررسی ادبیات معاصر) معتقد است، ابتهاج در کهنسالی نیز به زیبایی دوران جوانی خود شعر عاشقانه می‌سرود و هیچ‌گاه ایستایی و سکون را تجربه نکرد.
این پژوهشگر ادبی با بیان اینکه ابتهاج در غزل‌سرایی دارای سبک شخصی و بدیع بود، افزود: غزل وی بی‌همتا نیست ولی تشخص دارد. همچنین وجه دیگر توفیق ادبی وی مربوط به حضورش در فضای موسیقی و ترانه بود که تعدادی از اشعارش به تصنیف‌های زیبا تبدیل و توسط خوانندگان اجرا و ماندگار شد.
یاحقی در پایان گفت: ابتهاج در غزل‌سرایی ادامه دهنده مسیر حافظ بود و چون او به شناختی عظیم از جهان رسید گرچه کسی نمی‌تواند در ماندگاری و شهرت به پای حافظ برسد. وی بسیار علاقه‌مند و آشنا با غزل حافظ بود و کتاب «دیوان حافظ به سعی سایه» یکی از کامل‌ترین و بهترین تصحیح‌های دیوان اشعار حافظ به شمار می‌رود که توسط هوشنگ ابتهاج تدوین شده است.
این پژوهشگر با بیان اینکه ابتهاج در دو وجه شعر کلاسیک و نیمایی دارای جایگاهی خاص بود، افزود: آنچه شعر ابتهاج را متمایز می‌کند زبان خاص وی است و در شعر سایه شاهد خلق تصاویر و اندیشه‌های ناب هستیم. کلمات در غرل سایه مانند آب روان و جاری هستند و به دل می‌نشینند.
وی تصریح کرد: شهرت سایه بیشتر به دلیل غزل‌هایش بود و توانست این قالب ادبی را به پایه بلندی برساند. آنچه غزل سایه را ممتاز کرده نجابت و روانی خاص آن است که با تمام لطافت و حس شاعرانگی تصویرگر عشق زمینی ولی زلال شاعرش است. در عرصه شعر نیمایی با اینکه خوش درخشید ولی نتوانست به پای امثال نیما و شاملو برسد.
نویسنده کتاب جویبار لحظه‌ها (در بررسی ادبیات معاصر) معتقد است، ابتهاج در کهنسالی نیز به زیبایی دوران جوانی خود شعر عاشقانه می‌سرود و هیچ‌گاه ایستایی و سکون را تجربه نکرد.
این پژوهشگر ادبی با بیان اینکه ابتهاج در غزل‌سرایی دارای سبک شخصی و بدیع بود، افزود: غزل وی بی‌همتا نیست ولی تشخص دارد. همچنین وجه دیگر توفیق ادبی وی مربوط به حضورش در فضای موسیقی و ترانه بود که تعدادی از اشعارش به تصنیف‌های زیبا تبدیل و توسط خوانندگان اجرا و ماندگار شد.
یاحقی در پایان گفت: ابتهاج در غزل‌سرایی ادامه دهنده مسیر حافظ بود و چون او به شناختی عظیم از جهان رسید گرچه کسی نمی‌تواند در ماندگاری و شهرت به پای حافظ برسد. وی بسیار علاقه‌مند و آشنا با غزل حافظ بود و کتاب «دیوان حافظ به سعی سایه» یکی از کامل‌ترین و بهترین تصحیح‌های دیوان اشعار حافظ به شمار می‌رود که توسط هوشنگ ابتهاج تدوین شده است.