شناسهٔ خبر: 22912233 - سرویس فرهنگی
منبع: خرداد | لینک خبر

چه شده که یا باید بله قربان‌گو باشی یا خس‌وخاشاک می‌شوی

صاحب‌خبر -
خرداد: قاسم میرزایی نیکو گفت: در شرایطی هستیم که هرکسی نقد کند مبدل به دشمن می شود.
 
به گزارش خرداد از ایسنا قاسم میرزایی نیکو که به مناسبت روز دانشجو در دانشگاه هنر تهران حضور یافته بود، با طرح این پرسش که به کجا رسیده‌ایم که وقتی اسم میرحسین موسوی یا سیدمحمد خاتمی برده می شود خوشحال می‌شویم و دست می‌زنیم؟
 
نماینده مردم دماوند در مجلس ادامه داد: به واقع به کجا رسیده ‌ایم که حال و روزمان این چنین شده است؟ امیدوارم روزی برسد که حق‌گویی و حق‌خواهی از این وضعیت خارج شود و مردم از استثمار، استکبار و استحمار رهایی یابند.
 
این عضو کمیسیون شوراها و امور داخلی مجلس ادامه داد: بچه های دهه ۷۰، ۸۰، بچه های مَجاز و نه حقیقت هستند. این نسل اگرچه اطلاعات کمی نسبت به تاریخچه انقلاب دارد اما بسیار باهوش و بسیار صادق است و در ضمن گول رنگ، ریش و سجاده را نمی‌خورد. این نسل، نسل تلفیق سنت، مدرنیسم و پسامدرنیسم است که در موسیقی سنتی همایون شجریان، در موسیقی پاپ گروه پالت، در معماری میرحسین موسوی و در مجسمه سازی زهرا رهنورد را به همگان معرفی کرده است.
 
میرزایی نیکو با تبیین واژه «اصلاحات» گفت: اصلاحات فقط گفت‌وگو نمی‌کند بلکه گفتمان‌سازی دارد اما متاسفانه در شرایطی قرار گرفته ایم که هر کس نقدی می‌کند مبدل به دشمن می شود.
 
وی مدعی شد: در چنین شرایطی شهردارش ۳۰ هزار میلیارد تومان بدهی بر جا می‌گذارد با ۶۷ هزار کارمند شهرداری. در چنین فضایی به جای کارآفرینی، آرزویت می‌شود استخدام، بیمه شدن و بازنشستگی و دریافت پول بلیت برای رفتن به دانشگاه. در چنین فضایی اگر کارت به دارو، درمان و دادگاه برسد دیگر واویلاست.
 
نماینده مردم دماوند در مجلس ابراز عقیده کرد: به راستی چه شده که باید سرت جلوی مسوولانی که وظیفه دارند به وظایفش عمل کند خم شود و بله‌قربان‌گو شوی، در غیر این صورت تبدیل به مشتی خس و خاشاک شده و حتما در حصر قرار می‌گیری.
 
میرزایی نیکو در عین حال خاطرنشان کرد: مکتب و منطق حسین (ع) این بود که اگر دین ندارید، آزاده باشید. در چنین مکتبی ملاک برتری، تقواست. تقوا هم مسجد و نماز نیست، تقوا یعنی پرهیزکاری و ترسیدن از عواقب امور و ترسیدن از نفس عماره.
 
وی خطاب به دانشجویان تاکید کرد: اجازه ندهید که این حق مسلم یعنی روشنگری خاموش شود یا به فراموشی سپرده شود. ناراحت شدن از یک حقیقت بهتر از تسکین یافتن با یک دروغ است.