طی سال های گذشته، توسعه اشکال مختلف ایمنی درمانی به فعال شدن سیستم ایمنی در برابر تومورها کمک کرده است. استفاده از مهار کننده های وارسی سیستم ایمنی بدن تمرکز تحقیقات سرطان را از تومور به قدرت واکنش میزبان تغییر داده است.

به گزارش سیناپرس، ایمنی درمانی یا مهار کننده های وارسی سیستم ایمنی بدن  یکی از روش های درمان نوین سرطان محسوب شده و نتایج بررسی این روش درمانی بسیار نوید بخش محسوب می شود.

با این حال، مهار کننده های وارسی سیستم ایمنی بدن  در بسیاری از افراد عمل نکرده و تنها ۲۰ درصد از بیماران مبتلا به شایع ترین تومورهای سرطانی مانند تومورهای سینه، ریه و سر و گردن به مهار کننده های وارسی سیستم ایمنی بدن  واکنش نشان می دهند. این مساله در حالی است که هدف قرار دادن سیستم های سرکوب کننده ایمنی می تواند مزایای درمانی انواع سرطان را بهبود بخشد.

در بافت‌های طبیعی، مکانیسم‌ های بازدارنده عملکردی تنظیم‌ کننده، نقش مهمی در تحمیل قابلیت خود محافظتی در برابر فعال ‌سازی بیش از حد سیستم ایمنی و خودایمنی دارند. بنابراین تکنیک هایی که یک درمان مبتنی بر ایمونوژن تولید می کند، معمولا فاقد عوارض جانبی قابل توجه بوده و در توسعه درمان های سرطان بسیار مهم هستند.

به همین دلیل تیمی از پژوهشگران طی مطالعات جدید خود، نانو ذره ای منحصر به فرد ساخته اند که می تواند برای درمان تومورهای جامد به روشی جدید استفاده شود. سرطان های سینه، سر و گردن همگی دارای تومورهای جامد هستند. 
به باور پژوهشگران، احتمال درمان بیماری به کمک این روش در سرطان های  بدخیم که با رویکرد ضد سرطانی درمان می شوند، بالاتر است.

به گزارش سیناپرس، هدف این تیم پژوهشی، ایجاد یک روش درمانی ترکیبی بود که مرگ سلولی ایمونوژنیک ناشی از سرطان را تسریع می ‌کند، باید توجه داشت که درمان های مرسوم سرطان می تواند یک سیستم سرکوب کننده ایمنی غنی شده با آدنوزین ایجاد کند.

این سیستم علیرغم توانایی آن در آسیب رساندن به سلول های سرطانی، معمولا منجر به مقاومت یا عود تومور می شود. در این میان تغییر در تعادل تعادل سیستم ایمنی به سمت مهار کننده های وارسی سیستم ایمنی بدن  برای راه اندازی و حفظ پاسخ در برابر تومورها حیاتی است.

این سطوح مهار کننده های وارسی سیستم ایمنی بدن  به سرعت توسط مجموعه ای از آنزیم های بیان شده در سلول سرطانی به آدنوزین تخریب می شود. وجود آدنوزین در محیط سرطانی می تواند منجر به پاسخ درمانی ضعیف شود. در نتیجه کیفیت فیزیکوشیمیایی ضعیف، مواد شیمیایی مانند ARL67156 نمی توانند وارد تومورهای جامد شوند. به گزارش سیناپرس، با کمک این روش جدید اما ساختار نانوذرات امکان اتصال و آزادسازی انتخابی ماده شیمیایی در تومورهای سرطانی را پیدا کرده و ضمن نابودی سلول های سرطانی، امکان عود و بازگشت بیماری به میزان قابل توجهی کم می شود.
نانوذرات موسوم به ARL67156، یک مهارکننده آنزیمی را که از تجزیه سلول های محیط به آدنوزین جلوگیری می کند، به وجود آورده و پژوهشگران برای بررسی دقیق تر این دارو، چندین مدل سرطانی را در موش ها بررسی کردند.

به گزارش سیناپرس، نتایج به دست آمده نشان داد این نانوذرات به طور قابل توجهی رشد سرطان را کند کرد و به بیماران اجازه داد طولانی‌تر زندگی کنند. محققان همچنین نحوه تعامل این ذره با یک آنتی بادی را بررسی کردند که یک درمان معمولی است ولی ترکیب این دو روش نشان داد که تاثیر آن روی سلول های سرطانی بسیار زیاد است.

در نهایت، دانشمندان این دارو را در یک مدل سه بعدی آزمایشگاهی روی بیماران مبتلا به سرطان بدخیم کولون و پستان آزمایش کردند که نتایج نشان دهنده کنترل تومور توسط پاسخ ایمنی ضد سرطانی بود.

این یافته ها نشان می دهد که نانوذرات درمانی می تواند تومورهای انسانی را درمان کرده و همچنین می تواند کارایی درمان های موجود را بهبود بخشد.به گزارش سیناپرس،  شرح کامل این مطالعات در آخرین شماره مجله تخصصی  Science Translational Medicine منتشر شده است.

مترجم: مولود یوسفی