اعتمادآنلاین: فرد هگن، روانپزشک نروژی می‌گوید، در بدترین سناریو این ریسک وجود دارد که جو بایدن 77 ساله، نامزد ریاست جمهوری پیشتاز حزب دموکرات آمریکا و معاون رئیس جمهور سابق این کشور، به حدی دچار زوال عقل شود که نتواند حتی جملات را به شکلی معنادار و یا به صورت کامل ادا کند و یا حتی نتواند فعالیت‌های مربوط به زندگی روزمره خود را انجام دهد.
هگن در مطلبی در نشریه Nettavisen نوشته است، بایدن در ابتدای کمپینش برای تبدیل شدن به نامزد ریاست جمهوری دموکراتها علایمی جزئی از «فراموشی، بدرفتاری، سردرگمی، گاف دادن و رفتار تهاجمی» را نشان داد در حالی که اخیرا این علایم وی با سرعتی چشمگیر در حال بدتر شدن هستند.
هگن در این مطلبش با تیتر «چرا دموکراتها از نامزدی فردی که احتمالا زوال عقل دارد حمایت می‌کنند؟» به این موضوع اشاره کرد که تلاش‌هایی صورت می‌گیرد تا ضعفهای بایدن را در مقابل رسانه‌ها و انظار عمومی پنهان کنند.
هنگامی که او در مقابل انظار عمومی ظاهر می‌شود سخنرانی‌اش نهایتا 10 دقیقه به طول می‌انجامد. همچنین او برای ایراد سخنرانی یا از طریق هدفون دستور العمل دریافت می‌کند و یا متن سخنرانی را از روی صفحه تله پرامپتر (اتوکیو) می‌خواند. همچنین هیچ کسی از مطبوعات نیز اجازه سوال کردن از او را ندارد.
به گفته این روانپزشک، بایدن چند بار در حین مناظره با ضعف در تمرکز، تنزل حافظه و متوقف شدن ناگهانی افکارش مواجه شده است.
هگن ادامه داد: البته ممکن است من همچنان قضاوتی اشتباه درباره او داشته باشم اما او در مقابل چشمان من ظاهر کسی را دارد که هم اکنون بسیار دچار زوال عقل شده است. در عین حال هنوز زمان زیادی تا برگزاری انتخابات ریاست جمهوری آمریکا مانده است. چه می شود اگر در طی دو تا سه ماه آینده وضعیت بایدن بدتر و بدتر شود؟
هگن عنوان کرد: این صحبت‌ها از جانب فردی مثل من قرار نیست نقش پروپاگاندای ترس آفرین داشته باشند. هر کسی که تجربه سر و کار پیدا کردن با افراد مبتلا به زوال عقل را داشته، می‌داند که وخامت حال در این افراد می‌تواند سریعا اتفاق بیفتد و یک جریان دراماتیک داشته باشد.
او نسبت به خطرات بالقوه تعیین یک فرد مبتلا به زوال عقل به عنوان نامزد ریاست جمهوری هشدار داد.
هگن نوشت: این مرد کسی است که دموکراتها و دیگر حامیان جهانی سازی در دنیا به او اعتماد دارند. او قرار است در کاخ سفید بنشیند در حالی که انگشتش روی دکمه هسته‌ای است. ما دیگر درباره سیاست‌های منطقی صحبت نمی کنیم بلکه داریم درباره جنونی که وارد یک سیستم می‌شود صحبت می‌کنیم.