نشست خبری اخیر فدراسیون زورخانه‌ای و پهلوانی که به بهانه اعلام برنامه‌های آسیایی برگزار شد، بیش از آنکه محلی برای پاسخگویی به چالش‌های اصلی این رشته باشد، به صحنه‌ای برای تبلیغ شخصی محمودرضا امیاری، سرپرست موقت فدراسیون، تبدیل شد؛ مدیری که سابقه طولانی در «سرپرستی» دارد، اما هیچ‌گاه نتوانسته کارنامه‌ای قابل دفاع از خود بر جای بگذارد.
محمودرضا امیاری که از خردادماه ۱۴۰۴ به عنوان سرپرست فدراسیون زورخانه‌ای منصوب شده، در نشست خبری اخیر خود از برگزاری مسابقات آسیایی با حضور ۲۲ کشور سخن گفت و بر حمایت وزارت ورزش و استقبال خانواده‌ها از این رشته تأکید کرد. با این حال، آنچه در عمل رخ داد، بیش از هر چیز به نمایش شخصی سرپرست شباهت داشت تا ارائه برنامه‌ای عملی برای حل بحران‌های واقعی فدراسیون!
یکی از مهم‌ترین حاشیه‌های نشست، دعوت گزینشی از رسانه‌ها و محدود کردن فضای پرسش‌های انتقادی بود؛ اقدامی که شائبه‌ی مدیریت انحصاری و ضعف شفافیت در فدراسیون را بیش از پیش تقویت می‌کند. در حالی که انتظار می‌رفت سرپرست فدراسیون پاسخگوی مسائل روز باشد، فضای نشست بیشتر به سمت تبلیغات فردی و طرح شعار‌های کلیشه‌ای پیش رفت.
موضوع دیگر، بحران زورخانه‌های تاریخی کشور است که یکی پس از دیگری تغییر کاربری می‌دهند. با وجود اهمیت این میراث فرهنگی، فدراسیون عملاً از مسئولیت خود شانه خالی کرده و مشکل را به گردن عوامل بیرونی انداخته است؛ وضعیتی که پرسش‌های جدی درباره کارآمدی مدیریت فعلی ایجاد می‌کند.
امیاری، اما تنها در این فدراسیون حضور نداشته است. او طی سال‌های اخیر هم‌زمان یا متوالی به‌عنوان سرپرست اداره کل ورزش سیستان و بلوچستان، سرپرست فدراسیون چوگان، سرپرست فدراسیون شطرنج و اکنون سرپرست فدراسیون زورخانه‌ای منصوب شده است. تکرار این سرپرستی‌ها بیش از هر چیز نشانه‌ای از بی‌اعتمادی وزارت ورزش برای سپردن مسئولیت دائمی به او تلقی می‌شود. بررسی سوابق نیز نشان می‌دهد که دوران مدیریت او در این نهادها، پیشرفت قابل‌توجهی برای رشته‌های مربوطه به همراه نداشته و بیشتر با جنبه‌های نمایشی و شخصی و حتی حواشی همراه بوده است.
منتقدان معتقدند در شرایطی که فدراسیون زورخانه‌ای با بحران‌های ساختاری، از جمله نابودی اماکن تاریخی و ضعف در گسترش پایه‌ای این ورزش روبه‌رو است، برگزاری نشست خبری تبلیغاتی هیچ ضرورتی نداشت. مأموریت اصلی امیاری، برگزاری بی‌طرفانه و شفاف انتخابات ۵ مهر است، اما نشانه‌ها حاکی از آن است که او بیش از مدیریت، به دنبال تثبیت نام و جایگاه خود است.
نشست اخیر فدراسیون زورخانه‌ای بار دیگر نشان داد که فاصله شعار تا عمل در مدیریت ورزش ایران عمیق است. سرپرست موقت فدراسیون، به جای تمرکز بر مشکلات فوری و انتخابات پیش‌رو، مسیر تبلیغات شخصی را برگزیده است؛ مسیری که نه تنها کمکی به این رشته ریشه‌دار نخواهد کرد، بلکه خطر دور شدن بیش از پیش آن از اولویت‌های واقعی را در پی دارد.
انتهای پیام/