همشهری آنلاین _ مریم باقرپور: این هواپیما یک هواپیمای روسی با خلبان روس‌تبار بود که به‌صورت قطعات مجزا به تهران منتقل شد و با مونتاژ آن، امکان پرواز نخستین هواپیما بر فراز تهران فراهم شد. در تهران آن زمان به هیچ‌وجه خبری از برج‌های بلندبالا نبود. به همین دلیل این هواپیما در ارتفاع بسیار کمی پرواز می‌کرد و به خوبی دیده می‌شد.
پس از این ماجرا و به دنبال افزایش استفاده از هواپیما در جنگ جهانی دوم، صنعت هواپیمایی در سراسر جهان پیشرفت چشمگیری یافت. در بهمن‌ماه سال ۱۳۰۴، نخستین شرکت هواپیمایی در ایران به وجود آمد. ۲۲ سال پس از این ماجرا، ایران گامی بزرگ‌تر به سمت صنعت هوایی کشور برداشت و با تأسیس باشگاه خلبانی و وارد کردن ۲۰ هواپیما، سرانجام در سال ۱۳۱۷ فرودگاه بین‌المللی «مهرآباد» کنونی تأسیس شد.
اما فعالیت ایران در صنعت هوایی متوقف نشد و در سال ۱۳۲۵ تعدادی از خلبان‌های نیروی هوایی آمریکا به ایران آمدند و در نتیجه نیروی هوایی ایران توانست در سال ۱۳۲۸ در مهرآباد شروع به پرواز کند. در سال تأسیس فرودگاه مهرآباد، هیچ‌کدام از کشورهای حوزه خاورمیانه به جز ایران چنین فرودگاه بزرگی نداشتند. حرکت رو به جلو دیگری که صورت گرفت، عضویت ایران در سازمان «ایکائو» بود که سبب رشد و پیشرفت بیشتر ایران در صنعت هوایی (مسافری و باری) کشور شد و فرودگاه مهرآباد بزرگ‌ترین و مهم‌ترین فرودگاه کشور به‌شمار می‌رفت.