گروه سیاسی- سجادی پناه:مدیران پخته، راه بازگشت ندارند. آن‌کس که یک‌بار صندلی را ترک کرده، اگر دوباره به همان نقطه برگردد، یا درجا زده، یا مأموریتی ویژه در کار است. علی لاریجانی سال‌ها پیش دبیر شورای عالی امنیت ملی بود. حالا که موهایش سپیدتر و سیاست‌ورزی‌اش عمیق‌تر شده، چرا باید به همان جایگاه بازگردد؟ مگر عقبگرد جز با هدفی بزرگ توجیه می‌شود؟
به گزارش بولتن نیوز، اما نکته اینجاست که *شورای عالی امنیت ملی دیگر آن شورای سابق نیست.* بخش نظامی‌اش راه خودش را جدا کرده و قدرت سخت، مسیرهای دیگری را دنبال می‌کند. پس این شورا قرار نیست جایگاه فرماندهی توپ و تانک باشد؛ بلکه بستر یک عملیات نرم و سیاسی است. پروژه‌ای که باید با مُهر امنیت ملی پیش برود، اما قدرت نظامی در آن مداخله نکند.
وقتی نظام، به یک سیاستمدار پخته مثل لاریجانی دوباره نیاز پیدا می‌کند، یعنی *کار در اتاق فکرها گره خورده است*. این بازگشت، نه به خاطر صندلی شورا، بلکه به خاطر پروژه‌ای است که باید بی‌سروصدا اما در سطح راهبردی مدیریت شود. پروژه‌ای که نه قرار است صدای انفجارش شنیده شود، و نه جای خطا برایش باقی بماند..
*شورای عالی امنیت ملی آبستن تحولی بزرگ است که اگر درست مدیریت شود، صدایش از تهران تا نیویورک خواهد پیچید.*