صاحب‌خبر - - قسمت دوم - در قسمت قبل حجت الاسلام سیدجعفر حق شناس به بحث حجاب صحیح و وزین برای زن مسلمان پرداخت و موضوع اینکه اساساً ما چه نیازی به حجاب در جامعه داریم را تبیین کرد و در ادامه می خوانیم: * در جامعه دیدگاه هایی وجود دارد که حجاب را تبعیض بین زن و مرد و محدودیتی برای فعالیتهای اجتماعی زن می بینند، آیا با این دیدگاه موافق هستید؟ اینکه حجاب نوعی مصونیت برای زن است نه محدودیت را چگونه تبیین می کنید؟ اگر بر اساس منطق عقلایی حجاب را برای جامعه به عنوان یک ضرورت پذیرفتیم، قطعا باید از آن دفاع کرده، ملتزم به آن شویم و محدودیتهایش را هم بپذیریم. کسانی که می گویند حجاب محدودیت نیست یعنی حجاب مانع فعالیت نیست والا پوشش برای مردها هم نوعی محدودیت است. سراسر زندگی بشر پر از محدودیتها و قیودی است که او را احاطه کرده است و پوشش هم یکی از محدودیتهای مثبت است. نمونه های فراوانی از محدودیتهای مثبت در زندگی بشر وجود دارد مانند اینکه گفته می شود از مواد غذایی غیر استاندارد استفاده نکنید یا فردی که چربی خون بالا دارد از مواد غذایی چرب استفاده نکند. بنابراین طبیعی است که خانم در هوای گرم تابستان بخواهد لباس بپوشد یک نوع محدودیت است اما محدودیت مثبت است مثل کسی که از غذاهای شیرین به خاطر سلامتی خودش دست می کشد.انقلاب اسلامی تجربه جدیدی در دنیا بود که نشان داد یک زن می تواند حجاب صحیح و مثبتی داشته باشد اما در خیلی از عرصه های اجتماعی، علمی، تبلیغ دین، فرهنگ و هنر هم موثر باشد بنابراین حجاب را یک ضابطه مثبت و مفید برای انسان مسلمان و جامعه اسلامی می دانیم. ما ضوابط عقلایی جامعه را به راحتی می پذیریم، اگر این مساله روشن شده باشد که بی بند و باری در جامعه و برهنگی به روح جامعه آسیبهای فراوانی می زند، براحتی پوشش را می پذیریم. لذا حجاب را نوعی محدودیت مثبت می نامیم که خودمان باید به استقبال آن برویم و اگر کسانی نمی فهمند باید آگاه بشوند که به نفع خودشان است. البته گاهی اوقات ممکن است کسی بگوید من دوست دارم آنگونه که می خواهم در جامعه ظاهر شوم که اینجا بحث مصلحت اجتماعی مطرح می شود لذا اگر کسی بخواهد در زندگی اجتماعی برهنگی را در پیش بگیرد، غیر از اینکه خودش آسیب می بیند، به دیگران آسیب می زند مانند سایر قواعد و ضوابط اجتماعی از قبیل بهداشت، ساختمان سازی و… که اگر کسی نخواهد رعایت کند چون دیگران آسیب می بینند، به او اجازه نمی دهند. با چه منطقی برخی مطرح می کنند که پوشش امر شخصی است؟ پوشش از این حیث که جنس و رنگ لباس انسان چگونه باشد، شخصی است اما اصل پوشیده بودن و عدم برهنگی قطعا از حقوق جامعه است ومسأله اجتماعی است نه شخصی .به همین دلیل کسی حق ندارد هرنوع پوششی را انتخاب کند ولو عوارض نامطلوبی در جامعه به بار آورد. * حد و مرز پوشش چیست؟ اصل پوشیده بودن و نفی بی بند و باری جنسی تقریبا مساله پذیرفته شده ایست و همه آن را قبول دارند اما در حد و مرز آن با هم اختلاف دارند. حد و مرز پوشیدگی زنان و مردان در هر جامعه ای را باید مطابق عقاید و عرف آن جامعه طراحی کرد لذا مطابق با عقاید دینی و ضوابط جامعه باید چارچوبی برای پوشش زن و مرد بگذاریم و آن را اجرا نماییم. اینکه برخی مساله آزادی در پوشش را مطرح می کنند، آیا در مسائل دیگر اجتماعی هم می گویند آزادی باشد؟ هرجای دنیا که مساله پوشش را رها گذاشتند تا آخرین حد آن رفتند و لذا آزادگذاشتن پوشش به برداشتن روسری متوقف نخواهد شد بعدها کم کم انگیزه برای مراحل بعدی ایجاد می شود تااینکه به مرز برهنگی می رسیم.لذا عرف و شرع و قانون ما حد مناسبی از پوشش را اقتضا می کند و این حد مناسب چیزی است که در قانون و شرع ما مشخص شده و نباید بگذاریم کسی از آن عبور کند. * اشاره کردید که پوشش امر مشترک بین زن و مرد است، آیا نوع و رنگ خاصی از پوشش مدنظر اسلام هست یا اینکه معیار حجاب داشتن پوشش شرعی است و اصراری بر رنگ خاص نیست؟ از نظر اسلام رفتار و حرکات زن و مرد نباید زمینه ساز تحریک جنسی طرف مقابل باشد. اگر نوع و رنگ پوشش زن در محیطی متناسب با عرف آنجا به گونه ای است که جلب توجه می کند، باید از آن اجتناب شود ولی گاهی اوقات در جامعه ای، خیلی از رنگها عادی شده و مطابق عرف آنجاست و منعی ندارد لذا رنگ پوشش، فی نفسه هیچ منعی ندارد مگراینکه موجب تحریک نامحرم و جلب نظر او شود. در جامعه امروز ما هیچ منعی بابت رنگها نداریم اما برخی لباسها به لحاظ رنگ و طراحی به گونه ای است که کاملا موجب جلب توجه می شود که بهتر است از آن اجتناب شود. در دستورات دینی ما آنچه که مهم است، پوشش و حجاب است . در بسیاری مواقع می بینیم لباسهایی که رنگهای تند دارند همراه با خودنمایی و بدحجابی است که موجب مفسده می شود در حالی که گاه خانمی لباس رنگی هم پوشیده اما حجاب و برخورد اوکاملا عاری از خودنمایی و تحریک نامحرم است. ادامه دارد...∎​