نشر «حکمت کلمه» به‌تازگی، نمایشنامه‌ای را با عنوان «کنترباس» روانه بازار نشر کرده است. نکته جالب درباره نگارنده این کتاب، دقت در بکارگیری تعابیر و اصطلاحات ویژه موسیقی ارکسترال است که در نگاه نخست هر خواننده‌ای را به این فکر فرو خواهد برد که نویسنده خود در این زمینه تخصص و تبحر دارد. همراهی‌ها و مقایسه‌های سازهای مختلف موسیقی ارکسترال از یک‌سو و ایجاد ارتباط جذاب و زیرکانه بین نوازنده هر ساز با آلت موسیقایی‌اش از سوی دیگر بخشی از زیبایی‌های این کتاب به شمار می‌رود. هرچند عنوان «کنترباس» برای این کتاب که از سوی نشر حکمت کلمه منتشر شده است، احتمالا این تعبیر را به ذهن آورد که این اثر را فقط باید موزیسین‌ها بخوانند اما هر خواننده‌ای (هر چند بدون اطلاع از ادوات و روابط رایج بین نوازندگان و سیستم ارکسترهای موسیقی غربی) می‌تواند از خواندن آن لذت ببرد. در «کنترباس» نوازنده همین ساز در ارکستر ملی آلمان، کنترباسش را  وسیله‌ای برای انتقام از مادرش می‌داند و دلیل گرایش به این وسیله را علاقه‌مندی مادرش به سازهای ظریف و ملودیکال معرفی می‌کند. او در آخر، لب به شکوه می‌گشاید و از بی‌توجهی عمومی به سازش، چه در سطح جامعه و چه در سطح مدیریتی ارکستر سخن می‌گوید.
«پاتریک زوسکیند» در بخشی از تک‌گویی‌های این نمایشنامه از زبان نوازنده کنترباس می‌نویسد: «کنترباس تنها سازی است که هر قدر بیشتر از آن فاصله بگیرید، صدایش بهتر به گوش می‌رسد و این برای خودش مشکلی شده است. ملاحظه بفرمایید، من دیوارها، سقف‌ها و کف زمین خانه‌ام را با ورقه‌های صداگیر پوشانده‌ام. درهای دولایه‌ای تو پر و بی‌درزند. پنجره‌ها، شیشه دوتکه مخصوص دارند با قاب عایق‌کاری شده، کلی هم هزینه برده است. در عوض بیش از 95‌درصد صدا را می‌گیرند. اصلا تا این لحظه صدایی از بیرون شنیده‌اید. من وسط شهر زندگی می‌کنم. باور نمی‌کنید؟...» حسین منصوری، فرزندخوانده فروغ فرخزاد مترجم این کتاب است. او از‌ سال 1977 ساکن مونیخ آلمان شده و آثار و اشعار ایرانی را به آلمانی و کتاب نویسندگان آلمانی را به فارسی ترجمه می‌کند. نمایشنامه «کنترباس» نوشته «پاتریک زوسکیند» و با ترجمه «حسین منصوری» در 72صفحه و با شمارگان یک‌هزار برای نخستین‌بار در‌ سال 1395 از سوی نشر «حکمت کلمه»، روانه بازار کتاب شده است.